«Επίορκοι» δημόσιοι υπάλληλοι

Προσωπικά δεν υπήρξα ποτέ δημόσιος υπάλληλος, δεν είχα δηλαδή ποτέ το μαξιλάρι ενός μονίμου και σταθερού μισθού στο προσκεφάλι μου. Και καθώς έχω ζήσει κοντά τριάντα πέντε χρόνια στον ιδιωτικό τομέα, όπου τα πράγματα είναι πολύ πιο σκληρά για την επιβίωση, έχω καταλήξει στο συμπέρασμα πως ο όποιος διορισμός στο δημόσιο ήταν μια κάποια λύση, μια εσωτερική ηρεμία, ότι θα έχω κι αύριο δουλειά. Κάτι τουλάχιστον που στον ιδιωτικό τομέα δεν υπάρχει… Είναι σαφές ότι η αναφορά μου στους δημοσίους υπαλλήλους δεν έχει να κάνει με εκείνους που διέθεταν τα τυπικά και ουσιαστικά προσόντα για μια θέση στο δημόσιο, αλλά σε εκείνους που έκαναν χρήση υπηρεσιών τύπου “ρουσφετιού” από τους εκάστοτε κομματάρχες που καταλέμβαναν την εξουσία. Τώρα που το καλοσκέφτομαι, ποιοι χρησιμοποιούν τον όρο “επίορκοι” του δημοσίου; Οι πολιτικοί. Οι ίδιοι δηλαδή που τους δημιούργησαν! Επομένως τους γνωρίζουν καλά, δικά τους παιδιά είναι… Τότε γιατί τόσος ντόρος γι” αυτούς. Πολύ φοβάμαι ότι δεν χτυπά γι” αυτούς η καμπάνα. Αυτοί έχουν μάθει να ελίσσονται, να αλλάζουν χρώματα σαν τους χαμαιλέοντες, ανάλογα με το ποιος κατέχει την εξουσία, είναι τα δικά τους “χρήσιμα” παιδιά… Τότε γιατί χρησιμοποιούν αυτόν τον υποτιμητικό τίτλο, θα ρωτήσει ένας αφελής. Μα, αν το σκεφτείτε λίγο θα βρείτε τι θέλουν… Στόχος τους είναι να δυσφημίσουν τους δημοσίους υπαλλήλους περισσότερο στα μάτια των ιδιωτικών υπαλλήλων. Του μικρού – αδύναμου εργατοϋπαλλήλου που είδε όχι μόνο να μειώνεται ο μισθός του, αλλά να χάνει τη δουλειά του. Η εξίσωση που του επιβάλλουν στο θυμικό, λέει: “Γιατί μόνο εγώ να απολύομαι, να απολύεται κι αυτός”. Ποτέ, βεβαίως δεν τον αφήνουν να του περάσει από το μυαλό ένας πιο φυσιολογικός προβληματισμός: “Γιατί κι εγώ να μη διεκδικώ να είμαι μόνιμος ή τουλάχιστον να έχω μια σιγουριά στην εργασία μου;” Είναι προφανές πως τόσα χρόνια με συμπαραστάτες τους τα συνεργαζόμενα ΜΜΕ, οδήγησαν τη σκέψη ώστε η εξίσωση να οδηγεί στο χειρότερο, όχι στο καλύτερο. Εν κατακλείδι… Αν όντως υπάρχουν “επίορκοι” δημόσιοι υπάλληλοι και δεν έχουν τιμωρηθεί για τις όποιες πράξεις τους, τότε υπεύθυνοι είναι οι ίδιοι που, υποτίθεται, ότι είναι εκεί για να τηρούν την τάξη. Οι έντιμοι πολίτες θα ήθελαν πολύ να δουν φυλακή τους πολιτικούς που διόρισαν άσχετους, τους ίδιους πολιτικούς που λοιδορούν ως “επίορκους” τους δημοσίους υπαλλήλους. Εν πάσει περιπτώση, ας βρουν άλλον τρόπο να κάνουν τις απολύσεις στο δημόσιο που τους επιβάλει η τρόικα και οι δανειστές μας, αντί να προσπαθούν να “χρυσώσουν” το χάπι με την επίκληση κάθε τόσο του κακόηχου “επίορκοι” δημόσιοι υπάλληλοι. Βαρεθήκαμε πια τα ίδια και τα ίδια… Αλλάξετε το, όσο ακόμα έχετε περιθώρια… Πριν είναι πολύ αργά. Ο κόσμος έχει καταλάβει πια περί τίνος πρόκειται. Και πέρα από το δράμα που ζει, κάθε φορά που μπορεί, γελάει με την κατρακύλα των πολιτικών μας που αρέσκονται να… κομπάζουν για πράγματα που δεν κάνουν ή δεν έχουν τη διάθεση να κάνουν.

Γράφει ο Νίκος Θεοδωράκης - Δημοσιογράφος - thrapsaniotis.gr