Τρίτη 31 Μαρτίου 2015

Η λίστα των ευρωπαϊκών χωρών με τους περισσότερους bullies

Στην Ευρώπη και τη Βόρεια Αμερική, η χώρα που παρουσιάζει τα υψηλότερα ποσοστά σχολικού εκφοβισμού είναι η Αυστρία, σύμφωνα με μία πρόσφατη έκθεση του Οργανισμού Οικονομικής Συνεργασίας και Ανάπτυξης.
Οι συντάκτες της έκθεσης του ΟΟΣΑ χρησιμοποίησαν στοιχεία από μία έρευνα του 2009 - 2010 σε μαθητές (Health Behavior In School-aged Children, έρευνα του Παγκόσμιου Οργανισμού Υγείας), στην οποία οι ερευνητές ρώτησαν αγόρια και κορίτσια ηλικίας 11, 13 και 15 ετών εάν έχουν πέσει θύματα bullying στο σχολείο, τουλάχιστον δύο φορές τους τελευταίους μήνες.
Από την έρευνα προέκυψε, ότι κατά μέσο όρο το 11% των αγοριών ανέφερε ότι δέχθηκε εκφοβισμό. Ωστόσο, στην Αυστρία η αναλογία ήταν το ένα στα πέντε αγόρια -το υψηλότερο ποσοστό- ενώ η Σουηδία είχε το χαμηλότερο ποσοστό (4%). Στην Ελλάδα, ο μέσος όρος ήταν 10%.
Τα κορίτσια σχεδόν σε όλες τις χώρες ανέφεραν σημαντικά λιγότερα περιστατικά εκφοβισμού, συγκριτικά με τα αγόρια. Ωστόσο, ο ΟΟΣΑ επισημαίνει ότι η έρευνα έγινε την περίοδο 2009-2010, οπότε είναι πιθανό να μην καλύπτει τις περιπτώσεις cyberbullying. Όπως σημειώνει το Quartz, άλλη έρευνα του 2013 που έγινε στη Σουηδία διαπίστωσε ότι τα κορίτσια είναι πιο πιθανό να αντιμετωπίσουν περιστατικά cyberbullying.
Η πλήρης μελέτη, που δημοσιεύθηκε το 2012, σημειώνει ακόμα ότι οι αναφορές για περιστατικά εκφοβισμού μειώνονται καθώς τα παιδιά μεγαλώνουν - από μέσο όρο 13% στα 11χρονα σε 9% στα 15χρονα. Ωστόσο, οι έφηβοι φαίνεται πως παραδέχονται πιο εύκολα ότι έχουν ασκήσει οι ίδιοι bullying, καθώς μεγαλώνουν. Η έρευνα τούς ρώτησε αν έχουν εκφοβίσει άλλους: το 8% των 11χρονων απάντησε «ναι» κατά μέσο όρο, ποσοστό που αυξήθηκε σε 12% για τα 15χρονα.

Πηγή: www.lifo.gr
Διαβάστε περισσότερα για αυτό το θέμα....

Συνταγματικές οι περικοπές των επιδομάτων των συνταξιούχων, αποφάνθηκε το ΣτΕ

Το μνημονιακό «κούρεμα» του δώρου Χριστουγέννων και των επιδομάτων Πάσχα και θερινής αδείας των συνταξιούχων κρίθηκε συνταγματικό και σύμφωνο με τους διεθνείς και Ευρωπαϊκούς νομοθετικούς κανόνες.
Συνταγματικές και σύμφωνες με τους διεθνείς και Ευρωπαϊκούς νομοθετικούς κανόνες είναι οι περικοπές των επιδομάτων (δώρων) Χριστουγέννων και Πάσχα, όπως και του επιδόματος θερινής αδείας των συνταξιούχων των οργανισμών κοινωνικής ασφάλισης (εκτός του Οργανισμού Γεωργικών Ασφαλίσεων), που έγινε με την μνημονιακή νομοθεσία.
Αυτό, αποφάσισε κατά πλειοψηφία το Α΄ Τμήμα του Συμβουλίου της Επικρατείας με σειρά αποφάσεων του (1031-1035/2015) και απέρριψε αντίστοιχες προσφυγές Συλλόγων Συνταξιούχων.
Με μνημονιακούς νόμους (3845/2010, κ.λπ.) που επέφεραν μέτρα λιτότητας αλλά και με αποφάσεις του υπουργού Οικονομικών και Εργασίας του 2010 έγιναν περικοπές στα επιδόματα των συνταξιούχων (Χριστουγέννων, Πάσχα, κ.λπ.).
Έτσι, προσέφυγαν στο Ανώτατο Ακυρωτικό Δικαστήριο οι : 1) Πανελλήνια Ομοσπονδία Συνταξιούχων ΔΕΗ, 2) Πανελλήνιο Σωματείο Συνταξιούχων Εργατοϋπαλλήλων Εταιρειών Πετρελαίου και Υγραερίου, 3) Σύλλογος Συνταξιούχων Αγροτικής Ανάπτυξης, 4) Ομοσπονδία Υπαλλήλων Λιμένων Ελλάδος, 5) Σωματείο Συνταξιούχων ΗΣΑΠ και 6) αισθητός αριθμός συνταξιούχων.
Όλα τα Σωματεία, υποστήριζαν ότι οι περικοπές των επιδομάτων των απόμαχων της εργασίας είναι αντίθετες σε πλειάδα συνταγματικών διατάξεων, ενώ παράλληλα προσκρούουν στην Ευρωπαϊκή Σύμβαση Δικαιωμάτων του Ανθρώπου (ΕΣΔΑ) και σε Διεθνείς συμβάσεις. Ακόμη, υποστήριζαν ότι από το κράτος δεν αναζητήθηκαν εναλλακτικές λύσεις πριν την περικοπή των επιδομάτων.
Όμως, οι σύμβουλοι Επικρατείας απέρριψαν όλους τους ισχυρισμούς των συνταξιούχων (και τις προσφυγές τους φυσικά) κρίνοντας ότι οι περικοπές των επιδομάτων έγιναν στο πλαίσιο σειράς νομοθετικών μέτρων λιτότητας και απέβλεπαν στον περιορισμό των δαπανών της γενικής κυβέρνησης, ο οποίος θα συνέβαλε στην μείωση του δημοσιονομικού ελλείμματος της χώρας.
Ακόμη, αποφάνθηκαν οι δικαστές ότι οι επίμαχες περικοπές «δεν αντίκειται στα άρθρα 22 του Συντάγματος και 1 του Πρώτου Πρόσθετου Πρωτοκόλλου της ΕΣΔΑ, ούτε στην κατοχυρωμένη από το άρθρο 22 του Συντάγματος αρχή της αναλογικότητας».
Ούτε είναι οι επίμαχες περικοπές αντίθετες στην Διεθνή Σύμβαση «περί του Ευρωπαϊκού Κώδικος Κοινωνικής Ασφαλείας», σύμφωνα με τους συμβούλους Επικρατείας.
Ο πρόεδρος του Τμήματος Νίκος Σακελλαρίου μειοψήφησε σε όλες τις περιπτώσεις και τάχθηκε απέναντι από τους συναδέλφους του, υποστηρίζοντας ότι οι περικοπές των επιδομάτων των συνταξιούχων είναι αντίθετες στο Σύνταγμα, την ΕΣΔΑ, κ.λπ.

Πηγή: http://www.aftodioikisi.gr/
Διαβάστε περισσότερα για αυτό το θέμα....

Ετήσια έκθεση 2014 του ERM: Αναδιάρθρωση του δημόσιου τομέα

Ετήσια έκθεση 2014 του ERM: Αναδιάρθρωση του δημόσιου τομέα

Διαβάστε περισσότερα για αυτό το θέμα....

Δευτέρα 30 Μαρτίου 2015

Εργασιακός εμφύλιος

Πρόσφατα μια φίλη που ανήκει στην κατηγορία των «προνομιούχων» πολιτών, εργάζεται δηλαδή ως χαμηλόμισθη σε υπηρεσία του δημοσίου, μου περιέγραφε μετά μεγάλης αναστάτωσης το πώς μια άνεργη γνωστή της εκφράστηκε με οργή απέναντι στο γεγονός του ότι η ίδια διατηρεί ακόμα την εργασία της. Δυστυχώς το συγκεκριμένο παράδειγμα δεν είναι μεμονωμένο, καθώς όλο και περισσότεροι άνθρωποι νιώθουν να μονιμοποιούνται στο περιθώριο της ανεργίας.
Ένα περιθώριο που ως κοινωνικός και οικονομικός μη-χώρος στεγάζει πλην της οικονομικής ανέχειας την προσωπική απαξίωση και τον κοινωνικό αποκλεισμό. Ο άνεργος, εγκλωβισμένος σε αυτή την συνθήκη, φέροντας κατά το πλείστον ελλιπή αναλυτικά εργαλεία για να αντιληφθεί την κατάσταση του ως κοινωνικό φαινόμενο, δέσμιος ενός υποκινούμενου εκ των άνω κοινωνικού αυτοματισμού, διαμορφώνει τάσεις «κανιβαλισμού».
Αποτέλεσμα όλων αυτών είναι να μην αναδεικνύεται η έκταση και η κοινωνική διάσταση της ανεργίας, καθώς στο κοινωνικό κενό των τεσσάρων τοίχων και της τηλεοπτικής πραγματικότητας δεν ανθούν τα λουλούδια της αλληλεγγύης και της συλλογικής αντιμετώπισης του προβλήματος.
Πολλές φορές, βέβαια, τα όρια ανάμεσα στον εργαζόμενο και στον άνεργο δεν είναι διακριτά. Ένα από τα κατορθώματα των οριζόντιων περικοπών της δημοσιονομικής προσαρμογής ήταν ότι οι περισσότεροι εργαζόμενοι δεσμεύουν τον χρόνο και την ενέργειά τους σε μορφές εργασίας που δεν επιφέρουν σχεδόν τίποτα παραπάνω των απολύτως απαραίτητων πόρων της επιβίωσης, σε αρκετές περιπτώσεις μάλιστα ούτε καν αυτό. Η «πούστικη» έννοια της «απασχόλησης» υπονοεί ότι ο εργοδότης κάνει χάρη στον εργαζόμενο και τον απασχολεί για να μην τον καταπιεί ο μπαμπούλας της ανεργίας.
Τα πιο κραυγαλέα όμως ατοπήματα κράτους και εργοδοσίας είναι αυτά που δεν χρειάζεται να ξεκοκαλίσεις εφημερίδες και ιστοσελίδες και Φ.Ε.Κ για να τα εντοπίσεις. Αρκεί να αναλογιστεί κανείς την σημασία της αυθαίρετης διαίρεσης των εργαζομένων σε κατηγορίες απολαβών βάσει της ηλικίας τους.

Γιώργος Ανδριώτης , 36 χρ. , Αττική
Πηγή: http://imerologioanergou.gr
Διαβάστε περισσότερα για αυτό το θέμα....

Δείτε το διαθέσιμο εισόδημα ανά τον κόσμο – Που βρίσκεται η Ελλάδα

Το διαθέσιμο εισόδημα
είναι το εισόδημα που έχουν οι πολίτες
στη διάθεση τους και μπορούν να το καταναλώσουν ή να το αποταμιεύσουν.
Δείτε στους χάρτες που ακολουθούν τα γραφικά που δείχνουν το διαθέσιμο εισόδημα που διαθέτουν οι άνθρωποι ανά τον πλανήτη.
Που βρίσκεται η Ελλάδα;
Ποιες είναι οι χώρες της Αφρικής με μεγαλύτερο διαθέσιμο εισόδημα από την Ελλάδα;
Η Movehub δημιούργησε ένα γράφημα που δίνει απαντήσεις σχετικά με το προσωπικό διαθέσιμο εισόδημα, ενώ όπως σημειώνει η μεταφορική εταιρεία που δραστηριοποιείται σε ολόκληρο τον κόσμο, από το εισόδημα έχουν αφαιρεθεί ήδη οι φόροι.
Τα στοιχεία συγκεντρώθηκαν από το Numbeo.com και επεξεργάστηκαν από την NationMaster με βάση έρευνες και μελέτες από το 2010
Η Ελλάδα βρίσκεται στην μέση της λίστας των χωρών, με διαθέσιμο εισόδημα ύψους από 1000 έως 1500 δολάρια το άτομο. Στο ίδιο ύψος βρίσκεται το διαθέσιμο εισόδημα και στην Τουρκία, ενώ το διαθέσιμο εισόδημα βρίσκεται στα 2.500 με 3.000 στην κεντρική και Βόρεια Ευρώπη και στα 1.500 με 2.500 δολάρια στον υπόλοιπο ευρωπαϊκό Νότο.
Ελβετία και Νορβηγία έχουν το υψηλότερο διαθέσιμο εισόδημα στην Ευρώπη, που είναι άνω των 3.500 δολαρίων ανά άτομο.
Το ίδιο ύψος διαθέσιμου εισοδήματος με την Ελλάδα έχει η Πολωνία, οι βαλτικές χώρες, η Κροατία, ενώ Πορτογαλία και Σλοβενία έχουν χαμηλότερο διαθέσιμο εισόδημα στα 700 με 1.000 δολάρια το άτομο.

Στην Κίνα το διαθέσιμο εισόδημα είναι όσο και στην Ελλάδα, από τα 1.000 έως τα 1.500 δολάρια, το ίδιο και στην Μαλαισία.

Η Βραζιλία, η Χιλή, το Μεξικό, η Κόστα Ρίκα, η Ουρουγουάη και ο Παναμάς έχουν και αυτά το ίδιο διαθέσιμο με την Ελλάδα στα 1.000 με 1.500 δολάρια.

Από την Αφρική, Νιγηρία και Μοζαμβίκη έχουν το ίδιο διαθέσιμο εισόδημα με την Ελλάδα ενώ Γκάνα και Αγκόλα ξεπερνούν την Ελλάδα, με διαθέσιμο εισόδημα 1.500 με 2.500 και 2.500 με 3.000 δολάρια αντίστοιχα. H… Eλβετία της Αφρικής είναι η Ζάμπια με 3.500 δολάρια το άτομο, διαθέσιμο εισόδημα.


Πηγή: http://www.defencenet.gr/
Διαβάστε περισσότερα για αυτό το θέμα....

Εργολαβικές εταιρείες: πώς απομυζούν Δημόσιο και εργαζόμενους

Υπάρχουν κάποιοι εργαζόμενοι που έζησαν ένα Μνημόνιο πριν καν αυτό εγκαθιδρυθεί από την τρόικα.
Αυτοί οι εργαζόμενοι, στις υπηρεσίες φύλαξης, καθαριότητας και σίτισης, αλλοδαποί και Ελληνες, ζουν τα τελευταία 5 χρόνια, σχεδόν αδιαμαρτύρητα, ένα δεύτερο, πιο επώδυνο καθεστώς απόλυτης εργασιακής εκμετάλλευσης.
Θύματα ενός πάρτι εργολαβικών εταιρειών, που μετατρέπονται σε μικρούς ιδιωτικούς ΟΑΕΔ, βιώνουν καθημερινά την απόφαση του κράτους να παραχωρήσει στους ιδιώτες σημαντικούς τομείς, στερώντας τα δημόσια κτίρια από μόνιμους ή συμβασιούχους εργαζόμενους.
Με τη σκέψη σε αυτούς, η «Εφ.Συν.» ανοίγει σήμερα τον φάκελο των εργολαβικών εταιρειών καθαρισμού και σίτισης σε δημόσιους οργανισμούς.
Συζητήσαμε με εργαζόμενους σε διάφορες εταιρείες, διαβάσαμε νόμους και περάσαμε ώρες στο χάος της «Διαύγειας» αντλώντας στοιχεία που χαρτογραφούν ένα τοπίο άκρως κοστοβόρο και όχι απλώς σκοτεινό, αλλά βαθύ μαύρο.
Εργολάβοι που δεν διστάζουν, όταν καλούνται να μειώσουν τα υπερκέρδη τους, να χρησιμοποιούν εικονικές συμβάσεις, ψεύτικες βεβαιώσεις, «κλωνοποίηση» εργαζομένων, απειλές και όχι σπάνια σωματική βία. Αδιαφανείς διαδικασίες στις προκηρύξεις και στις αναθέσεις μέχρι που λίγο διάστημα μετά αποκαλύπτεται συνήθως κάποιος βολικός κυβερνητικός παράγοντας, μια ειδική τροπολογία, ένα έγκυρο ΜΜΕ και πρόθυμα διοικητικά συμβούλια που βοήθησαν στην ανάληψη ακριβοπληρωμένων έργων. Εργαζόμενοι θυμωμένοι αλλά φοβισμένοι, απλήρωτοι και ανασφάλιστοι.
Τα καρτέλ των εργολάβων ξεφύτρωσαν μεν στο μεταπολεμικό τοπίο, αλλά οι πρώτοι μεγάλοι εργολάβοι στον καθαρισμό και τη σίτιση πρωτομπήκαν στις ΔΕΚΟ τη δεκαετία του '80. Eξαπλώθηκαν στο Δημόσιο την εποχή της πρώτης διακυβέρνησης Σημίτη, στα τέλη της δεκαετίας του 1990.
Ακόμα και κατά τη διάρκεια των τελευταίων υφεσιακών χρόνων οι εταιρείες καθαρισμού, σίτισης και φύλαξης συνέχισαν να κλείνουν δουλειές με το Δημόσιο, να διατηρούν εν μέσω κρίσης, ακόμα και να επεκτείνουν τον κύκλο εργασιών τους, αυξάνοντας πολλές φορές τα κέρδη τους. Διαγωνισμοί στημένοι με εταιρείες «λαγούς», διαγωνισμοί φωτογραφικοί και απευθείας αναθέσεις σφίγγουν τη στρόφιγγα για όποια επιχειρηματική στόχευση όσων δεν είναι στα κόλπα.
Το δουλεμπόριο, που απασχόλησε το σύνολο του γραπτού και ηλεκτρονικού Τύπου το 2009, μετά το βιτριόλι στην Κωνσταντίνα Κούνεβα, έγινε πια ο κανόνας. Οι εταιρείες αυτές, οι οποίες παλαιότερα, με βάση έρευνες, προσέλκυαν σχεδόν αποκλειστικά ξένους εργάτες, αποτέλεσαν τα τελευταία χρόνια ένα από τα ύστατα καταφύγια πολλών ανέργων της κρίσης, Ελλήνων και αλλοδαπών. Το κράτος όχι μόνο δεν κυνήγησε αυτές τις εταιρείες, καθώς ήταν από τις λίγες που έδιναν υποτυπώδεις μισθούς, αλλά στην ουσία απονέκρωσε τους ήδη προβληματικούς μηχανισμούς ελέγχου.
Οι επώνυμες καταγγελίες μειώθηκαν, τα δημοσιεύματα αραίωσαν, ο φόβος αυξήθηκε, το φαινόμενο της απλήρωτης, ενίοτε μαύρης και ανασφάλιστης εργασίας νομιμοποιήθηκε στη συνείδηση των εργαζομένων, την ώρα που οι εργολάβοι επικαλούνται τη μη ομαλή εκταμίευση ποσών από το κράτος. Ομως όπως όλα τα ταγκό, έτσι κι αυτό χρειάζεται δύο παρτενέρ: τον πελάτη και την εταιρεία. Μόνο που αυτός ο πελάτης είναι πολύ συχνά (και) το Δημόσιο!

Μιλούν οι ειδικοί
«Ο τρόπος που διεξάγονται οι διαγωνισμοί για τις εργολαβίες είναι διάτρητος. Η κοστολόγηση γίνεται από τον φορέα που προκηρύσσει τον διαγωνισμό χωρίς στοιχειοθετημένη μελέτη. Δίνεται κατά προσέγγιση τιμή, π.χ. από τις επιτροπές προμηθειών του νοσοκομείου. Με βάση αυτό, θεωρητικά όποιος δώσει μικρότερη τιμή θα πάρει τη δουλειά», εξηγούν στην «Εφ.Συν.» η Βλασία Δημητρακοπούλου και η Τασία Τσούνη, μέλη της Παναττικής Ενωσης Καθαριστών και Οικιακού Προσωπικού (ΠΕΚΟΠ), του σωματείου των εργολαβικών καθαριστριών μέλος του οποίου ήταν και η Κωνσταντίνα Κούνεβα.
«Καταργήθηκαν ακόμα και οι πρόχειρες κοστολογήσεις και δίνεται πλέον μόνο μια τιμή ανά τετραγωνικό μέτρο (!) με αποτέλεσμα να φορτώνονται περισσότερα τετραγωνικά οι εργαζόμενοι».
«Καθαρίστρια σε νοσοκομείο είχε δηλωθεί ως εργαζόμενη σε σουπερμάρκετ, για να μην της κολλάνε τα βαρέα ανθυγιεινά. Η Π.Κ., μέλος της διοίκησης του σωματείου, απολύθηκε εκδικητικά από τη ΦΑΣΜΑ Α.Ε. το 2011 επειδή κατήγγειλε την πρακτική της εταιρείας να υποχρεώνει τις εργαζόμενες να υπογράφουν πλασματικές αποδείξεις πληρωμών για ποσά που δεν λάμβαναν» λένε οι δύο συνδικαλίστριες.
Πρόκειται για φαινόμενα πανομοιότυπα με όσα είχε καταγράψει η έρευνα του ΙΝΕ-ΓΣΕΕ το 2009 – με συντονιστή τον Γ. Κουζή: «Χαρακτηριστική είναι η περίπτωση του Γενικού Κρατικού Νοσοκομείου Αθηνών, όπου το κόστος σε ετήσια βάση (σ.σ.: για την καθαριότητα) ανέρχεται σε 1,73 εκατομμύρια ευρώ ή 144.000 ευρώ τον μήνα. Με τα ίδια χρήματα θα μπορούσαν να προσληφθούν 120 άτομα ως μόνιμο προσωπικό, που τόσο πολύ έχει ανάγκη το συγκεκριμένο νοσοκομείο», αναφέρει η μελέτη, παραθέτοντας συγκεκριμένες μεθόδους παράνομης αύξησης του εργολαβικού κέρδους:
«Εταιρεία καθαρισμού υπογράφει σύμβαση με Δημόσιο Πανεπιστήμιο με την οποία απασχολεί 200 εργαζόμενους και ταυτόχρονα άλλη σύμβαση σε άλλη πόλη για 87 εργαζόμενους. Για 34 από αυτούς προέκυψε ότι δηλώθηκαν και στα δύο ιδρύματα, με αποτέλεσμα να μπαίνουν στην… εργολαβική τσέπη οι απολαβές 34 εργαζομένων με το καλημέρα. Αλλη εταιρεία είχε σύμβαση για 227 συνολικά εργαζόμενους, ενώ απασχολούσε πραγματικά 150...».
Σύμφωνα με τον νόμο 3863/2010, όταν μια εργολαβική εταιρεία πιάνεται δύο φορές από τα ελεγκτικά όργανα (ΣΕΠΕ – ΙΚΑ/ΕΤΑΜ) να παραβιάζει την εργατική και ασφαλιστική νομοθεσία και της επιβάλλονται πρόστιμα για το ίδιο έργο, θεωρείται υπότροπος, η σύμβασή της καταγγέλλεται και αποκλείεται από τη συμμετοχή σε διαγωνισμούς δημόσιων έργων για συγκεκριμένο χρονικό διάστημα (με νέο νόμο του 2011 το διάστημα αυτό είναι από 3 μήνες έως 3 χρόνια, ανάλογα με τη βαρύτητα της παράβασης).
«Ωστόσο, υπάρχουν παραδείγματα εργολάβων που ενώ κηρύσσονται έκπτωτοι συνεχίζουν να παίρνουν συμβόλαια», καταγγέλλουν οι καθαρίστριες, αναφέροντας συγκεκριμένες εταιρείες όπως η ΦΑΣΜΑ Α.Ε. και η JCB, των οποίων οι παραβάσεις ουδέποτε αναρτήθηκαν στη «Διαύγεια» όπως θα έπρεπε.
«Υπάρχει ένα πλέγμα συνενοχής που διαπερνά ώς και τα σωματεία, καθώς συχνά μέλη των διοικήσεων έχουν και θέσεις-κλειδιά σε τμήματα προμηθειών και επιτροπές ελέγχου, αποκτώντας πελατειακές σχέσεις με τους εργολάβους. Μία τέτοια περίπτωση είναι η ΑΡΙΑΝΘΗ ΗΛΙΑ ΕΠΕ, που εδώ και δεκαετίες έχει όλα τα συμβόλαια στον "Ευαγγελισμό"» προσθέτουν οι ίδιες.
Σύμφωνα με την ΠΕΚΟΠ, η μοναδική φορά που επιχειρήθηκε να τεθούν στοιχειώδεις κανόνες στο ανεξέλεγκτο τοπίο των εργολαβιών στα δημόσια νοσοκομεία ήταν το 2012, με προκήρυξη ενιαίου διαγωνισμού για υπηρεσίες σίτισης, καθαριότητας και φύλαξης στην Α' Υγειονομική Περιφέρεια Αττικής (ΥΠΕ), που τότε αριθμούσε 24 νοσοκομεία, μετά από δημόσια διαβούλευση στην οποία συμμετείχε και η ΠΕΚΟΠ. Συντονιστής του διαγωνισμού, ο τότε υποδιοικητής της Α' ΥΠΕ Αριστομένης Συγγελάκης. «Τον ξηλώσανε. Ο διαγωνισμός δεν έγινε ποτέ», μας λένε οι καθαρίστριες.
Τρία χρόνια μετά, ο Αριστομένης Συγγελάκης παραδέχεται στην «Εφ.Συν.» ότι οι υπηρεσίες καθαριότητας, εστίασης και φύλαξης στο Δημόσιο, ειδικά στον χώρο της Υγείας, εξακολουθούν να είναι μια ζούγκλα με θήραμα τον εργαζόμενο.
«Η εμπειρία δείχνει ότι αν οι διαγωνισμοί πρόσληψης προσωπικού γίνουν με σωστό τρόπο, υπάρχει στοιχειώδης αξιολόγηση και τηρούνται συγκεκριμένες δικλίδες. Ναι, είναι προς όφελος του Δημοσίου να προσλαμβάνει απευθείας ανθρώπους για σίτιση, καθαριότητα και φύλαξη. Αυτό θα μπορούσε να γίνει με συμβάσεις ορισμένου χρόνου ή και μόνιμου προσωπικού εφόσον καλύπτονται πάγιες και διαρκείς ανάγκες».

Το παράδειγμα του ΑΠΘ
Στην κατεύθυνση αυτή προσπάθησε να κινηθεί το ΑΠΘ επί Μυλόπουλου-Παντή, ενώ την ίδια στιγμή τα ΜΜΕ προχωρούσαν σε ακραία συκοφαντική εκστρατεία.
«Το ΑΠΘ είναι το μοναδικό ΑΕΙ που αναθέτει το σύνολο σχεδόν των υπηρεσιών καθαριότητας, φύλαξης και συντήρησης σε εργολαβικές εταιρείες στερούμενο εναλλακτικών λύσεων. Για τις προαναφερόμενες εργολαβίες το ΑΠΘ απασχολούσε 633 εργαζόμενους και δαπανούσε ετησίως 21.914.194 ευρώ, ποσό που προσέγγιζε το 45% του προϋπολογισμού (46.000.000 ευρώ) του ιδρύματος. Αυτή την κατάσταση παραλάβαμε. Αμέσως, αναλάβαμε πρωτοβουλίες και με συστηματικές ενέργειες και γνώμονα το συμφέρον του ΑΠΘ επιτεύχθηκε συνολική μείωση της τάξης των 3.835.000 ευρώ (περίπου 18%) ετησίως, χωρίς να μειωθούν οι μισθοί, οι ώρες εργασίας και ο αριθμός των εργαζομένων. Το γεγονός αυτό διατάραξε κατεστημένες νοοτροπίες και συμφέροντα εντός και εκτός του ΑΠΘ και οδήγησε σε σύγκρουση τις πρυτανικές Αρχές με τις εργολαβικές εταιρείες και ομάδα εργαζομένων ιδιοτελών συμφερόντων» εξηγεί ο πρώην αντιπρύτανης Γ. Παντής.
Χτίσανε τον πρύτανη, οι «αλήτες» φοιτητές!
Το 2010, τρία χρόνια μετά το συμβολικό χτίσιμο της εισόδου της πρυτανείας του Δημοκρίτειου Πανεπιστημίου Θράκης, η ελληνική Δικαιοσύνη αθωώνει τους φοιτητές αναγνωρίζοντας τη νομιμότητα τόσο της κινητοποίησης όσο και των αιτημάτων τους.
Αφορμή, το 2005, η ανάθεση από την πρυτανεία της σίτισης των φοιτητών σε συγκεκριμένη ιδιωτική εταιρεία, τη Χούτος Catering Α.Ε., αντί για το Εθνικό Ιδρυμα Νεότητας που ήταν υπεύθυνο μέχρι τότε και που είχε σύμβαση σε ισχύ. Οι φοιτητές διαφώνησαν με αυτή τη ρύθμιση και προχώρησαν σε κινητοποιήσεις, εκφράζοντας ταυτόχρονα την αλληλεγγύη τους στους εργαζόμενους του ΕΙΝ, που έμεναν στον αέρα.
Ο τότε αντιπρύτανης του ΔΠΘ, Αθανάσιος Καραμπίνης, έκανε αγωγή σε φοιτητή για «συκοφαντική δυσφήμηση», ζητώντας αποζημίωση 200.000 ευρώ και την επιβολή προσωπικής κράτησης ενός έτους! Η πρωτοφανής για πανεπιστημιακό περιβάλλον δίωξη προκάλεσε έντονες αντιδράσεις των φοιτητών, με αποκορύφωμα το συμβολικό εκ μέρους τους χτίσιμο της πόρτας της πρυτανείας (29.11.2006). Το γεγονός μεταδόθηκε τηλεοπτικά με «πρωτοβουλία» βουλευτών της Ν.Δ. και οδήγησε σε δίωξη 6 φοιτητών.
Η υπόθεση εκδικάστηκε και κατέληξε στην πανηγυρική αθώωση των φοιτητών απ’ όλες τις κατηγορίες, αναγνωρίζοντας τη νομιμότητα της αντίδρασής τους τόσο για τη δίωξη του συμφοιτητή τους όσο και για την ιδιωτικοποίηση της σίτισής τους.
Εκτοτε η συγκεκριμένη εταιρεία αβγάτισε και επεκτάθηκε σε δεκάδες ιδρύματα της Β. Ελλάδας.
Στην ιστοσελίδα της (http://www.ellinismos.gr) αναφέρει ότι: «O Αντώνιος Xούτος είναι συνιδρυτής της Μη Κυβερνητικής Οργάνωσης Ενωμένη Ρωμιοσύνη, που καταστατικό σκοπό έχει το μέλλον της χώρας και του γένους»! Εκτός φυσικά από τις πολλαπλές εργολαβίες.

Διαύγεια! Παντού;
Παράξενες πιστώσεις βάσει αποφάσεων Δ.Σ. νοσοκομείων και εκπαιδευτικών ιδρυμάτων, συμβάσεις δίμηνες, μηνιαίες, ακόμα και εβδομαδιαίες, εργαζόμενοι απροσδιόριστων ωρών και καθηκόντων, επεκτάσεις συμβάσεων, χαρακτήρας κατεπείγοντος, άγονοι διαγωνισμοί και εργολάβοι που ίσα ίσα βγάζουν ένα μεροκάματο γεμίζουν τις αναρτήσεις στη «Διαύγεια».

Οι «κυρίαρχοι», οι κόντρες και οι απευθείας αναθέσεις
Το Δ.Σ. του Νοσοκομείου «Γ. Γεννηματάς» στη συνεδρίαση 1/10/2014 αποφασίζει με μειοψηφία ενός μέλους (του εκπροσώπου των γιατρών) την «απευθείας ανάθεση του έργου του καθαρισμού στην εταιρεία ΦΑΣΜΑ Α.Ε.». Αρχικά το νοσοκομείο είχε προχωρήσει σε ανοιχτό διαγωνισμό για την καθαριότητα προϋπολογισμού 2 εκατ. ευρώ.
Μετά από πόρισμα της Επιτροπής Ενστάσεων επί των προδικαστικών προσφυγών των εταιρειών ΦΑΣΜΑ Α.Ε. και Azienda ΜΟΝ/ΠΗ ΕΠΕ, ο διαγωνισμός αναβλήθηκε και εξουσιοδοτήθηκε ο διευθυντής να διαπραγματευτεί με το υπουργείο για να αυξηθεί ο προϋπολογισμός.
Με δεύτερη απόφαση το Δ.Σ., με χαρακτήρα κατεπείγοντος, εγκρίνει για πεντάμηνη σύμβαση το ποσό των 879.795,00 ευρώ. Το ποσό τελικά κατεβαίνει στις 840.147 ευρώ και το νοσοκομείο ζητάει από τη ΦΑΣΜΑ Α.Ε. να καταθέσει στοιχεία ανάλυσης προσδιορισμού νέου μηνιαίου εργολαβικού ανταλλάγματος, βάσει της ανωτέρω μείωσης.
Η εταιρεία καταθέτει την ανάλυση μειώνοντας κατά 3.866 ευρώ το μηνιαίο κόστος διότι είχε υπολογίσει λάθος (!) τις κρατήσεις (στα μεροκάματα των εργαζομένων). Το έργο ανατέθηκε απευθείας στη ΦΑΣΜΑ Α.Ε. χωρίς ο διαγωνισμός να έχει ακόμα τελεσφορήσει.
Η ΦΑΣΜΑ Α.Ε., ενώ έχει καταγγελθεί επανειλημμένα για παραβιάσεις της εργατικής νομοθεσίας με πρόστιμα στο ΣΕΠΕ, εξακολουθεί να υπογράφει συμβάσεις με το Δημόσιο, με τελευταία αυτήν με το «Αρεταίειο Νοσοκομείο» (2/2015) (αυτοδίκαιη μονομερής παράταση για άλλο ένα έτος).
Με παρόμοια «προβλήματα» και πάντα με χαρακτήρα κατεπείγοντος πορεύονται πλείστα άλλα νοσοκομεία με αποφάσεις των Δ.Σ. (ΚΑΤ, «Συγγρός», «Τζάνειο», «Θριάσιο», «Ελπίς», «Ευαγγελισμός», «Σωτηρία», «Ιπποκράτειο» κ.λπ.) με την άλλη πανταχού παρούσα εργολαβική εταιρεία, την ΑΡΙΑΝΘΗ ΗΛΙΑ ΕΠΕ.
Η εταιρεία αυτή εδώ και χρόνια έχει τα συμβόλαια σίτισης στον «Ευαγγελισμό». Η τελευταία απόφαση αφορά παράταση σύμβασης που πήρε φέτος για άλλους έξι μήνες, ώς τον Ιούνιο του 2015, ενώ ο τελευταίος διαγωνισμός έγινε το 2009!
Ηταν η ίδια εταιρεία (μοναδική προσφέρουσα) που ανέλαβε πρόσφατα στο ίδιο νοσοκομείο και την παροχή υπηρεσιών σιδερώματος και τις υπηρεσίες 8 βοηθών μαγείρων.
Στη «Διαύγεια» αναδεικνύονται βέβαια και οι συναδελφικές «σφαγές» μεταξύ των εταιρειών προκειμένου να κατοχυρώσουν κάποια σύμβαση. Αυτές είναι που αποκαλύπτουν συνήθως και τις παρατυπίες της κάθε εταιρείας (παράδειγμα, η κόντρα της ΑΡΙΑΝΘΗ ΗΛΙΑ ΕΠΕ και της ICM International Cleaning Methods A.E., με αφορμή τη σύμβαση στο Νοσοκομείο «Σωτηρία»).

Μια σωστή τοποθέτηση
Η τοποθέτηση του Απόστολου Καψάλη ως επικεφαλής του ΣΕΠΕ είναι αναμφίβολα μια σαφής κίνηση του Δ. Στρατούλη ώστε να υπάρξει ουσιαστικός έλεγχος και να σταματήσει το πάρτι των εργολάβων. Ο Απόστολος Καψάλης γνωρίζει καλά τον κλάδο καθώς εκτός των άλλων, ως επιστημονικός συνεργάτης του ΙΝΕ/ΓΣΕΕ, συμμετείχε στην εξαιρετική -αφιερωμένη στην Κούνεβα- έρευνα του 2009 με τίτλο «Οι εργασιακές σχέσεις στον κλάδο του καθαρισμού», που αποτύπωνε όλη την κατάσταση. Οφείλει τώρα το ΣΕΠΕ τον δικό του «καθαρισμό» στις μεσαιωνικές συμπεριφορές απέναντι στους σύγχρονους ενοικιαζόμενους δούλους.

Πηγή:http://www.efsyn.gr/
Διαβάστε περισσότερα για αυτό το θέμα....

Πως μπορεί να σας «κάψει» η δουλειά σας

Μήπως η άρνηση σας να πάτε στο γραφείο δεν είναι τόσο «αθώα»;
Έχετε σκεφτεί ποτέ γιατί δουλεύετε; Και τι σημαίνει τελικά εργασία για εσάς;........
Ως εργασία ορίζεται η καταβολή σωματικών και πνευματικών δυνάμεων με στόχο τη δημιουργία ενός χρήσιμου αποτελέσματος. Κάπως έτσι, μπορούμε να θεωρήσουμε «εργασία» την φύλαξη ενός μικρού παιδιού, τη μελέτη των νόμων αλλά και την εγχείρηση ανοιχτής καρδιάς.
Η εργασία, ως θεμελιώδες ανθρώπινο δικαίωμα, αποτελεί αναπόσπαστο κομμάτι της κοινωνικής καταξίωσης του ανθρώπου, παράγοντα αυτοπραγμάτωσης και αυτογνωσίας και αναγκαίο όρο για την υπαρξιακή δικαίωση.
Αποτελεί μέσο βιοπορισμού και προϋπόθεση αξιοπρεπούς διαβίωσης. Ενώ τέλος, καλύπτει την ανάγκη για δημιουργικότητα, η οποία συνεπάγεται της συναισθηματικής ικανοποίησης και αυτοεκτίμησης.
Ο καθένας από εμάς έχει τα δικά του κίνητρα για εργασία. Άλλοι δουλεύουν βάσει εξωτερικών κινήτρων (τα κίνητρα τα οποία δραστηριοποιούν τον οργανισμό εξαιτίας εξωτερικών συνεπειών (χρήματα, προνόμια, αύξηση, προαγωγή, κύρος, κοινωνική θέση κτλ.) είτε βάσει εσωτερικών (τα κίνητρα που δραστηριοποιούν τον οργανισμό απουσίας όμως εξωτερικής αμοιβής).
Σε κάθε περίπτωση, οι στόχοι του καθενός διαφέρουν κι αυτό προσδιορίζει τη φύση και τη σημασία που δίνει στην εργασία του.
Η επίτευξη τόσο των προσωπικών όσο και των στόχων της εταιρείας, ιδιαίτερα αν αυτοί είναι υψηλοί, μπορεί να έχουν ως αποτέλεσμα τόσο την σωματική όσο και την ψυχολογική εξουθένωση.
Με τον όρο burnout (επαγγελματική εξάντληση/ εξουθένωση) χαρακτηρίζουμε κάθε ψυχοσωματική καταπόνηση του εργαζομένου και τη μείωση των ψυχικών του αποθεμάτων στην εργασιακή και προσωπική του ζωή.
Πρόκειται για έναν ιδιαίτερο τύπου εργασιακού στρες – μια κατάσταση σωματικής, συναισθηματικής και πνευματικής εξάντλησης σε συνδυασμό με αμφιβολίες αναφορικά με την ικανότητα και την αξία της εργασίας.
Επιπλέον, ο όρος burnout περιγράφει την καθημερινή δυσφορία και ευερεθιστότητα, το αίσθημα «κενού», την αίσθηση απογοήτευσης και ανικανότητας του εργαζομένου να αντιμετωπίσει τα ζητήματα της καθημερινότητας σε επαγγελματικό και προσωπικό επίπεδο.
Όσο η κατάσταση αυτή συνεχίζεται, θα νιώσετε πως χάνετε το ενδιαφέρον ή το κίνητρο που σας οδήγησε να αναλάβετε συγκεκριμένα καθήκοντα στην αρχή της καριέρας σας.
Όλοι μας έχουμε δύσκολες ημέρες στο γραφείο. Ημέρες που ενδεχομένως να μην θέλουμε να δουλέψουμε. Όμως όταν αυτές οι ημέρες συνοδεύονται με δουλειά που δεν αναγνωρίζεται και στόχους που δεν μπορούν να επιτευχθούν, η κατάσταση μπορεί να έχει αρνητικά αποτελέσματα. Μπορούμε να εντοπίσουμε τρία κύρια χαρακτηριστικά της εξουθένωσης αυτής: Ψυχοσωματική εξάντληση, αίσθηση έντασης και συναισθηματικής αποξένωσης στις διαπροσωπικές σχέσεις και σωματικής καταπόνησης καθώς ο οργανισμός αναγκάζεται να σπαταλήσει περισσότερη ενέργεια για να αντεπεξέλθει στις επαγγελματικές ανάγκες.
Αποκλεισμός/κοινωνική απομόνωση, αρνητική έως και αγενής συμπεριφορά κατά την συναναστροφή με συναδέλφους, συνεργάτες, πελάτες και την ίδια την εταιρεία.
Αίσθημα μειωμένων προσωπικών επιτευγμάτων, εκδηλώνεται κυρίως κατά τη συνεργασία με τρίτους, πεποίθηση ότι η ικανότητα για επιτυχία μειώνονται συνεχώς και ότι αυτό δεν μπορεί να αναστραφεί.
Οι αρνητικές επιπτώσεις του burnout μπορούν μελλοντικά να γίνουν αισθητές σε κάθε τομέα της ζωής σας, όπως στην προσωπική και την κοινωνική σας ζωή. Μπορεί, ακόμα, να προκαλέσει μακροπρόθεσμες αλλαγές στο σώμα σας που σας κάνουν ευάλωτους σε ασθένειες όπως κρυολογήματα και γρίπη.

Πώς να διαχειριστείτε την Εργασιακή Εξάντληση / Η Μέθοδος των «3Α»
Αναγνωρίστε τα πρώτα σημάδια του burnout
Αντιστρέψτε την κατάσταση προσπαθώντας να χειριστείτε το στρες αυτό και ζητώντας υποστήριξη
Αλλάξτε και χτίστε νέες αντοχές ενάντια στο στρες προσέχοντας τη φυσική συναισθηματική σας υγεία
Σε πολλές περιπτώσεις, η εξουθένωση προέρχεται από την ίδια τη δουλειά. Οποιοσδήποτε νιώθει συχνά ένα αίσθημα υπερκόπωσης ή πως υποτιμάται στην εργασία, είναι πολύ πιθανό να βιώσει αυτή τη κατάσταση. Είτε πρόκειται για τον πιο σχολαστικό υπάλληλο που δεν έχει πάρει άδεια εδώ και δύο χρόνια, την εργαζόμενη μητέρα που έχει μόλις γεννήσει και πρέπει να επιστρέψει, μέχρι τον απλήρωτο πρακτικάριο.
Η εργασιακή εξάντληση, όμως, δεν προκαλείται μόνο από μια αγχωτική εργασία ή τις πολλές ευθύνες. Γι αυτό δε πρέπει να το συγχέουμε με το άγχος. Άλλοι παράγοντες συμβάλλουν στο αίσθημα αυτό, όπως ο τρόπος ζωής αλλά και χαρακτηριστικά της προσωπικότητας – αφού το τι κάνετε στον ελεύθερο σας χρόνο ή πως αντιμετωπίζετε τη ζωή μπορούν να επηρεάσουν τη κατάσταση.
Εργασιακοί λόγοι, όπως η έλλειψη επαγγελματικής αναγνώρισης ή ικανοποιητικής αμοιβής, ασαφής ρόλος και καθήκοντα ή ακόμα και μονότονη εργασία, απαιτητικοί ρυθμοί εργασίας και υψηλές προσδοκίες όλων, υπερβολικές ευθύνες, χαοτικό ή γεμάτο πίεση εργασιακό περιβάλλον.
Παράγοντες που σχετίζονται με τον τρόπο ζωής (lifestyle), όπως οι υπερβολικές ώρες εργασίας, οι υψηλές προσωπικές προσδοκίες, η έλλειψη ύπνου και ξεκούρασης, ανάληψη περισσότερων ευθυνών.
Παράγοντες που σχετίζονται με την προσωπικότητα, όπως η τελειομανία, η έλλειψη αυτοπεποίθησης, έλλειψη αυτάρκειας, έλλειψη ομαδικότητας, ανάγκη για πλήρη έλεγχο.
Ψυχολογική παρενόχληση, δηλαδή η ηθική παρενόχληση ως η προσπάθεια ψυχικής εξόντωσης του άλλου με λόγια, με νεύματα, με υπονοούμενα, χωρίς τη χρήση φυσικής βίας. Η προσβολή και η κοινωνική απομόνωση κάποιου ή η αρνητική επίδραση στα εργασιακά του καθήκοντα. Εκφράζεται μέσα από μία αλυσίδα αντιδεοντολογικών συμπεριφορών οι οποίες είναι μέρος μιας στρατηγικής εκφοβισμού, ταπείνωσης και αποδυνάμωσης του στόχου.
Σεξουαλική παρενόχληση στο γραφείο. Πρόκειται για μια η ανεπιθύμητη συμπεριφορά σεξουαλικής φύσης ή άλλη συμπεριφορά, που εκφράζεται είτε με πράξεις, λόγια (ανήθικες προτάσεις, σχόλια κλπ.) είτε με συμπεριφορές εκφοβιστικού τύπου.
Αξίζει να σημειωθεί πως η εργασιακή εξάντληση πρόκειται για μια σταδιακή διαδικασία, που δεν συμβαίνει «εν νυκτί». Γι αυτό μη προσπεράσετε κάποιο από τα παραπάνω συμπτώματα που ενδεχομένως να σας επηρεάσουν σημαντικά στο μέλλον.

Τι γίνεται σε περίπτωση που πάσχετε από «επαγγελματική εξουθένωση»
• Σε αυτή τη περίπτωση πρέπει πραγματικά να ηρεμήσετε και να κάνετε ένα διάλειμμα. Προσπαθήστε να αποδεσμευτείτε από όσες υποχρεώσεις και δραστηριότητες μπορείτε, ώστε να δώσετε στον εαυτό σας το απαιτούμενο χρόνο να καταλάβει τις ακριβώς έχει συμβεί και να βρει τον τρόπο να το αντιμετωπίσει. Είναι βασικό να ψάξετε τις αιτίες, τους λόγους που σας έκαναν να νιώσετε έτσι (στόχοι, προσδοκίες, εργασιακό περιβάλλον/σχέσεις, φόρτος εργασίας, προσωπικοί παράγοντες).
• Μοιραστείτε τις υποχρεώσεις σας. Μπορείτε να ζητήσετε από κάποιον συνάδελφο να αναλάβει ένα μέρος της δουλειάς σας, ώστε να αποδεσμευτείτε από ένα μέρος του άγχους.
• Μετά από μια τέτοια εμπειρία είναι φυσικό να προσπαθήσετε να «διατηρήσετε» την οποιαδήποτε ενέργεια σας έχει απομείνει. Και με ποιον τρόπο προσπαθεί να το καταφέρει συνήθως ο άνθρωπος; Μέσα από την απομόνωση, πιστεύοντας πως αν μείνει μόνος θα μπορεί να σκεφτεί πιο καθαρά. Αυτό είναι λάθος, τώρα είναι η στιγμή που χρειάζεστε τη βοήθεια των γύρω σας. Σίγουρα δε θα είναι αυτοί που θα επιλύσουν την κατάσταση, αλλά ενδεχομένως να μπορέσουν να σας κάνουν να νιώσετε καλύτερα.
• Η κατάσταση αυτή είναι μια αδιαμφισβήτητη ένδειξη πως κάτι σημαντικό στην επαγγελματική σας ζωή σας δεν λειτουργεί. Αναπροσαρμόστε τους στόχους και τις προσδοκίες σε ρεαλιστική βάση. Μήπως θέλατε περισσότερα από αυτά που μπορούσατε; Μήπως κάνετε λιγότερα από όσα πραγματικά μπορείτε να κάνετε;
• Μάθετε να λέτε ευγενικά «όχι». Ποιος δεν έχει «αναγκαστεί» να πει «ναι» στην ανάληψη ενός καθήκοντος από φόβο μήπως τον κρίνουν αρνητικά; Παρόλ’ αυτά, όταν νιώθετε εξουθένωση πρέπει να βρείτε το θάρρος να αρνηθείτε. Να θυμάστε πως δεν λέτε «όχι» στο πρόσωπο, αλλά στην εργασία.
• Σκεφτείτε τι είναι αυτό που σας ευχαριστεί περισσότερο και κάντε ότι μπορείτε για να το αποκτήσετε. Μήπως έχετε περισσότερο ανάγκη την οικογενειακή θαλπωρή από την καριέρα; Αυτό σημαίνει πως πρέπει να γίνουν άλλα πράγματα οι προτεραιότητες σας.
• Εξίσου σημαντικό είναι η διαχείριση του χρόνου σας. Οργανώστε το πρόγραμμα σας με τέτοιο τρόπο, ώστε σε λιγότερο χρόνο εργασίας να καταφέρνετε πολλά από αυτά που επιδιώκετε, χωρίς να στρεσάρεστε έντονα.
• Δημιουργήστε ελεύθερο χρόνο για τον εαυτό σας, την οικογένεια, την προσωπική σας ζωή, κάποιο χρόνο κατά τον οποίο δεν θα έρχεστε σε επαφή με άτομα και χώρους που έχουν σχέση με το επάγγελμά σας (τηλέφωνα, μέιλ κλπ.), πάρτε τις ημέρες της άδειας σας και προσπαθήστε να μην έχετε το μυαλό σας μόνο στη δουλειά.
• Το σημαντικότερο είναι τα μιλήσετε με τον εργοδότη σας. Μαζί μπορείτε να βρείτε μια λύση, η αλλαγή πόστου ή άλλα καθήκοντα μπορούν να δώσουν μια «νέα πνοή» στα επαγγελματικά σας.
• Αν δε μπορέσετε να απομακρύνετε την αιτία που σας προκαλεί άγχος, ίσως πρέπει να απομακρυνθείτε εσείς από αυτήν. Τι σημαίνει αυτό; Η αλλαγή της θέσης εργασίας, είναι μια σωστή λύση σε περίπτωση που δείτε πως δε μπορείτε να αντιμετωπίσετε την κατάσταση που βιώνετε.

Πηγή:fortunegreece.com
Διαβάστε περισσότερα για αυτό το θέμα....

Παρασκευή 27 Μαρτίου 2015

Η πενταετία της καταστροφής για το Δημόσιο

Κάθετες μειώσεις καταγράφονται στους μισθούς των υπαλλήλων του Δημοσίου την πενταετία της κρίσης και συγκεκριμένα ανάμεσα στα έτη 2009 – 2013.
Σύμφωνα με αποκλειστικό δημοσίευμα της «Εφημερίδας των Συντακτών», οι υπάλληλοι του Δημοσίου από την αρχή της κρίσης ήρθαν αντιμέτωποι με μειώσεις αποδοχών από 25% έως 38%, σύμφωνα με τα στοιχεία που απέστειλε στην τρόικα το Γενικό Λογιστήριο του Κράτους επί θητείας της προηγούμενης κυβέρνησης, όπως αναφέρει η εφημερίδα στο πρωτοσέλιδό της.
Συγκεκριμένα, σύμφωνα με το δημοσίευμα της εφημερίδας, μεγαλύτερες μειώσεις υπέστησαν υπάλληλοι μικρής προϋπηρεσίας και χαμηλότερης βαθμίδας εκπαίδευσης.
Στο υπουργείο Διοικητικής Μεταρρύθμισης, ενας εργαζόμενος ΔΕ με 5 χρόνια απασχόλησης υπέστη περικοπές ύψους 38%. Αντίστοιχου ύψους ήταν και οι περικοπές σε υπαλλήλους ΠΕ ίδιας προϋπηρεσίας, αλλά και σε έναν υπάλληλο ΔΕ με 17 έτη εργασίας. Εξίσου σημαντικές ήταν οι περικοπές που υπέστη ένας συνάδελφός τους ΠΕ, στο ίδιο υπουργείο, με 29 έτη απασχόλησης. Συγκεκριμένα στο 24%.
Περίπου στην ίδια αντιστοιχία κατανέμονται και οι περικοπές των υπαλλήλων του Δημοσίου στο υπουργείο Πολιτισμού. Ένας εργαζόμενος ΔΕ με 5 έτη απασχόλησης είδε από την αρχή της κρίσης τις αποδοχές του να συρρικνώνονται κατά 35%. Μείωση 33% υπέστη το εισόδημα ενός συναδέλφου του ΔΕ με 17 έτη, 24% ενός υπαλλήλου ΔΕ με 29 έτη, 29% ενός υπαλλήλου ΠΕ με 5 έτη, 19% ενός υπαλλήλου ΠΕ με 17 έτη και 13% ήταν η μείωση των αποδοχών ενός υπαλλήλου ΠΕ με 29 έτη εργασίας.
Στην Παιδεία, οι μισθοί μειώθηκαν στους εκπαιδευτικούς του υπουργείου από 34% έως 18%. Στους υπαλλήλους του υπουργείου Οικονομικών, σε όλες τις περιπτώσεις ανά εκπαιδευτική βαθμίδα και έτη απασχόλησης, οι περικοπές δεν πέφτουν κάτω από το 38%.
Αντίστροφη ακολουθία παρατηρείται στα ειδικά μισθολόγια. Μικρότερη μείωση αποδοχών διαπιστώνεται σε έναν λέκτορα ΑΕΙ (27%) από έναν καθηγητή Πανεπιστημίου με 29 έτη (33%), σε έναν ειδικευόμενο γιατρό (27%) από ό,τι σε έναν διευθυντή με 29 έτη (42%), καθώς και στους ενστόλους. Από την αρχή της κρίσης, ένας λοχίας υπέστη περικοπές ύψους 18%, ενώ ένας συνταγματάρχης 30%. Περικοπές 15% υπέστη ένας αστυφύλακας και 28% ένας αστυνομικός διευθυντής.
Υπενθυμίζεται ότι από το 2009 έως το 2013, η μισθολογική δαπάνη στο Δημόσιο έπεσε από τα 24,5 δισ. ευρώ στα 15,8 δισ. Βέβαια, αυτή η μείωση συνδέεται άμεσα και με την «αιμορραγία» του Δημοσίου σε προσωπικό στη συγκεκριμένη χρονική διάρκεια. Το 2009 εργάζονταν στο Δημόσιο (με οποιαδήποτε σχέση εργασίας) 952.625 υπάλληλοι. Σήμερα εργάζονται 576.865 υπάλληλοι. Βασικός μοχλός αυτής της μείωσης ήταν, πρακτικά, η πλήρης κατάργηση των συμβασιούχων ορισμένου χρόνου και όσων, μέσα σε ένα κλίμα κυνηγιού μαγισσών σε βάρος του δημόσιου τομέα, προχώρησαν σε πρόωρες συνταξιοδοτήσεις.
Στα κεντρικά αιτήματα της ΑΔΕΔΥ παραμένει η κατάρτιση ενός νέου μισθολογίου, με στόχο την αποκατάσταση μισθολογικών απωλειών των τελευταίων χρόνων και το οποίο «είναι προφανές ότι δεν πρέπει να συνδέεται με οποιοδήποτε σύστημα αξιολόγησης». Παράλληλα, το δημοσιοϋπαλληλικό κίνημα διεκδικεί το «ξεπάγωμα» της μισθολογικής ωρίμανσης ως ένα πρώτο βήμα αποκατάστασης μισθολογικών αδικιών. Εκτιμάται ότι με αυτήν την επιλογή θα αποκατασταθούν απώλειες ύψους 30 εκατ. ευρώ στο σύνολο των εργαζομένων στο Δημόσιο.
Να σημειωθεί ότι η μείωση των αποδοχών των δημοσίων υπαλλήλων του Δημοσίου, πέρα από την οικονομική συμπίεση και την καταστροφή που υπέστησαν 600.000 άνθρωποι, αποδιοργάνωσε πλήρως τους οικογενειακούς προϋπολογισμούς, με πολλαπλό αντίκτυπο. Σύμφωνα με τον Γιώργο Πετρόπουλο, μέλος της Εκτελεστικής Επιτροπής της ΑΔΕΔΥ, «αν στο μεσοσταθμικό ποσοστό μείωσης 38% συνυπολογίσουμε και φορολογικές επιβαρύνσεις -αύξηση φορολογικών συντελεστών, κατάργηση αφορολογήτων, ΕΝΦΙΑ- όλα αυτά, μαζί με την αύξηση τιμών βασικών προϊόντων, οδηγούν σε μια απώλεια εισοδήματος που υπερβαίνει το 50%. Εξαιτίας της παραγωγικής ιδιομορφίας της ελληνικής οικονομίας, αυτή η μείωση ζήτησης που επήλθε από τις περικοπές των εισοδημάτων των δημοσίων υπαλλήλων τροφοδότησε έναν φαύλο κύκλο που οδήγησε σε μειώσεις εισοδημάτων και σε χιλιάδες απολύσεις και στον ιδιωτικό τομέα».
Τι συνεπάγεται μια πολιτική αυξήσεων των μισθών στο Δημόσιο; «Υπάρχουν μελέτες, παραπέμπουμε χαρακτηριστικά σε ενδεικτικές μελέτες του ΙΝΕ – ΓΣΕΕ, όπου οι αυξήσεις μισθών των υπαλλήλων Δημοσίου, ακριβώς επειδή θα διατεθούν στην εσωτερική ζήτηση, μπορούν να συνεισφέρουν στην αύξηση του ΑΕΠ σε πολύ μεγάλο ποσοστό, ειδικά σε οικονομίες όπως η ελληνική. Και τελικά, μέσω αυτής της μεθόδου, να οδηγηθεί η οικονομία σε ανάκαμψη, να αυξηθούν οι θέσεις εργασίας και οι μισθοί και στον ιδιωτικό τομέα, σχηματίζοντας αυτή τη φορά ένα αντίστροφο ανοδικό σπιράλ», εξηγεί ο κ. Πετρόπουλος.


Πηγή:«Εφημερίδα των Συντακτών»
Διαβάστε περισσότερα για αυτό το θέμα....

Μπορεί η Ελλάδα να αξιοποιήσει καλύτερα τα ταλέντα της;

Στην 50η θέση η Ελλάδα σύμφωνα με τον παγκόσμιο δείκτη ανταγωνιστικότητας ταλέντων. Έξι θέσεις πιο πάνω σε σύγκριση με πέρυσι.
Η Ελβετία καταλαμβάνει την πρώτη θέση αποτελεσματικής διαχείρισης και αξιοποίησης ταλέντων σύμφωνα με τον παγκόσμιο δείκτη ανταγωνιστικότητας ταλέντων (GTCI) 2104, προϊόν συνεργασίας επιχειρηματικών, κυβερνητικών και ακαδημαϊκών φορέων (INSEAD, Human Capital Leadership Institute of Singapore (HCLI) και Adecco Group).
Σύμφωνα με τα αποτελέσματα του δείκτη, ακολουθούν η Σιγκαπούρη και το Λουξεμβούργο στη δεύτερη και τρίτη θέση αντίστοιχα. Η Ελλάδα κατατάχτηκε στην 50η θέση του παγκόσμιου καταλόγου μεταξύ 93 χωρών, έξι θέσεις πιο πάνω σε σύγκριση με τη θέση που κατείχε στον αντίστοιχο δείκτη του 2013 (56η θέση).
Σημειώνεται ότιο δείκτης GTCI μετρά την ανταγωνιστικότητα 93 χωρών βάσει της ικανότητάς τους να αναπτύσσουν, να προσελκύουν και να διατηρούν τα ταλέντα. Ο δείκτης GTCI αξιολογεί την κάθε χώρα σε έξι διαφορετικούς πυλώνες: ενεργοποίηση ταλέντου, προσέλκυση ταλέντου, ανάπτυξη ταλέντου, διατήρηση ταλέντου, επαγγελματικές και τεχνικές δεξιότητες και δεξιότητες που άπτονται της παγκόσμιας γνώσης.
Από την ανάλυση των αποτελεσμάτων προκύπτει ότι η αναντιστοιχία ταλέντων και επιχειρηματικών αναγκών παγκοσμίως αποτελεί πρόκληση για τις εταιρείες και για τις χώρες, οδηγώντας σε έλλειψη προοπτικών για ολόκληρες οικογένειες, έλλειψη καινοτομίας και ανάπτυξης.
Παρά τα 33 εκατ. υποψηφίων που αναζητούν εργασία σε ΗΠΑ και Ευρώπη, 8 εκατ. θέσεις εργασίας παραμένουν κενές κάθε χρόνο. Για να αντιμετωπιστεί αυτό το πρόβλημα κυβερνήσεις και επιχειρηματικός κόσμος πρέπει να επενδύσουν στην ανάπτυξη του ταλέντου.
«Είναι αρκετά θετικό το γεγονός ότι η Ελλάδα παρουσιάζει σημάδια βελτίωσης αναφορικά με την ανταγωνιστικότητά της ως προς τα ταλέντα που αναδεικνύει, προσελκύει και διατηρεί» ανέφερε ο Κωνσταντίνος Μυλωνάς, γενικός διευθυντής της Adecco Ελλάδας και συνέχισε: «Η Ελλάδα εφέτος, κατατάσσεται στην 50η θέση μεταξύ των 93 χωρών της έρευνας, ανεβαίνοντας έξι θέσεις συγκριτικά με το 2013 και σημειώνοντας σημαντική βελτίωση στην πλειοψηφία των κατηγοριών αξιολόγησης. Παρόλα αυτά, τα υψηλά ποσοστά ανεργίας στη χώρα μας υπογραμμίζουν την ολοένα αυξανόμενη ανάγκη για σωστή διαχείριση των ταλέντων μας».
Όπως προκύπτει από τα συμπεράσματα, η εμπειρία από τις χώρες που βρίσκονται στις πρώτες θέσεις οδηγεί σε έναν αριθμό προτάσεων για βελτίωση των συνθηκών και στις υπόλοιπες χώρες, όσον αφορά στην ανάπτυξη της ανταγωνιστικότητάς τους και στη διαχείριση του ταλέντου.
Ειδικότερα, η τυπική εκπαίδευση δεν αρκεί. Δια βίου μάθηση και προσφορά ευκαιριών είναι απαραίτητο να συμπληρώνουν την τυπική εκπαίδευση. Επίσης, οι στρατηγικές ανάπτυξης ταλέντου θα πρέπει να επικεντρώνονται στις δεξιότητες εκείνες που αναζητά ο επιχειρηματικός κόσμος. Τέλος, η ευελιξία σε ό,τι αφορά στο εμπόριο, στις επενδύσεις και στην κινητικότητα του εργατικού δυναμικού αποτελεί βασικό συστατικό της ανταγωνιστικότητας του ταλέντου.
Περισσότερες πληροφορίες αναφορικά με τα αποτελέσματα της δεύτερης έκδοσης του Παγκόσμιου Δείκτη Ανταγωνιστικότητας Ταλέντων (GTCI 2014) εδώ.
Δείτε επίσης και το παρακάτω βίντεο
Διαβάστε περισσότερα για αυτό το θέμα....

Το κοινωνικό προφίλ της Ελλάδας σε σχέση με τη φτώχεια, τον κοινωνικό αποκλεισμό και την ανισότητα πριν και μετά από την εκδήλωση της κρίσης

Έκθεση Κοινωνικού Προφίλ Ελλάδας πριν και μετά από την εκδήλωση της κρίσης

Διαβάστε περισσότερα για αυτό το θέμα....

Πέμπτη 26 Μαρτίου 2015

Συνεδρίαση Δ.Σ της ΟΣΥΑΠΕ τη Δευτέρα 30/3/2015

Ο.Σ.Υ.Α.Π.Ε.
ΟΜΟΣΠΟΝΔΙΑ ΣΥΛΛΟΓΩΝ ΥΠΑΛΛΗΛΩΝ ΑΙΡΕΤΩΝ
ΠΕΡΙΦΕΡΕΙΩΝ ΕΛΛΑΔΑΣ
Δ/νση: Λ. Κηφισίας 125-127 – 4ος όροφος
email: osyape@otenet.gr
www.osyape.gr

ΠΡΟΣΚΛΗΣΗ ΣΥΝΕΔΡΙΑΣΗΣ ΔΙΟΙΚΗΤΙΚΟΥ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟΥ

Αθήνα, 23/03/2015

ΠΡΟΣ : Μέλη Διοικητικού Συμβουλίου

ΚΟΙΝ : Μέλη Γενικού Συμβουλίου

Αγαπητοί συνάδελφοι,
Σας καλώ σε συνεδρίαση τη Δευτέρα 30/3/2015 και ώρα 11.30 στο αμφιθέατρο της Δ/νσης Μετ/ρων Πειραιά, οδός Ερμουπόλεως 38 και Πηλίου - Πειραιάς , προκειμένου να καθορίσουμε τις θέσεις μας στα παρακάτω θέματα της ημερήσιας διάταξης: :
- Θέσεις της ΟΣΥΑΠΕ επί του σχεδίου νόμου του Υπουργείου Εσωτερικών και Διοικητικής Ανασυγκρότησης, με τίτλο “Εκδημοκρατισμός της διοίκησης – καταπολέμηση γραφειοκρατίας και ηλεκτρονική διακυβέρνηση – αποκατάσταση αδικιών και άλλες διατάξεις”
- Οικονομικά Ομοσπονδίας – Εισφορές Συλλόγων
- Συζήτηση επί της εφαρμογής των αποφάσεων των οργάνων της Ομοσπονδίας από τα μέλη της
Πέραν της ημερήσιας διάταξης, δύναται να συζητηθεί οποιοδήποτε άλλο επείγον θέμα.


Ο ΠΡΟΕΔΡΟΣ
ΑΛΚΗΣ ΖΑΒΕΡΔΙΝΟΣ
Διαβάστε περισσότερα για αυτό το θέμα....

Υπόμνημα προς τον Αναπλ. Υπουργό Εσωτερικών και Διοικητικής Ανασυγκρότησης

ΥΠΟΜΝΗΜΑ
Κύριε Υπουργέ,
Οι αγώνες των εργαζομένων στο Δημόσιο και ιδιαίτερα οι εμβληματικοί και ανυποχώρητοι αγώνες των απολυμένων και διαθέσιμων την προηγούμενη περίοδο, απονομιμοποίησαν την πολιτική των απολύσεων και της συρρίκνωσης των κοινωνικών αγαθών.
Οι ρυθμίσεις του νομοσχεδίου με τίτλο «Εκδημοκρατισμός της διοίκησης – Καταπολέμηση Γραφειοκρατίας και Ηλεκτρονική Διακυβέρνηση – Αποκατάσταση Αδικιών και άλλες διατάξεις» ικανοποιούν ορισμένα από τα κεντρικά αιτήματα της Α.Δ.Ε.Δ.Υ. της τελευταίας περιόδου, όπως η ακύρωση των διαθεσιμοτήτων και των απολύσεων και η επαναφορά των συναδέλφων στην ενεργό υπηρεσία, η κατάργηση της αυτοδίκαιης αργίας, η κατάργηση της διαδικασίας επαναπροσδιορισμού των κριτηρίων μετατροπής των συμβάσεων σε Ιδιωτικού Δικαίου Αορίστου Χρόνου (ΙΔΑΧ), η μονιμοποίηση των συναδέλφων ΙΔΑΧ και η κατάργηση της πολιτικής επιστράτευσης των απεργών.
Ειδικότερα, όμως, σε ότι αφορά την επαναφορά των απολυμένων και διαθέσιμων, εκφράζουμε τη ριζική μας αντίθεση στην πρόθεση της Κυβέρνησης να περιορίσει ακόμη περισσότερο τις αναγκαίες προσλήψεις προσωπικού στο Δημόσιο αφαιρώντας, από τον ανεπαρκή αριθμό των 15.000 προβλεπόμενων νέων διορισμών, τον αριθμό των υπαλλήλων που επανέρχονται στην υπηρεσία. Την ώρα που ο Δημόσιος Τομέας έχει «χάσει» τα τελευταία χρόνια πάνω από 250.000 εργαζόμενους με αποτέλεσμα τη δραματική συρρίκνωση όλων των υπηρεσιών του, είναι απαραίτητες νέες προσλήψεις μόνιμου προσωπικού με στόχο την επαρκή στελέχωση των Δημόσιων Υπηρεσιών με προτεραιότητα στην Υγεία, στην Παιδεία, στην Κοινωνική Ασφάλιση, στην Αυτοδιοίκηση, στους ελεγκτικούς μηχανισμούς και γενικότερα σε όλες τις δομές που συμβάλλουν στην άμβλυνση των κοινωνικών συνεπειών της κρίσης. Η Α.Δ.Ε.Δ.Υ. συνεχίζει να αγωνίζεται για την κατάργηση των επισφαλών μορφών εργασίας και την κατοχύρωση της μόνιμης και σταθερής εργασίας με πλήρη μισθολογικά, ασφαλιστικά, συνταξιοδοτικά και εργασιακά δικαιώματα.
Παράλληλα, όμως, παραμένουν ανεκπλήρωτα σημαντικά αιτήματα των εργαζομένων στο Δημόσιο όπως η κατάργηση του θεσμικού πλαισίου της αξιολόγησης των Δημοσίων Υπαλλήλων και των εκπαιδευτικών.
Δεν ικανοποιείται, επίσης, το αίτημα της άμεσης επανακατάταξης των Δημοσίων Υπαλλήλων σε μισθολογικά κλιμάκια και βαθμούς με βάση την πραγματική προϋπηρεσία.
Η Εκτελεστική Επιτροπή της Α.Δ.Ε.Δ.Υ., συνεπώς, επιμένει να συμπεριληφθούν στο νομοσχέδιο οι παρακάτω προτεραιότητες για τους εργαζόμενους στο Δημόσιο:
1. Να καταργηθούν τα άρθρα 30 έως και 41 του Ν.4250/2014 για την αξιολόγηση και τον υποτιθέμενο επανέλεγχο μετατροπής των συμβάσεων από ΙΔΟΧ σε ΙΔΑΧ που μοναδικό στόχο είχαν να οδηγήσουν χιλιάδες εργαζόμενους στη διαθεσιμότητα και στην απόλυση.
2. Να καταργηθεί, επίσης το νομοθετικό πλαίσιο για την αξιολόγηση των εκπαιδευτικών (Ν.4024/2011, Ν.4142/2013, Ν.3848/2010, Ν.3679/2010, Π.Δ.153/2013).
3. Άμεση επανακατάταξη των Δημοσίων Υπαλλήλων σε μισθολογικά κλιμάκια και βαθμούς με βάση την πραγματική τους προϋπηρεσία στο Δημόσιο και Ιδιωτικό Τομέα. Κατάργηση των άρθρων 7,8 και 9 του Ν.4024/2011 και κατοχύρωση της ακώλυτης μισθολογικής και βαθμολογικής εξέλιξης.
4. Κατάργηση της ρύθμισης που προβλέπει ότι η κύρια σύνταξη προσδιορίζεται με το Μισθολογικό Κλιμάκιο που είχαν οι υπάλληλοι πριν την εφαρμογή των διατάξεων του άρθρου 38 παρ 5 του Ν.3986/2011 (Έναρξη ισχύος από 1/7/2011). Υπολογισμός της σύνταξης με επανακατάταξη με βάση το χρόνο υπηρεσίας στα μισθολογικά κλιμάκια.

Σε ότι αφορά στο κεφάλαιο της αποκατάστασης αδικιών και επαναφοράς προσωπικού πρέπει να ενσωματωθούν οι παρακάτω σημαντικές προσθήκες και τροποποιήσεις:
1. Να καταργηθεί ο θεσμός της διαθεσιμότητας
Προσθήκη στο άρθρο 20 παρ.3:
Καταργούνται το άρθρο 90 Ν.4172/2013 και η υποπαράγραφος Ζ2 του Ν.4093/2012
2. Να αναγνωριστεί πλήρως η υπηρεσία της διαθεσιμότητας
Προσθήκη στο άρθρο 20 ως παρ. 4:
Ο χρόνος της διαθεσιμότητας καθώς και το χρονικό διάστημα που παρέμειναν απολυμένοι οι υπάλληλοι που εντάσσονται στο παρόν κεφάλαιο, συνυπολογίζεται αυτοδίκαια για κάθε υπηρεσιακή και μισθολογική μεταβολή και για όλα τα ασφαλιστικά συνταξιοδοτικά δικαιώματα των υπαλλήλων.
3. Να ενταχθούν στην επαναφορά προσωπικού αυτοί που τέθηκαν σε διαθεσιμότητα – κινητικότητα με το Ν.4093/2012 (Κεφ. Ζ΄του πρώτου άρθρου)
4. Να προβλέπεται η δυνατότητα να ζητήσουν την επαναφορά τους και οι υπάλληλοι για τους οποίους έχουν εκδοθεί οριστικοί πίνακες διάθεσης (τροποποίηση της παρ.2α του άρθρου 23). Επίσης να μπορούν να υποβάλουν αίτηση για την επαναφορά τους στις θέσεις που κατείχαν ή στα Υπουργεία που υπάγονταν οργανικά και οι υπάλληλοι που έχουν τοποθετηθεί σε άλλες υπηρεσίες ή σε άλλα Υπουργεία.
5. Στο πεδίο εφαρμογής του Κεφαλαίου Γ΄ του νομοσχεδίου (άρθρο 20 παρ.1ε) να συμπεριληφθούν και οι υπάλληλοι που ανήκαν οργανικά σε Ν.Π.Δ.Δ. και Ν.Π.Ι.Δ. τα οποία καταργήθηκαν με τις διατάξεις των Νόμων 3895/2010 και 4002/2011 (ΟΣΚ, ΙΓΜΕ, Δήμητρα κ.λπ.)
6. Να αντιμετωπιστεί το πρόβλημα ορισμένων κλάδων (π.χ. καθαρίστριες τετράωρης απασχόλησης του Υπουργείου Οικονομικών), με εξομοίωση των εργασιακών τους δικαιωμάτων και στην κατεύθυνση της κάλυψης υπαρκτών και πάγιων αναγκών.
Γενικότερα, προσωπικό με σύμβαση εργασίας ιδιωτικού δικαίου αορίστου χρόνου μερικής απασχόλησης να υπαχθεί σε καθεστώς πλήρους απασχόλησης και τη μετατροπή της σύμβασής του από αορίστου χρόνου σε δημοσίου δικαίου.
7. Να προωθηθεί η άμεση επαναπρόσληψη των 300 περίπου καθαριστριών του Υπουργείου Οικονομικών που απασχολούνταν στις Εφορείες με μηνιαίες συμβάσεις έργου για μια δεκαετία περίπου, μέχρι τις 31/12/2012.
8. Να δοθεί η δυνατότητα και για το προσωπικό όλων των άλλων ειδικοτήτων και κλάδων (εκτός, δηλαδή, από τους εκπαιδευτικούς, σχολικούς φύλακες και διοικητικούς των ΑΕΙ) δύναται να επανέλθει σε συνιστώμενες οργανικές (και όχι προσωποπαγείς) θέσεις στο Υπουργείο που υπαγόταν οργανικά εφόσον καταθέσει αίτηση που υποβάλλεται εντός δέκα (10) ημερών από τη δημοσίευση του Νόμου (τροποποίηση της παρ.4 του άρθρου 23 και αντιστοίχηση της με την παρ.2 του άρθρου 24). Δηλαδή η διαδικασία πλήρωσης θέσεων με εθελοντική κινητικότητα (άρθρο 21), για όσους προβλέπεται, να αποσυνδεθεί από την επαναφορά (εντός δεκαημέρου) όλων των απολυμένων και σε καθεστώς διαθεσιμότητας υπαλλήλων. Να δοθεί η δυνατότητα επαναφοράς και στους υπαλλήλους της δημοτικής αστυνομίας που έχουν μεταταχθεί σε άλλες υπηρεσίες εκτός της ΕΛ.ΑΣ. (π.χ. φυλακές).
9. Να επιλυθεί το θέμα της αναγνώρισης διαθεσιμότητας για τους 85 εκπαιδευτικούς
Προσθήκη στο άρθρο 24 ως παρ.4:
Εκπαιδευτικοί που τέθηκαν σε διαθεσιμότητα με τον Ν.4172/13, οι οποίοι δεν υπέβαλλαν αίτηση στις ανακοινώσεις του Υπουργείου ΔΜΗΔ και για τους οποίους δεν έχει εκδοθεί διαπιστωτική πράξη απόλυσης, διατηρούν (από τις 22/3/2014 μέχρι σήμερα) την ίδια υπηρεσιακή και μισθολο9γική κατάσταση με όσους έκαναν τις σχετικές αιτήσεις στια ανακοινώσεις του Υπουργείου ΔΜΗΔ όπως ορίζεται στο άρ.40 του Ν.4250/2014.
10. Οι μόνιμοι υπάλληλοι με σχέση εργασίας δημοσίου δικαίου που υπηρετούσαν στο σταθμό διοδίων των Μαλγάρων με τις διατάξεις του Ν.2450/2014 μεταφέρθηκαν στην «ΕΓΝΑΤΙΑ Α.Ε.» με σχέση εργασίας ιδιωτικού δικαίου αορίστου χρόνου, παρόλο που είναι σαφείς οι διατάξεις ακόμη και των μνημονιακών νόμων ότι η μεταφορά προσωπικού γίνεται με την ίδια σχέση εργασίας. Οι παραπάνω είναι οι μόνοι μόνιμοι δημόσιοι υπάλληλοι των οποίων εν μία νυκτί μετατράπηκε η σχέση εργασίας από δημοσίου δικαίου σε ΙΔΑΧ. Είναι αναγκαίο να συμπεριληφθεί πρόβλεψη για αποκατάσταση της εργασιακής τους σχέσης από ιδιωτικού δικαίου αορίστου χρόνου σε δημοσίου δικαίου όπως ήταν πριν τη μεταφορά τους στην «ΕΓΝΑΤΙΑ Α.Ε.».
11. Στο πλαίσιο της αποκατάστασης των αδικιών πρέπει να λυθεί και το θέμα της περικοπής της υπερβάλλουσας διαφοράς μείωσης των υπαλλήλων που μετατάχθηκαν σε κάποιον άλλο φορέα. Θεωρούμε ότι είναι αδικία, για όποιον μετατάχθηκε (ειδικά λόγω της υποχρεωτικής διαθεσιμο-κινητικότητας), να μη λαμβάνει τις αποδοχές, που είχαν υπολογιστεί για αυτόν με το Ν.4024/2011 στο νέο φορέα. Συναφή εγκύκλιο είχε εκδώσει ο Υπουργός Εσωτερικών με θέμα «Ενδοαυτοδιοικητική κινητικότητα και καταβολή υπερβάλλουσας διαφοράς», με αριθμ. πρωτ. 36871/26-09-2014. Αυτή, όμως, δεν εφαρμόστηκε, αφού διατηρείται η διαφωνία του Γενικού Λογιστηρίου του Κράτους για το θέμα. Μια νομοθετική ρύθμιση που θα καθορίζει, πως η υπερβάλλουσα διαφορά μείωσης καταβάλλεται και μετά τη μετάταξη του υπαλλήλου σε άλλο φορέα, με έναρξη ισχύος της από την ημερομηνία εφαρμογής του ενιαίου μισθολογίου (1/11/2011), μπορεί να επιλύσει το ζήτημα.
12. Να προβλεφθεί η δυνατότητα επαναφοράς όσων εξαναγκάσθηκαν να υποβάλουν αίτηση παραίτησης και συνταξιοδοτήθηκαν με ιδιαίτερα επαχθείς όρους.
13. Υπάλληλοι με σχέση εργασίας ιδιωτικού χρόνου που εργάζονταν στις Αθλητικές Ομοσπονδίες να επανέλθουν στην Υπηρεσία τους. Οι παραπάνω υπάλληλοι απολύθηκαν παράνομα και καταχρηστικά καθώς καλύπτουν πάγιες και διαρκείς ανάγκες της Υπηρεσίας.

Για την πολιτική επιστράτευση
Είναι αναγκαίο να καταργηθεί ολόκληρο το Ν.Δ.17/1974 και όχι μόνο το άρθρο 23 του Ν.Δ.17/1974. Υπενθυμίζουμε ότι με βάση το άρθρο 23 του Ν.Δ.17/1974 και την επίκληση έκτακτης ανάγκης έγινε η πολιτική επιστράτευση των ναυτεργατών. Επίσης το άρθρο 18 του Ν.Δ.17/1974 δίνει τη δυνατότητα πολιτικής επιστράτευσης σε περίπτωση πολιτικής κινητοποίησης.
Ζητάμε επίσης να απαλειφθεί η φράση «…ανάγκης που μπορεί να θέσει σε κίνδυνο τη δημόσια υγεία», καθώς θεωρούμε ότι περιορίζει το δικαίωμα της απεργίας σε ΟΤΑ και Νοσοκομεία. Προτείνουμε, λοιπόν, την παρακάτω διατύπωση:
Η πολιτική επιστράτευση ή η με οποιονδήποτε τρόπο επίταξη των υπηρεσιών απεργών απαγορεύονται απολύτως, είτε πριν είτε μετά την κήρυξη της απεργίας. Πολιτική επιστράτευση που έχει κηρυχθεί και δεν έχει ανακληθεί παύει να ισχύει.

Αποκατάσταση της δικαιοσύνης στο Πειθαρχικό πλαίσιο
Είναι επιβεβλημένη η ουσιαστική και θεσμική αντιμετώπιση των σοβαρών προβλημάτων που καθημερινά ανακύπτουν από την υποκειμενική, αυθαίρετη και δυνάμει γενικευμένη εφαρμογή των διατάξεων της αυταρχικής και αντιδημοκρατικής τροποποίησης του πειθαρχικού δικαίου των δημοσίων υπαλλήλων, με τις οποίες αυξάνονται και διευρύνονται οι περιπτώσεις επιβολής του μέτρου της αργίας, ακόμα και χωρίς τη γνωμοδότηση του αρμόδιου πειθαρχικού συμβουλίου, απλά και μόνο με την άσκηση πειθαρχικής δίωξης, για οποιοδήποτε πειθαρχικό παράπτωμα, ακόμα και ήσσονος σημασίας, καταργώντας έτσι το συνταγματικά κατοχυρωμένο και προβλεπόμενο από διεθνείς συμβάσεις που έχει υπογράψει η χώρα μας τεκμήριο της αθωότητας. Πέραν, λοιπόν, των όσων προβλέπονται στο νομοσχέδιο απαιτούμε να συμπεριληφθούν και τα παρακάτω:
1. Να καταργηθούν συνολικά οι μνημονιακοί νόμοι που διαμόρφωσαν το αυταρχικό πλαίσιο για τους Δημοσίους Υπαλλήλους (Ν.4057/2012 και παράγραφος Ζ του Ν.4093/12).
2. Ακύρωση και των αργιών και των ποινών που έχουν επιβληθεί με τις καταργούμενες διατάξεις.
3. Να γίνει άμεση παύση των πειθαρχικών και λοιπών διώξεων ενάντια σε εργαζόμενους που συμμετείχαν στην απεργία-αποχή που προκήρυξε η Α.Δ.Ε.Δ.Υ. αλλά και των αιρετών της Τοπικής Αυτοδιοίκησης που αντιστάθηκαν και συνέδραμαν στον αγώνα των εργαζομένων.
4. Κατάργηση της ρύθμισης που χαρακτηρίζει πειθαρχικό παράπτωμα τη μη αυτο-απογραφή σε ηλεκτρονικές εφαρμογές.
5. Να διατυπωθεί σαφώς η αναστολή εκτέλεσης πειθαρχικής ποινής μέχρις ότου τελεσιδικήσει το ποινικό σκέλος.
6. Να απαλειφθεί πλήρως το πειθαρχικό αδίκημα «της αναξιοπρεπούς συμπεριφοράς εντός και εκτός υπηρεσίας», που με την ασάφειά του έχει δημιουργήσει «βιομηχανία» πειθαρχικών διώξεων.
7. Να απαλειφθεί το πειθαρχικό αδίκημα της «παραβίασης υποχρέωσης εχεμύθειας» το οποίο χρησιμοποιείται για να αποτρέψει καταγγελίες αυθαιρεσιών της διοίκησης.
8. Να μην συμπεριληφθεί στα πειθαρχικά παραπτώματα η «αδικαιολόγητη μη εξυπηρέτηση πολιτών και μη έγκαιρη διεκπεραίωση των υποθέσεων τους σύμφωνα με τις κείμενες διατάξεις», λόγω της μεγάλης αποψίλωσης των υπηρεσιών του δημοσίου.

Μετατροπή θέσεων προσωπικού ΙΔΑΧ σε θέσεις μονίμων υπαλλήλων
Η ενιαία μόνιμη σχέση εργασίας στο Δημόσιο καθώς και η πρόσληψη μόνιμου προσωπικού για την κάλυψη των πάγιων αναγκών των υπηρεσιών αποτελούσαν πάντα και αποτελούν βασικά αιτήματα του Δημοσιοϋπαλληλικού κινήματος .
Δυστυχώς, οι κυβερνητικές πολιτικές των προηγούμενων δεκαετιών οδήγησαν στην επέκταση και διεύρυνση των ελαστικών σχέσεων εργασίας στο Δημόσιο, με δυσμενείς επιπτώσεις στους εργαζομένους αλλά και στη λειτουργία των Δημόσιων Υπηρεσιών.
Συνεπώς η πρόβλεψη για μετατροπή των θέσεων προσωπικού ΙΔΑΧ σε θέσεις μονίμων υπαλλήλων (Άρθρο 15 του νομοσχεδίου) είναι ένα θετικό βήμα στην παραπάνω κατεύθυνση.
Η Εκτελεστική Επιτροπή της Α.Δ.Ε.Δ.Υ. κρίνει σκόπιμο στους υπαλλήλους που θα μονιμοποιηθούν να δοθεί η δυνατότητα επιλογής. Αυτό σημαίνει όσοι θέλουν να διατηρήσουν το ασφαλιστικό καθεστώς που είχαν μέχρι τώρα και όσοι επιθυμούν να μπορούν να ενταχθούν στα ασφαλιστικά ταμεία του Δημοσίου.
Ένα δεύτερο ζήτημα είναι ότι μετατρέπονται οι θέσεις ΙΔΑΧ σε θέσεις μόνιμων «εφόσον κατέχουν τα προβλεπόμενα από την κείμενη νομοθεσία γενικά προσόντα διορισμού και τα ειδικά προσόντα του κλάδου». Αν εδώ υπολογίζονται τα κριτήρια του ΑΣΕΠ σήμερα, ο ΑΣΕΠ απαιτεί και επάρκεια σε υπολογιστές και άλλα που οι παλιοί ΙΔΑΧ δεν υπάρχει περίπτωση να τα έχουν. Πρέπει να προσδιοριστεί αυτό με βάση τα προσόντα που ζητούνταν για τους ΙΔΑΧ και όχι τα σημερινά.
Η διαδικασία μετατροπής των ΙΔΑΧ, επειδή υπάρχουν ΙΔΑΧ που θα υποστούν βλαπτική μεταβολή (υπάρχουν ΙΔΑΧ που θα χάσουν βαρέα ή ακόμη και την προβλεπόμενη αποζημίωση εάν αλλάξουν καθεστώς), θα πρέπει να γίνει αποδεκτή από το Υπουργείο η προαιρετικότητα της ρύθμισης. Επίσης, ζητάμε τη διευκρίνιση ή και απαλειφή της πρόβλεψης του άρθρου 1 «εφόσον κατέχει τα προβλεπόμενα από την κείμενη νομοθεσία γενικά προσόντα διορισμού και τα ειδικά προσόντα του κλάδου, σε θέσεις του οποίου διορίζονται¨, εφόσον δημιουργεί προβλήματα σε πολλούς που δεν έχουν γενικά και ειδικά προσόντα (ECDL – ξένες γλώσσες κοκ) που προστέθηκαν σε μεταγενέστερα προσοντολόγια του ΑΣΕΠ από την εποχή που διορίστηκαν. Ακόμη, να είναι σαφές πως όσοι δεν γίνουν μόνιμοι για οποιονδήποτε λόγο (π.χ. απουσία προσόντων) θα παραμείνουν ΙΔΑΧ με το καθεστώς που είναι τώρα.
Τέλος, ζητάμε να συμπεριληφθούν στη ρύθμιση:
1. Οι ΙΔΑΧ που εργάζονται με δικαστικές αποφάσεις, τελεσίδικες ή μη.
2. Οι ΙΔΑΧ που εργάζονται από το 2009 στους Δήμους και σε άλλες Υπηρεσίες του Δημοσίου με οριστικούς πίνακες του ΑΣΕΠ χωρίς να έχει εκδοθεί ΦΕΚ διορισμού μέχρι σήμερα.

Συλλογικές διαπραγματεύσεις στο Δημόσιο
Η Α.Δ.Ε.Δ.Υ. αγωνιζόταν πάντα για την κατοχύρωση των ελεύθερων συλλογικών διαπραγματεύσεων στο Δημόσιο.
Η πολιτική των προηγούμενων Κυβερνήσεων δεν αναγνώρισε το δικαίωμα των εργαζομένων στο Δημόσιο να συνάπτουν γενικές και κλαδικές συλλογικές συμβάσεις με το κράτος.
Η Εκτελεστική Επιτροπή της Α.Δ.Ε.Δ.Υ., σε ότι αφορά το Κεφάλαιο Α2 για τις συλλογικές διαπραγματεύσεις στο Δημόσιο, εκτιμά ότι, επειδή το θέμα είναι πολύ σοβαρό και απαιτεί συνολική και οριστική ρύθμιση που να στηρίζεται στη συμβολή του συνδικαλιστικού κινήματος, και της επιστημονικής κοινότητας, θα πρέπει να αποσυρθεί, ώστε μέσα σε τακτό χρονικό διάστημα να διαμορφωθεί το αναγκαίο θεσμικό πλαίσιο.
Κύριε Υπουργέ,
Η Εκτελεστική Επιτροπή της Α.Δ.Ε.Δ.Υ. απαιτεί να συμπεριληφθούν στο νομοσχέδιο που πρέπει να κατατεθεί το συντομότερο δυνατό για ψήφιση στη Βουλή, οι παραπάνω σημαντικές προσθήκες και τροποποιήσεις.
Για την Α.Δ.Ε.Δ.Υ. η άμεση επαναφορά των απολυμένων και σε διαθεσιμότητα υπαλλήλων δεν αποσκοπεί μόνο στην αποκατάσταση της νομιμότητας καθώς πρόκειται για προσωπικό που είναι απαραίτητο για τη στοιχειώδη λειτουργία του ήδη υποστελεχωμένου Δημόσιου Τομέα.
Παράλληλα, δίνει τη δυνατότητα επαναλειτουργίας ή ποιοτικής αναβάθμισης δομών του κοινωνικού κράτους, απαραίτητων για την άμβλυνση των συνεπειών της κρίσης. Υπενθυμίζουμε ότι πρόκειται, σε πολλές περιπτώσεις, για ολόκληρους κλάδους προσωπικού (καθαριότητα, φύλαξη σχολικών κτηρίων, τεχνική εκπαίδευση κ.λπ.) οι υπηρεσίες των οποίων εκχωρήθηκαν στον Ιδιωτικό Τομέα, με κόστος πολλαπλάσιο και αμφίβολη ποιότητα υπηρεσιών.

Από την Εκτελεστική Επιτροπή της Α.Δ.Ε.Δ.Υ.
Διαβάστε περισσότερα για αυτό το θέμα....

Συνήγορος του Πολίτη: Δικαιώματα εργαζομένων σε προγράμματα κοινωφελούς χαρακτήρα του ΟΑΕΔ

Ο Συνήγορος του Πολίτη διερεύνησε αναφορές πολιτών που προσελήφθησαν από ΟΤΑ στο πλαίσιο προγραμμάτων κοινωφελούς χαρακτήρα βάσει του ν. 4152/2013, σχετικά με τα ασφαλιστικά και εργασιακά τους δικαιώματα (ασφαλιστική κάλυψη ασθενείας, άδεια ασθενείας, χορήγηση επιδόματος ασθενείας, ιδίως μετά από εργατικό ατύχημα, εφαρμογή των διατάξεων περί προστασίας της μητρότητας, δικαίωμα λήψης κανονικής άδειας).
Η Αρχή σε έγγραφό της διατύπωσε επισημάνσεις και προτάσεις προκειμένου να διασφαλισθούν τα θεμελιώδη εργασιακά και ασφαλιστικά δικαιώματα αυτής της κατηγορίας απασχολούμενων, τα οποία κατοχυρώνονται και από την ευρωπαϊκή νομοθεσία για όλους τους εργαζομένους. Με το ίδιο έγγραφο ζήτησε την ανάληψη νομοθετικής πρωτοβουλίας ώστε να αρθούν κενά προστασίας που εντοπίσθηκαν, ιδίως ως προς την ασφαλιστική κάλυψη ασθενείας των εργαζομένων στο πλαίσιο των προγραμμάτων κοινωφελούς χαρακτήρα.

Συνοδευτικά Αρχεία
1. Σύνοψη Διαμεσολάβησης
2. Έγγραφο ΣτΠ

Πηγή: http://www.synigoros.gr/
Διαβάστε περισσότερα για αυτό το θέμα....

Τρίτη 24 Μαρτίου 2015

Η φτωχή χώρα που δε δανείζεται και δε χρωστάει

Εσθονία, ένα ξεχωριστό οικονομικό παράδειγμα «Έχουμε πολύ δρόμο ακόμη για να γίνουμε Εσθονία», είχε πει ο Ευάγγελος Βενιζέλος, εν έτει 2012, σε μια συνέντευξή του σε τηλεοπτικό πάνελ, ως τότε υπουργός οικονομικών, αναφερόμενος στο ενδεχόμενο να μειωθούν οι μισθοί της χώρας στα επίπεδα της μικρής βαλτικής χώρας.Τρία χρόνια αργότερα, μόλις την προηγούμενη εβδομάδα, η γερμανική Die Welt παρουσίασε τη θέση της υπουργού οικονομικών της χώρας, στην οποία εξέφραζε πως «η κλάψα της Ελλάδας ενοχλεί τα πρώτα θύματα της κρίσης». Σύμφωνα με το δημοσίευμα, η Μαρίς Λαουρί, νέα υπουργός οικονομικών της Εσθονίας, δήλωνε ενοχλημένη από την στάση του έλληνα ομολόγου της, ο οποίος χαρακτήρισε την κατάσταση της χώρας μας ως «ανθρωπιστική κρίση», υπογραμμίζοντας πως η χώρα της πέτυχε να ξεφύγει της κρίσης «έχοντας απλά μια ξεκάθαρη θέση απέναντι στο λαό της».
Η Εσθονία που μαζί με τις Λετονία και Λιθουανία, αποκαλούνταν «Οι τίγρεις της Βαλτικής» εξαιτίας της γρήγορης ανάπτυξής τους, παρόμοια με εκείνη των ασιατικών χωρών, αντιμετώπισε σοβαρό πρόβλημα μετά την κατάρρευση της Lehman Brothers. Το ξεπέρασε, αλλά το 2009 η κατάσταση χειροτέρευσε με την ανεργία να εκτοξεύεται. «Το καλό παιδί» της Ευρώπης υπερπήδησε και αυτό το εμπόδιο. Σήμερα, παρά το γεγονός πως ανήκει στις 5 φτωχότερες χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης, με το ΑΕΠ της να αναλογεί μόλις στο 0,2% του κοινοτικού, δεν αντιμετωπίζει σοβαρά προβλήματα με την οικονομία της, το δημόσιο χρέος της ή την ανεργία της ενώ η φοροδοτική συμμόρφωση των πολιτών ξεπερνά το εντυπωσιακό 93%!
Πώς τα καταφέρνει όμως η φτωχή συγγενής της Ευρώπης και δεν δανείζεται από τις αγορές, καταρρίπτοντας με τον τρόπο αυτό τον κανόνα που θέλει τις μικρότερες οικονομίες της Ευρώπης να αντιμετωπίζουν τα μεγαλύτερα προβλήματα;

Η εσθονική οικονομία δε λειτουργεί με τους όρους μιας σύγχρονης οικονομίας
Η απομακρυσμένη χώρα, τοποθετημένη στην ανατολική γωνιά του χάρτη, αντίθετα με τις προβλέψεις επενδυτών αναλυτών και ξένων οίκων, δεν απασχόλησε ποτέ μέχρι τώρα τα μέλη των τεχνικών επιτελείων και του Eurogroup και δε φαντάζει πιθανό να τα απασχολήσει και στο μέλλον. Πέρα των δηλώσεων της υπουργού Οικονομικών της χώρας, το σίγουρο είναι πως η εσθονική οικονομία δε λειτουργεί με τους όρους μιας σύγχρονης οικονομίας. Δε δανείζεται οπότε κατ' επέκταση δεν αντιμετωπίζει τα συνήθη προβλήματα κάθε αναπτυγμένης οικονομίας.
Εισηγμένη στην ζώνη του ευρώ εδώ και τέσσερα χρόνια, έχει να εκδώσει ομόλογο πάνω από δέκα χρόνια, τελευταία φορά ήταν το 2002 όπου εκδόθηκε ένα δεκαετούς ωρίμανσης. Σήμερα το ομόλογο έχει εξοφληθεί χωρίς να αντικατασταθεί χωρίς δηλαδή να μετακυλήσει το χρέος στο διηνεκές μέσω νέων εκδόσεων. Δεδομένης της απουσίας νέων εκδόσεων χρέους καθώς και γενικότερα της έκδοσης ομολόγων, το ποσοστό του δημοσίου χρέους της χώρας, που άγγιξε πέρυσι το 9,6% του ΑΕΠ, φαντάζει υψηλό.
Στην αποφυγή της οικονομικής δουλείας της χώρας σίγουρα συμβάλλει το μικρό μέγεθός της, 1,3 εκατ. κάτοικοι και συνολική έκταση 45.000 τετραγωνικά χιλιόμετρα. Έχοντας ανεξαρτητοποιηθεί το 1991 από την Σοβιετική Ένωση, οι κυβερνώντες έθεσαν ως στόχο να προσεγγίσουν τις ευρωπαϊκές δυτικές οικονομίες. Η χώρα έγινε μέλος της ΕΕ και του ΝΑΤΟ το 2004 ενώ το ευρώ υιοθετήθηκε μόλις το 2011. Τα χρόνια πριν την εισαγωγή της η Εσθονία κινήθηκε με δάνεια από την Ευρωπαϊκή Τράπεζα Επενδύσεων με όρους που θα μπορούσαν να χαρακτηριστούν σχετικά συμβατοί. Οι φορές που απευθύνθηκε στις αγορές για ρευστότητα, ήταν ελάχιστες και πραγματοποιήθηκαν στην πλειονότητά τους μέσω σύντομων σε διάρκεια εκδόσεων.
Παραδείγματα χωρών που χρεοκόπησαν από τα «ανοίγματά» τους, όπως εκείνο της Ρωσίας το 1997-98, φαίνεται να έχουν αυθυποβάλλει τους ηγέτες στην σχετικά ακριβότερη αλλά πιο σίγουρη επιλογή ρευστότητας με απευθείας δανειακές συμβάσεις από την Ευρωπαϊκή Τράπεζα Επενδύσεων με ταυτόχρονη όσο το δυνατόν μεγαλύτερη απορρόφηση των κεφαλαίων που διατίθενται στη χώρα μέσω ευρωπαϊκών ταμείων.

Η επένδυση στη βιομηχανία της Πληροφορικής
Τρανό παράδειγμα της προαναφερθείσας εποικοδομητικής απορρόφησης κεφαλαίων από τα ευρωπαϊκά ταμεία είναι αυτό της τεχνογνωσίας την οποία η χώρα είναι σήμερα σε θέση να εξάγει ακόμα και στην Ελλάδα. Αρχής γενομένης από την προηγούμενη δεκαετία η Εσθονία επένδυσε στη βιομηχανία της Πληροφορικής, εκπαιδεύοντας δωρεάν όλους τους ενηλίκους στη χρήση ηλεκτρονικών υπολογιστών με ρυθμούς θεαματικούς, 100.000 άτομα ετησίως. Κάπως έτσι τα αποτελέσματα θα μπορούσαν να χαρακτηριστούν με τη σειρά τους εντυπωσιακά με τα νούμερα να επιβεβαιώνουν το προφανές. Πάνω από το 76% τους πληθυσμού μπαίνει και χρησιμοποιεί καθημερινά το διαδίκτυο ενώ το ποσοστό για τους κάτω των 35 ετών εκτινάσσεται στο απίθανο 98%.
Αναμενόμενο ήταν λοιπόν η ηλεκτρονική διακυβέρνηση που εφαρμόζεται εδώ και μερικά χρόνια να παρέχει στους πολίτες όλες τις υπηρεσίες διαδικτυακά. Το 95% των φορολογικών δηλώσεων γίνεται ηλεκτρονικά, ενώ στις τελευταίες εκλογές το ¼ του πληθυσμού επέλεξε να ψηφίσει μέσω του υπολογιστή. Με την ηλεκτρονική τους ταυτότητα οι πολίτες έχουν δωρεάν πρόσβαση σε υπηρεσίες υγείας, κοινωνικά προγράμματα και επιδόματα, εκπαίδευση ακόμα και άθληση. Δεδομένης της τεχνογνωσίας, πολλές είναι και οι διμερείς συμφωνίες για την εξαγωγή της - ειδικά στους τομείς της ηλεκτρονικής διακυβέρνησης, (e-government) και της καταπολέμησης της διαφθοράς - οι οποίες έχουν κατά κύριο λόγο συναφθεί με ευρωπαϊκές χώρες, μια εξ' αυτών και η Ελλάδα.
Η τεχνολογική εξειδίκευση και πρωτοπορία της χώρας όμως δεν προσέφερε μόνο τα έσοδα από την εξαγωγή της. Οι σχέσεις πρότυπο, κράτους-πολιτών, που αναπτύχθηκαν με αφορμή την ηλεκτρονική διακυβέρνηση της χώρας, έδωσε στο κράτος την δυνατότητα να μειώσει την φορολογική επιβάρυνση και παρόλα αυτά να έχει περισσότερα έσοδα. Λάμβανε μεν λιγότερα από κάθε υπόχρεο αλλά ήταν πολύ μεγαλύτερη φοροεισπρακτική συμμόρφωση των πολιτών. Έτσι ο φόρος εισοδήματος, ενιαίος για τα φυσικά πρόσωπα, μειώθηκε στο 21% από 26% που ήταν το 2004 και το ποσοστό της φοροδοτικής συμμόρφωσης ξεπέρασε το 93%, ποσοστό ρεκόρ στην Ευρωζώνη.
Σε αντίθεση με όλα αυτά, όμως, η Εσθονία παραμένει στην πεντάδα των φτωχότερων χωρών της ευρωζώνης. Αυτός είναι ίσως ο λόγος που οικονομολόγοι και επιχειρηματίες, ειδικά τώρα που η ΕΚΤ ξεκινά πρόγραμμα ποσοτικής χαλάρωσης, πιέζουν την κυβέρνηση να πάψει να κρατά ομπρέλα όταν βρέχει ευρώ και να ανοιχτεί για να μπορέσει να χρησιμοποιήσει τα φτηνά κεφάλαια χρηματοδότησής για βασικά έργα υποδομών, όπως η κατασκευή σιδηροδρομικού δικτύου και νέων αυτοκινητοδρόμων.
Η αντίσταση της κυβέρνησης παραμένει σθεναρή με το βασικότερο επιχείρημα να κάνει λόγο για περαιτέρω ενδυνάμωση της οικονομίας πριν υποκύψει στις Σειρήνες των αγορών.
Συγκεκριμένα το άνοιγμα προβλέπεται για όταν το ΑΕΠ της χώρας ξεπεράσει το 75% του κοινοτικού μέσου όρου, το οποίο σήμερα αγγίζει το 73%, μια διαδρομή δηλαδή που εκτός από δύσκολη φαντάζει σίγουρα και μακρά.

πηγή: newsbeast.gr
Διαβάστε περισσότερα για αυτό το θέμα....

Αναγκαστική εργασία... ακόμα και με πυρετό!

Ακόμα και όταν είναι άρρωστοι αναγκάζονται να πηγαίνουν στη δουλειά τους εργαζόμενοι άλλων χωρών, την ώρα που στην Ελλάδα, συνήθως, όταν νιώθουμε εξαντλημένοι ή έχουμε πυρετό, αποφεύγουμε να πηγαίνουμε στο γραφείο, ώστε να μην κολλήσουμε και τους άλλους. Η έρευνα της Vicks παρουσιάζει τις 15 χώρες, στις οποίες οι πολίτες πηγαίνουν στη δουλειά, ακόμα κι αν δεν αισθάνονται καλά.
Ακόμα και με κρυολόγημα ή γρίπη εργάζεται το 66% των ερωτηθέντων από το σύνολο αυτών που συμμετείχαν στην έρευνα.
Στην Κίνα και την Ουκρανία δε, οι άνθρωποι δουλεύουν, ακόμα κι αν είναι πολύ άρρωστοι. Το σχετικό ποσοστό στην πρώτη χώρα ανέρχεται σε 75% , ενώ στη δεύτερη είναι 71%. Από την άλλη πλευρά, μικρότερα ποσοστά καταγράφονται στη Γερμανία, όπου το ποσοστό των εργαζομένων που δεν κάθεται σπίτι, ανέρχεται στο 48% και στις ΗΠΑ, όπου το ποσοστό είναι 41%.
Στην έρευνα συμμετείχαν η Αυστραλία, η Βραζιλία, η Κίνα, η Γαλλία, η Γερμανία, η Ουγγαρία, η Ινδία, η Ινδονησία, η Ιταλία, το Μεξικό, η Πολωνία, η Ρωσία, η Ισπανία, η Ουκρανία και οι ΗΠΑ.
«Οι άνθρωποι πάνε συνεχώς στη δουλειά υποφέροντας από κρυολόγημα και γρίπη κι αυτό συμβάλει στην εξάπλωση αυτών των ιών», επισημαίνει ο William Schaffner, καθηγητής προληπτικής ιατρικής στην Ιατρική Σχολή του Πανεπιστημίου Vanderbilt στο Νάσβιλ. «Δεν πρέπει οι άνθρωποι να εξαπλώνουν τις αρρώστιες τους, είναι όμως δύσκολο να έχουμε κανονισμούς και νόμους για τα πάντα», προσθέτει στη συνέχεια.
Αξίζει να σημειωθεί ωστόσο ότι γενικά τα Κέντρα Ελέγχου και πρόληψης Νοσημάτων ανά τον κόσμο, συμβουλεύουν τους πολίτες που πάσχουν από ιώσεις, να παραμένουν στα σπίτια τους για τουλάχιστον άλλες 24 ώρες από τη στιγμή που θα τους πέσει τελείως ο πυρετός.

Πηγή:www.reporter.gr
Διαβάστε περισσότερα για αυτό το θέμα....

Είναι αλήθεια ότι η μείωση του μισθολογικού κόστους αρκεί για τη βελτίωση της ανταγωνιστικότητας της ελληνικής οικονομίας;

Είναι αλήθεια ότι η μείωση του μισθολογικού κόστους αρκεί για τη βελτίωση της ανταγωνιστικότητας της ελληνι...

Διαβάστε περισσότερα για αυτό το θέμα....

Δευτέρα 23 Μαρτίου 2015

Τα εργασιακά δικαιώματα στα χρόνια των μνημονίων

Ήταν Οκτώβριος του 2009
όταν ο τότε Υπουργός Οικονομικών,
Γιώργος Παπακωνσταντίνου,
ανακοίνωνε ότι το έλλειμμα του ΑΕΠ θα ήταν 12,7%, περίπου το διπλάσιο δηλαδή από αυτό που υπολόγιζε η προηγούμενη κυβέρνηση.
Μέσα στα επόμενα τέσσερα χρόνια,
οι ελληνικές κυβερνήσεις
εφάρμοσαν στο ακέραιο τις μνημονιακές δεσμεύσεις,
οι οποίες έπληξαν σε μεγάλο βαθμό την ελληνική κοινωνία.
Η παρούσα έρευνα έχει ως στόχο να μελετήσει και να αναλύσει
το φαινόμενο της καταστρατήγησης
των εργασιακών δικαιωμάτων που συντελέστηκε την περίοδο 2010-2014.
Ο εργασιακός “μεσαίωνας” της Ελλάδας
Μέχρι την έναρξη ισχύος του ν. 4093/2012, η Εθνική Γενική Συλλογική Σύμβαση Εργασίας, καθόριζε τους ελάχιστους όρους εργασίας, μισθών και ημερομισθίων στον ιδιωτικό τομέα, είτε αυτοί αφορούσαν σε μισθολογικά είτε σε μη μισθολογικά ζητήματα. Η συμφωνία όρων εργασίας εκτός της ΕΓΣΣΕ ήταν αδύνατη, ωστόσο, τον Νοέμβριο του 2012, στο πλαίσιο των μνημονιακών δεσμεύσεων, η Ελλάδα αρχίζει να λαμβάνει μέτρα, όπως η μείωση του κατώτατου μισθού και το πάγωμα των αυξήσεων, που οδηγούν στην απορρύθμιση των εργασιακών σχέσεων.
Αποτέλεσμα αυτού, ήταν η ΕΓΣΣΕ να καθορίζει πλέον μόνο τους μη μισθολογικούς όρους εργασίας στην Ελλάδα.
Η λήξη της Εθνικής Γενικής Συλλογικής Σύμβασης Εργασίας για τα έτη 2010 – 2012 έγινε το Φεβρουάριο του 2013 σύμφωνα με το ν. 4046/2012 και την ΠΥΣ 6/28.02.2012, όμως, έλαβε παράταση έως τις 15.05.2013. Μια ημέρα νωρίτερα υπεγράφη μεταξύ των εργοδοτικών φορέων (Γ.Σ.Ε.Β.Ε.Ε., Ε.Σ.Ε.Ε. και Σ.Ε.Τ.Ε.) και των σωματείων των εργαζομένων (Γ.Σ.Ε.Ε.) η νέα Σύμβαση για το 2013, που είχε αναδρομική ισχύ, από την αρχή του έτους, και που έληξε στις 31 Δεκεμβρίου 2013.
Η τελευταία ΕΓΣΣΕ, διάρκειας ενός έτους, υπογράφτηκε 01/01/2014 και θα ίσχυε έως 31/12/2014.
Ως αποτέλεσμα των αλλαγών, η Ελλάδα ήταν η μοναδική χώρα της Ευρωπαϊκής Ένωσης όπου επιβλήθηκε μείωση των κατώτατων ονομαστικών μισθών, το εύρος της οποίας προκάλεσε πρωτοφανείς απώλειες για τους χαμηλόμισθους εργαζόμενους οι οποίες ξεπερνούν σε ετήσια βάση τους τρεις μισθούς.
Το 2013, οι μέσες ετήσιες αποδοχές ανά απασχολούμενο στην Ελλάδα ήταν μικρότερες από αυτές της Σλοβενίας και της Κύπρου, όπου επίσης είχαν γίνει μειώσεις στους μισθούς. Την ίδια χρονιά ο κατώτατος μισθός στην Ελλάδα σε μονάδες αγοραστικής δύναμης, μετά την μείωση του Φεβρουαρίου του 2012, κατρακύλησε στην κατάταξη των είκοσι χωρών από την έβδομη στην δέκατη θέση και είναι πλέον –με εξαίρεση την Πορτογαλία- χαμηλότερος σε όρους αγοραστικής δύναμης από τον αντίστοιχο μισθό της Ισπανίας, της Μάλτας και της Σλοβενίας.
Τα στατιστικά στοιχεία που καταγράφηκαν, αποδεικνύουν το μέγεθος του προβλήματος. Η ανεργία των νέων εκτινάχθηκε, φθάνοντας σε νέο υψηλότερο σημείο σε ολόκληρη την Ευρωπαϊκή Ένωση, ενώ μάλιστα με το πέρασμα των χρόνων, τείνει να αυξηθεί όλο και περισσότερο.
Οι εργαζόμενοι από την άλλη πλευρά κλήθηκαν να αντιμετωπίσουν την αισθητή μείωση των μισθών τους, την ώρα που η άλλοτε δεδομένη ασφαλιστική κάλυψη κατέστη πολυτέλεια.
Υπερωρίες χωρίς αμοιβή, μαύρη εργασία, ευέλικτα προγράμματα τύπου voucher προκειμένου να απασχοληθούν κάποιοι νέοι εργαζόμενοι, ανασφάλεια και καμία προοπτική ώθησαν 300.000 Έλληνες στη μετανάστευση και την αναζήτηση καλύτερων όρων διαβίωσης.

Οι αποδοχές στα χρόνια των μνημονίων
Όσον αφορά τη διαμόρφωση των αποδοχών, αξίζει να σημειωθούν τα εξής: μέσα σε περίπου τρία χρόνια ο βασικός μισθός έφτασε να μην ξεπερνά τα 586 ευρώ μεικτά κι αυτό μόνο στα χαρτιά· δεδομένου πως ο κάθε εργοδότης επέβαλε τους δικούς του κανόνες, παρέχοντας πολύ μικρότερους μισθούς, χωρίς, τις περισσότερες φορές, να υφίσταται έλεγχο.
Για τους νέους κάτω των 25 ετών ο πρώτος μεικτός μισθός έφτασε τα 510,95 ευρώ έναντι των 751,39 ευρώ για πλήρη απασχόληση. Ο έγγαμος εργαζόμενος, άνω των 25 ετών, χωρίς προϋπηρεσία, κατέληξε να πληρώνεται με 644,70 από 826,54 ευρώ μεικτά την ίδια στιγμή που ο άγαμος υπάλληλος χωρίς προϋπηρεσία έφτασε τα 586,08 από 751,39 ευρώ μεικτά.
Οι επιχειρήσεις, προχωρούσαν στην πρόσληψη νέων με χαμηλότερες αμοιβές ή συμβάσεις μαθητείας, εφάρμοζαν ελαστικά ωράρια εργασίας με λιγότερες ώρες αν υπήρχε πτώση στη ζήτηση, ενώ με ευκολία μπορούσαν να μετατρέψουν το 8ωρο σε 4ωρο για τον εργαζόμενο.

Οι νέες μορφές ευέλικτης και επισφαλούς απασχόλησης
Η οικονομική κρίση που έπληξε την Ελλάδα έφερε στο προσκήνιο νέες μορφές εργασίας, οι οποίες κατά κάποιο τρόπο, παρείχαν περιστασιακή κάλυψη σε μέρος του άνεργου πληθυσμού, χωρίς ωστόσο να επιλύουν το πρόβλημα επί της ουσίας.
Χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι τα επιδοτούμενα προγράμματα voucher, τα οποία έγιναν ευρέως γνωστά τα τελευταία χρόνια.
«Ενώ εκατοντάδες χιλιάδες έχουν δαπανηθεί σε μελέτες, όσο κι αν ψάξαμε, δεν βρήκαμε ούτε μια μελέτη που να αποτυπώνει με αξιόπιστο και τεκμηριωμένο τρόπο πόσοι από τους ανέργους που καταρτίστηκαν σε προγράμματα απασχόλησης βρήκαν δουλειά», τόνισε η αναπληρώτρια υπουργός , αρμόδια για θέματα εργασίας, Ράνια Αντωνοπούλου. «Κανείς δεν μπορεί να δώσει αξιόπιστη απάντηση γιατί σε κάθε 100 ευρώ της χρηματοδότησης των προγραμμάτων τα 75 ευρώ τα παίρνουν ως αμοιβή τα Κέντρα Επαγγελματικής Κατάρτισης, δημόσια και ιδιωτικά, και μόνο τα 25 ευρώ να τα λαμβάνει ο επιδοτούμενος άνεργος», συμπλήρωσε η ίδια.
Μάλιστα, ακόμη και σε επίπεδο Ευρωπαϊκής Ένωσης υπάρχει μια ομολογημένη αποτυχία για αυτές τις ενεργητικές πολιτικές απασχόλησης, τμήμα των οποίων αποτελούν και τα προγράμματα κατάρτισης και επιδότησης θέσεων εργασίας. Η κα Αντωνοπούλου υπενθύμισε ότι πρόσφατα η Επίτροπος Απασχόλησης της Ε.Ε. κ. Τίσσεν δήλωσε ότι στον απολογισμό της τελευταίας εξαετίας δαπανήθηκαν 77 δισεκατομμύρια ευρώ με αποδέκτες 20 εκατομμύρια ανέργους. Ωστόσο, από αυτούς μόνο 3 εκατομμύρια βρήκαν δουλειά μετά το τέλος της επιδότησης.
Ενδεικτικές της αδυναμίας επίλυσης του προβλήματος της ανεργίας ήταν και οι προτάσεις για μοριοδότηση των υπαλλήλων. Χαρακτηριστική είναι η πρόταση του πρώην Υπουργού Παιδείας, Ανδρέα Λοβέρδου, για παροχή μορίων αντί για μισθό στους εκπαιδευτικούς που θα δεχθούν να εργασθούν εθελοντικά. Αντίστοιχα, στον ιδιωτικό τομέα δεν ήταν λίγες οι επιχειρήσεις που πρότειναν την παροχή στέγης και τροφής αντί χρημάτων, φαινόμενο ιδιαίτερα σύνηθες στα εποχικά επαγγέλματα.
Σύμφωνα με τα στοιχεία των προσλήψεων από το πληροφοριακό σύστημα ΕΡΓΑΝΗ, από τον Μάρτιο του 2013 μέχρι τον Απρίλιο του 2014 έγιναν 1.464.078 προσλήψεις. Από αυτές, το 50% αντιστοιχεί σε θέσεις εργασίας πλήρους απασχόλησης, ενώ πάνω από το 35% αναλογεί σε θέσεις μερικής απασχόλησης και περίπου 10% σε θέσεις εκ περιτροπής απασχόλησης.
Μαζικές είναι από τον Ιούλιο του 2013 και οι μετατροπές των συμβάσεων εργασίας σε ευέλικτες και επισφαλείς μορφές απασχόλησης, με αποτέλεσμα ένας στους πέντε εργαζόμενους στον Ιδιωτικό τομέα της οικονομίας να εργάζεται υπό το καθεστώς αυτό.

Οι μισθοί “θυσία” στο βωμό της ανταγωνιστικότητας
Η παραγωγικότητα στην Ελλάδα αυξήθηκε σημαντικά μετά το 1995 και έως το 2009, σε σύγκριση με τα υπόλοιπα μεγέθη της ελληνικής οικονομίας αλλά και σε σύγκριση με τα διεθνή δεδομένα.
Όμως, από το 2010 αρχίζει η διαδικασία απόκλισης της παραγωγικότητας της οικονομίας έναντι της αντίστοιχης στις 15 πιο προηγμένες χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης, όπως αναφέρει σε σχετική της έκθεση η ΓΣΣΕ.
Σύμφωνα με τα στοιχεία του ΟΟΣΑ οι Έλληνες βρίσκονται στην κορυφή των ευρωπαϊκών χωρών όσον αφορά τις ώρες εργασίας. Δουλεύουν περισσότερο, αλλά παρουσιάζουν χαμηλά ποσοστά παραγωγικότητας, ιδιαίτερα μετά το 2010, σύμφωνα με την έκθεση της ΓΣΕΕ. Θα μπορούσε να είναι αυτό απόρροια της απώλειας των εργασιακών δικαιωμάτων που επέφερε το μνημόνιο;
Ο εργατολόγος κύριος Κωνσταντίνος Δημητρέλλος εξηγεί “Κατά την περίοδο καπιταλιστικής κρίσης και ύφεσης του παγκόσμιου συστήματος που βιώνουμε, τα κέρδη των μεγάλων επιχειρήσεων περιορίζονται, η ανεργία καλπάζει, ενώ οι απολύσεις αυξάνονται με ταχείς ρυθμούς. Σε ανάλογες περιόδους κρίσης, το κεφάλαιο προσπαθεί να αυξήσει τα κέρδη του. Και επειδή δεν έχει τη δυνατότητα να το πράξει με ευκολία, μεταφέρει όλους τους περιορισμούς και τα κόστη στην εργασία. Έτσι ο ανταγωνισμός αυξάνεται, ενώ οι μικρότερες επιχειρήσεις κλείνουν. Το παιχνίδι παίζεται σε βάρος των εργαζομένων. Περιορίζονται τα εργασιακά δικαιώματα. Η παραγωγικότητα με δεδομένες τις συνθήκες αυτές και την ύφεση που κυριαρχεί, δεν μπορεί να αυξηθεί. Ειδικά στην Ελλάδα, που δεν θεωρείται ισχυρή δύναμη, η κατάσταση είναι ακόμα χειρότερη.
Πλέον οι περισσότεροι δουλεύουμε περισσότερο και βγάζουμε λιγότερα λεφτά σε σχέση με παλαιότερα, κάτι το οποίο είναι αποτέλεσμα της εντατικοποίησης της εργασίας. Της καταστρατήγησης των δικαιωμάτων. Όταν οι μισθοί μειώνονται, όταν οι εργαζόμενοι δουλεύουν και δεν πληρώνονται και κάτω από τον κίνδυνο της ανεργίας αναγκάζονται να αντέχουν για να εξασφαλίσουν ένα κομμάτι ψωμί, μιλάμε για έναν εργασιακό μεσαίωνα. Οι συνθήκες έχουν δυσκολέψει πολύ. Το εργατικό κίνημα δεν είναι προσανατολισμένο σωστά να διεκδικεί και να κατακτά, ενώ τα κεντρικά συνδικάτα είναι ποδηγετημένα.”
Η μείωση των μισθών που επιτάσσει το μνημόνιο έγινε για να ανακτηθεί η χαμένη ανταγωνιστικότητα των ελληνικών επιχειρήσεων, μειώνοντας το κόστος εργασίας.
Ωστόσο σε έκθεση της η ΓΣΕΕ καταδεικνύει ότι είναι μύθος πως η ανταγωνιστικότητα της ελληνικής οικονομίας επιδεινώθηκε εξαιτίας των αυξήσεων των μισθών. Οι απολαβές των μισθωτών στην Ελλάδα αυξήθηκαν σχεδόν με τον ίδιο ρυθμό με τον μέσο όρο των ανταγωνιστριών χωρών. Για την επιδείνωση της ανταγωνιστικότητας της ελληνικής οικονομίας κατά τα έτη 2000-2009, οι αυξήσεις των μισθών στην Ελλάδα ευθύνονται μόλις κατά το 1/5 περίπου.
Σύμφωνα με τα στοιχεία της Κομισιόν, το 2014 στην κατάταξη των προηγμένων χωρών με κριτήριο τις μεικτές αποδοχές σε ευρώ, η Ελλάδα διατηρεί, όπως και τα προηγούμενα χρόνια, μια από τις τελευταίες θέσεις. Εξαιτίας της ασκούμενης πολιτικής, κατά την τελευταία δεκαετία, έχει αυξηθεί η απόστασή της από τον μέσο όρο.
Ο στόχος των δανειστών μας ήταν η αύξηση της ανταγωνιστικότητας των ελληνικών επιχειρήσεων μέσω της μείωσης του κόστους εργασίας και κατά συνέπεια των μισθών. Πράγματι, κατά την τριετία (2009-2010-2011), οι ελληνικές επιχειρήσεις μείωσαν το μοναδιαίο κόστος εργασίας κατά περίπου 3,7% όμως η μείωση αυτή αντιστοιχούσε σε μείωση μόνο κατά 3% των τιμών των ελληνικών εξαγωγών.
Επομένως, όπως δείχνουν τα στοιχεία της ΓΣΕΕ, οι επιχειρήσεις δεν μετακύλησαν πλήρως στις τιμές τις μειώσεις του κόστους εργασίας, με αποτέλεσμα την περίοδο 2009-2011 τα περιθώρια κέρδους τους να αυξηθούν.
To 2014, η αγοραστική δύναμη του κατώτατου μισθού στην Ελλάδα ανέρχεται πλέον στο μισό σε σχέση με την αντίστοιχη αγοραστική δύναμη του κατώτατου μισθού των πιο προηγμένων χωρών (56% το 2014 από 73% το 2010).
Όπως γίνεται κατανοητό, το μεγαλύτερο βάρος από τη μη μείωση των τιμών, ιδιαίτερα σε βασικά αγαθά και υπηρεσίες, επωμίστηκαν οι χαμηλόμισθοι, οι οποίοι επιπρόσθετα επιβαρύνθηκαν δυσανάλογα και από την έμμεση φορολογία, τις αυξήσεις στον ΦΠΑ και από τη συρρίκνωση των κοινωνικών παροχών.

Απολύσεις: στο στόχαστρο οι δημόσιοι υπάλληλοι
Με βάση τις μνημονιακές δεσμεύσεις, το Δημόσιο έπρεπε από το 2012 μέχρι το 2015 να απολύσει 150.000 υπαλλήλους ώστε σύμφωνα με τους υπολογισμούς να μείνουν 300.000-400.000 εργαζόμενοι στο Δημόσιο.
Το μέτρο αυτό αποδείχθηκε η μεγαλύτερη μεταρρυθμιστική πρόκληση για όλες τις κυβερνήσεις και συνήθως ήταν αυτή που μπλόκαρε την ολοκλήρωση των αξιολογήσεων.
Οι πρώτες απολύσεις έγιναν εν τέλει το 2013 από την κυβέρνηση Σαμαρά και ήταν πολύ λιγότερες από τον στόχο των δανειστών για το έτος (25.000). Έτσι, τον Μάρτιο του ίδιου έτους, τα κλιμάκια της τρόικας φεύγουν από την Αθήνα εξαιτίας ρήξης με την κυβέρνηση για την αθέτηση της δέσμευσης να απολύσει 25.000 δημόσιους υπαλλήλους.
Δυο μήνες αργότερα, το Μάιο, η τρόικα επέστρεψε δεχόμενη να γίνουν έστω 4.000 απολύσεις μέχρι το τέλος του έτους. Για να γίνει πιο ανώδυνο το μέτρο, τέθηκε σε εφαρμογή η διαθεσιμότητα, σύμφωνα με την οποία οι υπάλληλοι που απομακρύνθηκαν από τις θέσεις εργασίας τους λάμβαναν το 60% των αποδοχών τους.
Οι “δεξαμενές” για τις απολύσεις και τη διαθεσιμότητα ήταν κυρίως ο ευρύτερος τομέας του Δημοσίου (κι όχι τόσο ο στενός), όπως η ΕΡΤ, οι σχολικοί φυλακές, οι υπάλληλοι στους δήμους (δημοτική αστυνομία), οι καθηγητές, οι διοικητικοί υπάλληλοι στα πανεπιστήμια και οι υπάλληλοι σε εταιρείες ΝΠΔΔ αλλά και υπάλληλοι σε μερικά Υπουργεία (όπως οι καθαρίστριες στο Υπουργείο Οικονομικών).
Στο σύνολο, βγήκαν σε διαθεσιμότητα 10.000 υπάλληλοι, μεταξύ των οποίων 2.300 σχολικοί φύλακες μέσω κατάργησης της ειδικότητας, 789 διοικητικοί υπάλληλοι πανεπιστημίων, καταργήθηκε η δημοτική αστυνομία ενώ απολύθηκαν και περίπου 2.500 εργαζόμενοι της ΕΡΤ.
Δυστυχώς, ο ακριβής αριθμός των δημοσίων υπαλλήλων που απολύθηκαν είναι συγκεχυμένος τόσο εξαιτίας της διστακτικότητας της κυβέρνησης να προχωρήσει στο μέτρο, γεγονός που είχε ως αποτέλεσμα να επαναδιατυπώνεται η αξίωση στα νέα μνημόνια, όσο και της επαναπρόσληψης ορισμένων εξ αυτών.

Η ανεργία στην Ελλάδα σε σχέση με τις υπόλοιπες χώρες της Ε.Ε.
Η κρίση χρέους που έπληξε με ιδιαίτερη οξύτητα τις χώρες στην Ευρωζώνη προκάλεσε την εκρηκτική άνοδο της ανεργίας, που ξεπέρασε το 25% στην Ελλάδα. Η μείωση της συνολικής απασχόλησης, αύξησε το δημοσιονομικό βάρος και υπέσκαψε τη βιωσιμότητα του κοινωνικο-ασφαλιστικού συστήματος στο σύνολο των καλύψεών του (συντάξεις-υγεία- ανεργία).
Τα ιδιαίτερα υψηλά επίπεδα ανεργίας ανέδειξαν τις μεγάλες ανισότητες στην αγορά εργασίας μεταξύ των χωρών της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Ορισμένες χώρες (π.χ. Νορβηγία, Γερμανία, Σουηδία) επηρεάστηκαν μόνο συγκυριακά και επανήλθαν σύντομα σε χαμηλά επίπεδα, ενώ σε άλλες χώρες, όπως είναι η Ελλάδα, η Ισπανία και η Ουγγαρία εκτινάχθηκαν τα ποσοστά ανεργίας, διευρύνοντας τις κοινωνικές ανισότητες και εντάσεις.

O ψυχολογικός παράγοντας
Τα αυξανόμενα ποσοστά ανεργίας οδήγησαν σε κατακόρυφη αύξηση των αυτοκτονιών τα χρόνια της κρίσης στην Ελλάδα. Σύμφωνα με τα στοιχεία της ΜΚΟ, Κλίμακα, πέντε στους δέκα αυτόχειρες ήταν άνεργοι, συνταξιούχοι και σπουδαστές· άνθρωποι, δηλαδή, που επλήγησαν από τα μέτρα λιτότητας.
“Πήραμε ένα δάνειο κάπου στις αρχές του 2000, την εποχή που έπαιρναν όλοι για να ζήσουν «καλά». Από τα μέσα του 2010 και μετά ήταν όλο και πιο δύσκολο να πληρώνουμε τα δάνεια και τελικά το οριστικό λουκέτο μπήκε το 2013.”, λέει η Σ.Λ που διατηρούσε από το 2005 μια οικογενειακή επιχείρηση με το σύζυγό της.
“Έγιναν όλα σταδιακά. Ζούμε σε μικρή κοινωνία και αρχικά ήταν δύσκολο να παραδεχτούμε πως «κλείσαμε», σαν να λέγαμε «αποτύχαμε». Μετά δεν είχαμε καιρό να το σκεφτούμε, η καθημερινότητα έγινε δύσκολη. Πρώτα κόψαμε τα περιττά, παγώσαμε τις υποχρεώσεις μας, και τώρα καλύπτουμε μόνο τα απολύτως απαραίτητα. Μας βοηθάει κυρίως ο μικρός γιος μας”, προσθέτει η ίδια.
Η βίαιη φτωχοποίηση και η οικονομική ασφυξία των τελευταίων χρόνων επηρέασε την ψυχολογία των ανθρώπων.
Η ψυχολόγος-θεραπεύτρια Έφη Λιακοπούλου, που εργάζεται στην “Γραμμή παρέμβασης για την αυτοκτονία 1018” υπογραμμίζει ότι οι περιπτώσεις για άμεση παροχή υποστήριξης αυξήθηκαν σημαντικά τα τελευταία χρόνια.
Χαρακτηριστικά αναφέρει ότι “Στην Γραμμή Παρέμβασης για την αυτοκτονία 1018, απευθύνονται άτομα που αναζητούν βοήθεια, τα οποία ηλικιακά κυμαίνονται από την εφηβεία έως και άνω των 60 ετών. Είναι αρκετά συχνή η ανάγκη για άμεση παρέμβαση του θεραπευτή πίσω από τη γραμμή προς τον καλούντα προκειμένου να τον βοηθήσει να ξεπεράσει το σημείο της κρίσης και να αντέξει μέχρι να έρθει σε συνεδρία ή να παραπεμφθεί σε αρμόδιο τμήμα ψυχικής υγείας ανά την Ελλάδα αν καλεί από περιοχή εκτός Αττικής”.
Όπως αποδεικνύουν τα στοιχεία της ΕΛΣΤΑΤ, το διάστημα 2007-2011, το ποσοστό των αυτοκτονιών σημείωσε άνοδο κατά 43%.
Το έτος με τα υψηλότερα επίπεδα αυτοκτονιών, τα τελευταία 50 χρόνια, ήταν το 2011 κατά το οποίο καταγράφηκαν 477 θάνατοι. Το 2013 αυτοκτόνησαν 5 Έλληνες ανά 100.000 την στιγμή που το 2010 η αναλογία ήταν 3 προς 100.000. Η πλειονότητα αυτών είναι άνδρες, ωστόσο, αύξηση σημείωσε και ο αριθμός των γυναικών.
Τα μεγαλύτερα ποσοστά αυτοκτονιών για το 2013 εντοπίζονται στην Αττική, με 172 περιπτώσεις. Στην ίδια περιφέρεια, σημειώθηκε την ίδια χρονιά και η μεγαλύτερη αύξηση (58%).
Αξίζει να σημειωθεί ότι τα στοιχεία αυτά δεν είναι απολύτως ακριβή και οι αυτοκτονίες ενδέχεται να είναι πολύ περισσότερες, δεδομένου ότι πολλά περιστατικά δεν έχουν καταγραφεί.

Επίλογος
Η καταστρατήγηση των εργασιακών δικαιωμάτων στην Ελλάδα των «Μνημονιακών χρόνων» την περίοδο 2010-2014 θέτει προβληματισμούς για το πόσο μπορούμε να μιλάμε για ουσιαστική συμμετοχή της χώρας στην Ευρωπαϊκή Ένωση.
Ο Έλληνας πολίτης χάνοντας τα -κατά τ’ άλλα- κεκτημένα εργασιακά του δικαιώματα, μπορεί να εξακολουθεί να έχει την αξίωση να εξισώνεται με οποιοδήποτε άλλον Ευρωπαίο πολίτη που χαίρει αυτών των “προνομίων”;
Μπορούμε να εξακολουθούμε να μιλάμε για το κοινό «Ευρωπαϊκό ιδεώδες», όταν υπάρχει τόσο μεγάλο χάσμα μεταξύ Βορρά και Νότου στα εργασιακά ζητήματα;
Οι πολιτικές της άτεγκτης και σκληροπυρηνικής λιτότητας, που έχουν προκριθεί στην Ελλάδα από την Ευρωπαϊκή Ένωση, έχουν σκοπό να κλείσουν την «ψαλίδα» ή να την αυξήσουν;
Δεκάδες θεωρητικά ερωτήματα μπορούν να προκύψουν μέσα από την έρευνα και να αποτελέσουν αφορμές για άλλες παρόμοιες μελέτες στο μέλλον.
Όπως και να ‘χει η συγκεκριμένη έρευνα θα συνοψιστεί στα εξής συμπεράσματα:
α) όσο το ποσοστό ανεργίας αυξάνεται, παρατηρούμε μια αντιστρόφως ανάλογη μείωση των προνομίων των ανέργων (επιλεκτική καταβολή του επιδόματος ανεργίας, μείωση δικαιούχων επιδόματος, περιορισμός των παροχών των ανέργων)
β) τα εργασιακά δικαιώματα μειώνονται αργά και σταθερά, χωρίς να υπάρχει τρόπος να περιφρουρηθούν και να προασπιστούν από σωματεία.
γ) οι επιπτώσεις αρχικά επιβαρύνουν το άτομο (ψυχολογικά προβλήματα απομόνωση, αυτοκτονίες), ενώ κατ’ επέκταση επιβαρύνουν την ίδια την κοινωνία.

Πηγή: http://www.pints.gr/
Διαβάστε περισσότερα για αυτό το θέμα....