Τετάρτη 26 Φεβρουαρίου 2014

Η ζημιά για τη χώρα συγκρίνεται με τα αποτελέσματα ενός πολέμου

Τον κώδωνα του κινδύνου για το δημόσιο χρέος και για τα πρωτοφανή επίπεδα ανεργίας κρούει ο επικεφαλής του Γραφείου Προϋπολογισμού του Κράτους στη Βουλή, Παναγιώτης Λιαργκόβας.
Υπογραμμίζει ότι η ύφεση στην Ελλάδα είναι η μεγαλύτερη παγκοσμίως, σε διάρκεια, τον τελευταίο αιώνα. Στη συνέντευξή του στην «Εφ.Συν.» ο καθηγητής Οικονομικών στο Πανεπιστήμιο Πελοποννήσου προειδοποιεί πως θα χρειαστεί πάνω από μία δεκαετία συνεχούς ανάπτυξης σε υψηλούς ρυθμούς (σ.σ. η οποία δεν έχει καν ξεκινήσει) για να επανέλθει η ανεργία σε λογικά επίπεδα.
Επισημαίνει ότι το χρέος χρειάζεται «περικοπή», ενώ τυχόν έξοδος της χώρας στις αγορές εντός του 2014 θα γίνει για ψυχολογικούς κυρίως λόγους. Εκτός από τις απαντήσεις που μας έδωσε, ο κ. Λιαργκόβας έκλεισε τη συζήτηση που είχαμε μαζί του λέγοντας ότι για να βρεθούν λύσεις στα προβλήματα πρέπει να αναζητηθούν κοινωνικές και πολιτικές συναινέσεις, καθώς «το υπόβαθρο της πολιτικής πόλωσης εντοπίζεται στην κοινωνική αναταραχή, η οποία εντείνεται από τη βαθιά ύφεση».
«Το χρέος θα παραμείνει σαν δαμόκλειος σπάθη πάνω από την ελληνική οικονομία, θα επηρεάζει αρνητικά τις προσδοκίες και θα εμποδίζει την επιστροφή μας στις αγορές
«Θα απαιτηθεί περισσότερο από μια δεκαετία διατήρησης υψηλών ρυθμών ανάπτυξης άνω του 3%, για να υπάρξει γρήγορη μείωση των ποσοστών ανεργίας στα προ κρίσης επίπεδα

ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ στον Χάρη Ιωάννου

• Το ελληνικό δημόσιο χρέος μπορεί να χαρακτηριστεί βιώσιμο και γιατί; Αρκεί μια επιμήκυνση αποπληρωμής και μείωση των επιτοκίων ή χρειάζονται πιο δραστικές λύσεις;

Η αριθμητική του χρέους είναι εναντίον μας. H σταθεροποίηση και πολύ περισσότερο η φιλόδοξη μείωσή του στο 110% μέχρι το 2022 από το επίπεδο του 175,5% (321 δισ.) του ΑΕΠ το 2013 διευκολύνεται αν υπάρξει περικοπή του αποθέματος του χρέους. Οι ελαφρύνσεις (επιμήκυνση αποπληρωμής, μείωση επιτοκίων) είναι μεν αναγκαίες, αλλά δεν αρκούν για μια οριστική λύση του προβλήματος και αφήνουν την Ελλάδα έκθετη στις απροσδόκητες διαταραχές της διεθνούς και ευρωπαϊκής οικονομίας. Το χρέος θα παραμείνει σαν δαμόκλειος σπάθη πάνω από την ελληνική οικονομία, θα επηρεάζει αρνητικά τις προσδοκίες των οικονομικών παραγόντων και θα εμποδίζει την επιστροφή στις αγορές. Αρκεί να σκεφτείτε ότι μόνο για τα χρεολύσια οι απαιτήσεις τα επόμενα χρόνια (2014-2020) ανέρχονται σε 70,5 δισ. ευρώ. Η πιστοποίηση του όποιου πρωτογενούς πλεονάσματος από τη Eurostat, τον Απρίλιο, θα ανοίξει τον δρόμο για τη μείωση του τεράστιου χρέους με οποιονδήποτε τρόπο.

• Η κυβέρνηση υποστηρίζει ότι είναι εφικτή μια έξοδος στις αγορές εντός του 2014. Συμφωνείτε;

Η επιδιωκόμενη άμεση έξοδος στις αγορές για νέα δάνεια έχει μεν κάποια λογική (δηλαδή έχει θετικές συνέπειες στην ψυχολογία), πλην όμως θα επιβαρύνει τη δημοσιονομική προσαρμογή τα επόμενα χρόνια για έναν απλό λόγο: τα επιτόκια θα είναι πολύ υψηλότερα από εκείνα που θα μπορούσαμε να εξασφαλίσουμε μέσω του Ευρωπαϊκού Μηχανισμού Σταθεροποίησης [ΕΜΣ].

• Ακούμε συχνά ότι έχουμε καλύψει τα 2/3 της διαδρομής και τώρα απομένουν οι λεγόμενες διαρθρωτικές αλλαγές. Είναι όμως διαρθρωτική αλλαγή η ιδιωτικοποίηση φύσει μονοπωλιακών φορέων όπως τα δίκτυα ύδρευσης και ρεύματος;

Στην οικονομική συζήτηση δεν υποστηρίζονται ιδιωτικοποιήσεις χωρίς όρους. Αναγνωρίζονται τα πιθανά οφέλη, κυρίως σε περίπτωση που συνδέονται με νέες επενδύσεις και μεταφορά τεχνολογίας, αλλά επισημαίνονται και κίνδυνοι, όπως π.χ. η πιθανή επιδίωξη γρήγορου κέρδους από τους ανάδοχους. Επομένως, συζητιούνται οι προϋποθέσεις για ένα θετικό καθαρό όφελος. Μία από τις προϋποθέσεις για επωφελείς ιδιωτικοποιήσεις είναι να μη μετατρέπονται τα δημόσια σε ιδιωτικά μονοπώλια. Η εμπειρία που υπάρχει από παρόμοιες ιδιωτικοποιήσεις κρατικών μονοπωλίων δεν είναι ενθαρρυντική (π.χ. εταιρείες ύδρευσης στη Γερμανία).

• Την εποχή που η Ελλάδα είχε ρυθμούς ανάπτυξης 5%, κάθε χρόνο είχαμε 50.000 νέες θέσεις εργασίας. Πότε πιστεύετε ότι θα μειωθεί σε λογικά επίπεδα η ανεργία που αφορά περίπου 1,5 εκατ. πολίτες;
Η ανεργία εάν δεν αντιμετωπιστεί άμεσα, θα προκαλέσει την πλήρη οικονομική απαξίωση και τη φυσική καταστροφή του πιο σημαντικού παραγωγικού συντελεστή της οικονομίας, του ανθρώπινου δυναμικού της. Μεσοπρόθεσμα, οι προσωρινές ενεργητικές πολιτικές ανάσχεσης της ανεργίας δεν αρκούν.
Αναγκαία προϋπόθεση για να δημιουργούνται θέσεις απασχόλησης είναι το πέρασμα σε υψηλούς θετικούς ρυθμούς ανάπτυξης μέσω της αύξησης των επενδύσεων, της μείωσης των στρεβλώσεων στις αγορές και της ενίσχυσης της ζήτησης. Η διατήρηση υψηλών ρυθμών ανάπτυξης της οικονομίας, άνω του 3%, για μια σειρά ετών δεν θα σηματοδοτήσει και γρήγορη μείωση των ποσοστών ανεργίας στα προ κρίσης επίπεδα. Θα απαιτηθούν πολλά χρόνια και ίσως περισσότερο από μία δεκαετία συνεχούς ανάπτυξης για να την επαναφορά του ποσοστού ανεργίας σε λογικά επίπεδα.

• Η σωρευτική ύφεση τα τελευταία χρόνια φτάνει το 23%. Μήπως τελικά η ζημιά στην ελληνική οικονομία είναι ανεπανόρθωτη;

Σήμερα, ενώ οι υπόλοιπες χώρες βρίσκονται σε μια υφεσιακή κατάσταση, όπου σε σχέση με το προ κρίσης επίπεδο φαίνεται να έχουν χάσει 5-7%, η Ελλάδα είναι η μοναδική χώρα που φαίνεται να έχει χάσει το 23% του ΑΕΠ, γεγονός που έχει οδηγήσει σε κατάρρευση αρκετούς παραγωγικούς τομείς της χώρας. Δηλαδή ο ετήσιος πλούτος της χώρας μειώθηκε κατά 49,1 δισ. ευρώ (σε σταθερές τιμές 2005) την τελευταία εξαετία. Η ύφεση στην Ελλάδα είναι παγκοσμίως η 3η μεγαλύτερη ύφεση τα τελευταία 100 χρόνια και η πρώτη σε διάρκεια, ξεπερνώντας ακόμη και τη μεγάλη ύφεση των ΗΠΑ.
Η περιοριστική δημοσιονομική και εισοδηματική πολιτική εντείνει αναμφίβολα την ύφεση και τροφοδοτεί ένα σπιράλ προς τα κάτω. Η ζημία που έχει υποστεί η παραγωγική δομή της κοινωνίας είναι σοβαρότατη (συγκρίσιμη με τα αποτελέσματα ενός πολέμου), αλλά όχι ανεπανόρθωτη. Ωστόσο θα απαιτηθούν πολλά χρόνια για την ανασυγκρότηση των παραγωγικών δομών της χώρας μέσω της πλήρους απασχόλησης των παραγωγικών συντελεστών της.

• Ο αν. υπουργός Χρ. Σταϊκούρας σάς είπε πρόσφατα ότι πέσατε έξω στις προβλέψεις σας τόσο για το πρωτογενές πλεόνασμα όσο και για το ενδεχόμενο λήψης νέων μέτρων.

Δεν πέσαμε έξω στις προβλέψεις μας γιατί απλούστατα δεν κάνουμε προβλέψεις. Αναδείξαμε την ακαδημαϊκή και εμπειρική έρευνα, σύμφωνα με την οποία η περαιτέρω άσκηση της φορολογικής επιβάρυνσης των ήδη βαριά φορολογουμένων δεν συνεπάγεται περισσότερα φορολογικά έσοδα λόγω εξάντλησης της φοροδοτικής ικανότητας και ενίσχυσης της φοροδιαφυγής. Αναδείξαμε επίσης το γεγονός ότι η γενικευμένη ή «τυφλή» πολιτική λιτότητας (δηλαδή τα οριζόντια μέτρα μείωσης δαπανών ή/και αύξησης της φορολογίας), όπως εφαρμόστηκε, προκαλεί τεράστια ύφεση στην οικονομία, αυξάνει το χρέος ως ποσοστό του ΑΕΠ, διευρύνει τις κοινωνικές ανισότητες και διογκώνει την ανεργία σε πρωτοφανή επίπεδα. Ολα αυτά τα προβλήματα μπορούν να εξελιχθούν σε κινδύνους για τη μετέπειτα πορεία της χώρας.

Πηγή: http://www.efsyn.gr

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου