Δευτέρα 7 Οκτωβρίου 2013

Πρώτη η Ελλάδα σε ποσοστά αύξησης των αυτοκτονιών στον κόσμο

Η αυτοκτονικότητα και η αυτοκαταστροφική συμπεριφορά αποτελούν προβλήματα δημόσιας υγείας με ιδιαίτερο αντίκτυπο στην παγκόσμια κοινότητα. Κάθε χρόνο αυτοκτονούν συνολικά 1 εκατομμύριο άνθρωποι περίπου ενώ στην Ευρώπη καταγράφονται ετήσια περισσότεροι από 160.000 θάνατοι. Ταυτόχρονα, οι άνθρωποι που προσπαθούν να αυτοκτονήσουν είναι 15-30 φορές περισσότεροι. Αυτό πρακτικά σημαίνει ότι, με τους μετριότερους υπολογισμούς, τουλάχιστον 15-20 εκατομμύρια άνθρωποι αποπειρώνται να αυτοκτονήσουν κάθε χρόνο. Με άλλα λόγια, κάθε 40 δευτερόλεπτα τουλάχιστον ένας άνθρωπος αυτοκτονεί, ενώ κάθε 2 δευτερόλεπτα ένας άνθρωπος προσπαθεί να σκοτώσει τον εαυτό του. Λαμβάνοντας υπόψη τους καταγεγραμμένους θανάτους, παρατηρούμε ότι το παγκόσμιο ποσοστό των αυτοκτονιών έχει αυξηθεί 60% τα τελευταία 45 χρόνια, καθιστώντας την αυτοκτονία την δέκατη αιτία θανάτου στον κόσμο και την έβδομη στην Ευρώπη. Επικεντρώνοντας στους νέους ευρωπαίους (15-35 ετών), παρατηρείται ότι είναι η δεύτερη αιτία θανάτου μετά από τα τροχαία ατυχήματα. Στην χώρα μας υπήρχε πάντοτε η αντίληψη ότι το πρόβλημα της αυτοκτονικότητας είναι τόσο μικρό που μάλλον δεν χρειαζόταν να κάνουμε κάτι για αυτό. Όμως η πραγματικότητα δεν συνηχεί με αυτές τις θέσεις. Οι 1.946 καταγεγραμμένοι θάνατοι, που επίσημα καταγράφονται από την ΕΛΣΤΑΤ, την περίοδο 2007-2011, μας απαγορεύουν να καταφύγουμε στην άγνοια, ακόμα μια φορά, για να προστατευτούμε από την αλήθεια.Επιπλέον, τα στοιχεία καταδεικνύουν μία σταθερή αύξηση του μεγέθους του προβλήματος και κατά συνέπεια των επιπτώσεων του στην δημόσια υγεία. υγκεκριμένα, το 2011 καταγράφηκαν 477 αυτοκτονίες, δηλαδή, αύξηση των αυτοκτονιών της τάξης του 26,5% σε σχέση με το 2010 (377) και αύξηση της τάξης του 43 % σε σχέση με το 2007 (328). Αυτή η αύξηση του 43% κατατάσσει την Ελλάδα στην πρώτη θέση σε ποσοστό αύξησης στον κόσμο. Με τους μετριότερους, λοιπόν, υπολογισμούς στην χώρα μας πεθαίνει αυτοκτονώντας ένας άνθρωπος κάθε 18 ώρες, ενώ κάθε 45 λεπτά ένας άνθρωπος προσπαθεί να βάλει τέλος στην ζωή του αυτοκτονώντας. Στην πραγματικότητα, όπως είναι παγκόσμια αποδεκτό, οι θάνατοι από αυτοκτονία είναι πολλοί περισσότεροι από τους καταγεγραμμένους ενώ οι αποκλίσεις από την πραγματικότητα δεν μπορούν να εκτιμηθούν. Ακόμα και σε χώρες με εθνική στρατηγική για την πρόληψη της αυτοκτονίας, παρουσιάζεται το φαινόμενο της υποκαταγραφής, κυρίως λόγω του στίγματος. Το οικονομικό κόστος της κακής ψυχικής υγείας εκτιμάται μεταξύ του 3% και του 4% του Α.Ε.Π. των κρατών μελών της Ευρωπαϊκής Ένωσης, ενώ το οικονομικό κόστος της απώλειας της ανθρώπινης ζωής αποτιμάται σύμφωνα με την αρχή του ενός εκατομμυρίου εκατό χιλιάδων ευρώ σε όλη την Ευρωπαϊκή Ένωση (το ουσιαστικό κόστος της ανθρώπινης ζωής είναι ανεκτίμητο). Η οικονομική κρίση και η σχετική πολιτική ανταπόκριση σε αυτήν αποτελούν σημαντικό παράγοντα επίδρασης στη δημόσια υγεία γενικότερα, και στον άξονα των αυτοκαταστροφικών συμπεριφορών και της αυτοκτονίας ειδικότερα. Σύμφωνα με μελέτη σε 26 χώρες κράτη-μέλη της Ε.Ε. κατά την περίοδο 1970-2007, 1% αύξηση του δείκτη ανεργίας σχετίζεται με 0,79% αύξηση του δείκτη αυτοκτονιών στις ηλικίες κάτω των 65 ετών. Επιπρόσθετα, μία αύξηση μεγαλύτερη του 3% στο δείκτη ανεργίας επιφέρει αύξηση της τάξης του 4,45 % στις αυτοκτονίες μίας χώρας, με τον αντίκτυπο να είναι ισχυρότερος στις καθαρά παραγωγικές ηλικίες (30-44 ετών) του ανδρικού πληθυσμού. Αντιστοίχως, κάθε επένδυση 10 $ σε ενεργητικές εργασιακές πολιτικές δύναται να επιφέρει μείωση κατά 0,038% του δείκτη αυτοκτονίας. Το άτομο χωρίς εργασία είναι 2-3 φορές πιθανότερο να αυτοκτονήσει απ’ ότι ένας εργαζόμενος. Τα ερευνητικά αποτελέσματα καταδεικνύουν ότι άτομα με μεγάλα χρέη κινδυνεύουν 2-3 φορές περισσότερο να εκδηλώσουν μείζονα κατάθλιψη, συγκριτικά με το γενικό πληθυσμό, ενώ η αδυναμία αποπληρωμής των χρεών είναι πιθανό να οδηγήσει σε αυτοκτονικό ιδεασμό. Η υπερχρέωση παράλληλα αποτελεί προβλεπτικό παράγοντα για την αυτοκτονία, ενώ υπολογίζεται ότι το 48% από αυτοκτονία σχετίζονται με την αυτήν. Επιπρόσθετα, η εργασιακή ανασφάλεια που βιώνει ο σύγχρονος εργαζόμενος αυξάνει κατά 33% την πιθανότητα εμφάνισης κάποιας ψυχικής διαταραχής. Σε αυτόν τον άξονα, η ΚΛΙΜΑΚΑ, σε συνεργασία με την International Association for Suicide Prevention έχει προχωρήσει στην κατάρτιση ενός πλαισίου στρατηγικών μέτρων για την πρόληψη της αυτοκτονίας στο κοινωνικοοικονομικό περιβάλλον της Ελλάδας, ενδεικτικό των οποίων αποτελεί το Εθνικό Πρόγραμμα για την Πρόληψη της Αυτοκτονίας. Η σκοπιμότητα του Εθνικού Προγράμματος έχει γίνει αποδεκτή από το Yπουργείο Yγείας ωστόσο δεν έχει εγκριθεί μέχρι σήμερα η έναρξη της υλοποίησης του. Η αυτοκτονία θεωρείται σε παγκόσμιο επίπεδο, ένα πρόβλημα δημόσιας υγείας, που θα πρέπει να αντιμετωπισθεί ως τέτοιο. Σ’ αυτόν τον άξονα ο Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας, συστήνει ήδη από το 1990 την καθολική αναγνώριση της αυτοκτονίας ως ζήτημα δημόσιας υγείας και την ανάπτυξη εθνικών προγραμμάτων πρόληψης, τα οποία θα είναι διασυνδεδεμένα με τις πολιτικές δημόσιας υγείας.

Πηγή: http://www.klimaka.org.gr/

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου