Ο μέσος άνθρωπος μαθαίνει από μικρός να είναι εργατικός, επιφυλακτικός και συνεπής. Γαλουχείται να προτιμάει τη δουλειά αντί της οκνηρίας και το μακροπρόθεσμο υπολογισμένο και σίγουρο αποτέλεσμα αντί του αβέβαιου κέρδους με υψηλό ρίσκο.
Στις μέρες μας, ο κακός λύκος δεν μπορεί να γκρεμίσει το γερό σπιτάκι που χτίστηκε με τούβλα, όμως μπορεί να το… εκπλειστηριάσει! Το αναποτελεσματικό μέχρις εσχάτων φύσημα του λύκου στην παιδική φαντασία έρχεται να αντικαταστήσει η εντολή κατάσχεσης του δικαστικού κλητήρα στην ενήλικη ζωή.
Η αδιανόητη πρόταση για την άρση της απαγόρευσης πλειστηριασμών πρώτης κατοικίας που συζητείται τελευταία δημιουργεί ταχυπαλμίες ακόμα και στους μη έχοντες κανένα ακίνητο! Πώς θα μπορούσε ένας προνοητικός και καθ’ όλα συνετός πολίτης να φανταστεί ότι θα επιστρέψει στον Μεσαίωνα; Πού είναι η προστασία της δικαιολογημένης εμπιστοσύνης του διοικουμένου που προστατεύει το ελληνικό Σύνταγμα;
Στις Ηνωμένες Πολιτείες, το 2006, ήδη πριν από την κατάρρευση της Lehman Brothers, η κρίση στην αγορά ενυπόθηκων δανείων υψηλού κινδύνου και η συνακόλουθη πτώση των τιμών, είχε ως αποτέλεσμα πολλοί ιδιοκτήτες κατοικιών να αδυνατούν πλέον να εκπληρώσουν τις χρηματοοικονομικές υποχρεώσεις τους. Έτσι, υπήρξε ξαφνική αύξηση του αριθμού των κατασχέσεων στην αγορά ενυπόθηκων δανείων υψηλού κινδύνου. Πολλά ακίνητα τελικά εκπλειστηριάστηκαν παρότι αποτελούσαν αποδεδειγμένα τη μοναδική και πραγματική κατοικία των δύσμοιρων οφειλετών που βρέθηκαν στον δρόμο σε μια νύχτα. Οι αμερικανικές αρχές «άφησαν την αγορά να λειτουργήσει» μέχρι που οι άστεγοι έγιναν χιλιάδες, συνασπίστηκαν και λόγω αριθμού έγιναν σημαντική και υπολογίσιμη απειλή. Μπροστά στην πίεση των αυξανόμενων διαμαρτυριών της κοινής γνώμης, αποφασίστηκε να αποδοθούν στους άστεγους οφειλέτες τα σπίτια τους. Η «χάρη» τους δόθηκε υπό τον όρο σύναψης νέου δανείου με την τράπεζα. Έτσι, ακόμα και οι οφειλέτες που είχαν σχεδόν αποπληρώσει το παλιό δάνειο (όταν έπαψαν λόγω απόλυτης αδυναμίας να το εξυπηρετούν), βρέθηκαν να οφείλουν για το σπίτι τους και νέο δάνειο ισόποσο ή και υψηλότερο του πρώτου για πολλά χρόνια.
Αρνούμαι να φανταστώ ότι το ίδιο σενάριο θα εκτυλιχθεί στην Ελλάδα. Η λογική μου επαναστατεί μπροστά στη σουρεαλιστική καθημερινότητά μας. Η άρση απαγόρευσης των πλειστηριασμών πρώτης κατοικίας είναι ευθέως αντίθετη σε κάθε έννοια κοινής λογικής και κοινωνικής δικαιοσύνης. Και μόνο το άνοιγμα της συζήτησης είναι μέγιστη πρόκληση για τον μέσο συνετό άνθρωπο, του οποίου η απαιτούμενη στις συναλλαγές επιμέλεια και αναμενόμενη κατά τα συναλλακτικά ήθη συμπεριφορά αποτελούν για τον νομοθέτη και τον δικαστή το μέτρο για κρίνουν τον βαθμό της αμέλειας (π.χ. σε ζητήματα αδικοπρακτικής ευθύνης κατά το Αστικό Δίκαιο). Πόσο μετρημένος μπορεί να είναι ο πολίτης μπροστά σε ένα κράτος που έχει έκδηλα χάσει το μέτρο;
Στο μεταξύ ας ξεκινήσουμε να ξαναγράφουμε τα παμπάλαια παραμύθια. Το πασίγνωστο παραμύθι «Τα τρία γουρουνάκια» μιλάει για την ενηλικίωση και τη βαθμιαία ανεξαρτητοποίηση των παιδιών από το προστατευμένο οικογενειακό περιβάλλον. Διαδόθηκε στις δυτικές χώρες και στην Ελλάδα λόγω των ηθικών του διδαγμάτων για την πρόνοια και την εργασία ως τρόπου ζωής ήδη πριν το 1840, οπότε εκδόθηκε για πρώτη φορά. Αποδίδει λίγο-πολύ τους κοινωνικούς όρους διαβίωσης στον ευνομούμενο δυτικό κόσμο.
Η ελληνική πραγματικότητα πλέον μας διδάσκει ότι, ακόμα και αν είσαι εργατικός και συνεπής, μπορεί να καταλήξεις άνεργος, άστεγος και παντελώς απροστάτευτος από το κράτος στο οποίο πληρώνεις φόρους. Τότε να αρχίσουμε να το διδάσκουμε και στα παιδιά μας για να μπουν οπλισμένα στη ζούγκλα που τα περιμένει, καθώς η μεγαλύτερη κατάκτηση του ανθρώπου, δηλαδή ο νόμος, καθίσταται κενό γράμμα.
Πηγή: http://www.protagon.gr/-Τώνια Πεδιαδιτάκη
*Η Τώνια Πεδιαδιτάκη είναι δικηγόρος.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου