Το blog του συλλόγου αναστέλλει τη λειτουργία του

Συναδέρφισσες, συνάδερφοι, αναγνώστες και συνοδοιπόροι του ιστολογίου του Συλλόγου Υπαλλήλων Περιφερειακής Ενότητας Μεσσηνίας http://syllogosmessinias.blogspot.gr/ σας ενημερώνω πως από σήμερα η λειτουργία του blog αναστέλεται.
Το Blog θα διατηρηθεί ενεργό χωρίς όμως να προστίθενται σε αυτό νέες δημοσιεύσεις.
Από την Τρίτη, 28 Φεβρουαρίου 2012, ημερομηνία κατά την οποία ξεκίνησε το blog μέχρι και σήμερα Τετάρτη, 8 Απριλίου 2015 - παρά το γεγονός ότι την Τετάρτη, 24 Σεπτεμβρίου 2014 παραιτήθηκα από το Σύλλογο(λόγω του γεγονότος ότι εδώ και πάρα πολύ καιρό λειτουργεί στον "αυτόματο πιλότο", με μεγάλη αδράνεια να διακρίνει τα μέλη του, βουλιάζοντας τον σύλλογο καθημερινά στην απαξίωση) - αδιάλειπτα με 1989 αναρτήσεις, προσπάθησε να καλύψει το κενό της ενημέρωσης σε υπηρεσιακά και όχι μόνο θέματα.
Το ταξίδι της ενημέρωσης συνεχίζεται πλέον στο προσωπικό blog Υπηρεσιακή Ενημέρωση (https://ypallhlos.wordpress.com/)

Με εκτίμηση
Εμμανουηλίδης Ευάγγελος

Διαβάστε περισσότερα για αυτό το θέμα....

Ο πολύτιμος χρόνος των ώριμων

Μέτρησα τα χρόνια μου και συνειδητοποίησα, ότι μου υπολείπεται λιγότερος χρόνος ζωής απ’ ότι έχω ζήσει έως τώρα.
Αισθάνομαι όπως αυτό το παιδάκι που κέρδισε μια σακούλα καραμέλες: τις πρώτες τις καταβρόχθισε με λαιμαργία αλλά όταν παρατήρησε ότι του απέμεναν λίγες, άρχισε να τις γεύεται με βαθιά απόλαυση.
Δεν έχω πια χρόνο για ατέρμονες συγκεντρώσεις όπου συζητούνται, καταστατικά, νόρμες, διαδικασίες και εσωτερικοί κανονισμοί, γνωρίζοντας ότι δεν θα καταλήξει κανείς πουθενά.
Δεν έχω πια χρόνο για να ανέχομαι παράλογους ανθρώπους που, παρά την χρονολογική τους ηλικία, δεν έχουν μεγαλώσει. Δεν έχω πια χρόνο για να λογομαχώ με μετριότητες.
Δεν θέλω να βρίσκομαι σε συγκεντρώσεις όπου παρελαύνουν παραφουσκωμένοι εγωισμοί. Δεν ανέχομαι τους χειριστικούς και τους καιροσκόπους.
Με ενοχλεί η ζήλια και όσοι προσπαθούν να υποτιμήσουν τους ικανότερους για να οικειοποιηθούν την θέση τους, το ταλέντο τους και τα επιτεύγματα τους.
Μισώ να είμαι μάρτυρας των ελαττωμάτων που γεννά η μάχη για ένα μεγαλοπρεπές αξίωμα.
Οι άνθρωποι δεν συζητούν πια για το περιεχόμενο. – Συζητούν μετά κόπου για την επικεφαλίδα.
Ο χρόνος μου είναι λίγος για να συζητώ για τους τίτλους, τις επικεφαλίδες. Θέλω την ουσία, η ψυχή μου βιάζεται. Μου μένουν λίγες καραμέλες στη σακούλα.
Θέλω να ζήσω δίπλα σε πρόσωπα με ανθρώπινη υπόσταση:
Που μπορούν να γελούν με τα λάθη τους.
Που δεν επαίρονται για τον θρίαμβό τους.
Που δεν θεωρούν τον εαυτό τους εκλεκτό, πριν από την ώρα τους.
Που δεν αποφεύγουν τις ευθύνες τους.
Που υπερασπίζονται την ανθρώπινη αξιοπρέπεια και που το μόνο που επιθυμούν είναι να βαδίζουν μαζί με την αλήθεια και την ειλικρίνεια.
Το ουσιώδες είναι αυτό που αξίζει τον κόπο στην ζωή.
Θέλω να περιτριγυρίζομαι από πρόσωπα που ξέρουν να αγγίζουν την καρδιά των ανθρώπων.
Ανθρώπους τους οποίους τα σκληρά χτυπήματα της ζωής δίδαξαν το πώς μεγαλώνει κανείς με απαλά αγγίγματα στην ψυχή.
Ναι, βιάζομαι, αλλά μόνο για να ζήσω με την ένταση που μόνον η ωριμότητα μπορεί να σου χαρίσει.
Σκοπεύω να μην πάει χαμένη καμιά από τις καραμέλες που μου απομένουν.
Είμαι σίγουρος ότι ορισμένες θα είναι πιο νόστιμες απ’όσες έχω ήδη φάει.
Σκοπός μου είναι να φτάσω ως το τέλος ικανοποιημένος και σε ειρήνη με την συνείδησή μου και τους αγαπημένους μου.
Εύχομαι και ο δικός σου να είναι ο ίδιος γιατί με κάποιον τρόπο θα φτάσεις κι εσύ.”

Mario de Andrade (ποιητής, συγγραφέας, δοκιμιογράφος και μουσικολόγος από τη Βραζιλία) Διαβάστε περισσότερα για αυτό το θέμα....

Επώδυνα μυοσκελετικά σύνδρομα γραφείου-Τι πρέπει να προσέχουμε

Τα τελευταία χρόνια έχει προκύψει μια έξαρση στα μυοσκελετικα προβλήματα που σχετίζονται με την εργασία σε γραφείο.
Η αύξηση των μυοσκελετικών αυτών παθήσεων στο γενικό πληθυσμό, έχει αναγκάσει την Ε.Ε να δημιουργήσει ειδικό οργανισμό για την αντιμετώπιση και την προληψή τους.
Λέγεται Fit for Work Europe και αποτελείται από επαγγελματίες υγείας που έχουν στόχο την μείωση των τραυματισμών, που πέρυσι κόστισαν στις οικονομίες της Ε.Ε γύρω στα 250 δισ. ευρώ.
Μπορούμε να χωρίσουμε αυτά τα σύνδρομα σε δύο κατηγορίες.
Αυτά που οφείλονται στην κακή στάση στο γραφείο και το παρατεταμένο κάθισμα και αυτά που οφείλονται στην υπερχρήση.
Άρα, προβλήματα όπως το αυχενικό σύνδρομο, η οσφυαλγία, ο οσφυοπυελικός πόνος, οι πόνοι στην πλάτη, οφείλονται στο παρατεταμένο κάθισμα που στρεσάρει τις μυοσκελετικές δομές για πολλές ώρες αθροιστικά στη καθημερινότητά μας.
Επίσης οι τενοντίτιδες-τενοντοπάθειες, τα σύνδρομα καρπιαίου σωλήνα, τενοντίτιδες υπερακανθίου ομαδοποιούνται σε μια μεγάλη κατηγορία και λέγονται RSI (repetitive strain injury).
Η λύση είναι η έγκαιρη διάγνωση και θεραπεία με νέες τεχνικές όπως και η συμβουλευτική πάνω στην εργονομία και την άσκηση των εργαζομένων.
Το τετράπτυχο: Αξιολόγηση του τραυματισμού, έγκαιρη θεραπεία, εργονομία και θεραπευτική άσκηση, μπορεί να βοηθήσει στην πρόληψη των τραυματισμών αυτών, αλλά και να αλλάξει το ευ ζην των εργαζομένων, να αυξήσει την παραγωγικότητά τους και να μειώσει τις απουσίες από την εργασία.

Πηγή: www.fysiotek.gr-Γιώργος Κακαβάς Φυσικοθεραπευτής – χειροθεραπευτής Διαβάστε περισσότερα για αυτό το θέμα....

Θυμός: Τι πρέπει να κάνεις όταν έχεις νεύρα;

Γιατί το να μπορέσουμε να διαχειριστούμε καλύτερα το θυμό μας είναι σημαντικό; Ποια είναι τα οφέλη του στην ψυχή μας, την καθημερινότητά μας και τη σχέση μας με τους ανθρώπους γύρω μας;
Ο θυμός είναι ένα φυσιολογικό ανθρώπινο συναίσθημα που όλοι μας αισθανόμαστε από καιρό σε καιρό. Είναι η φυσιολογική αντίδραση στην κριτική, απειλή ή απόγνωση και έχει εξελιχθεί για να βοηθά τους ανθρώπους να αντιμετωπίζουν όλα τα παραπάνω. Μπορεί να κινητοποιήσει ενέργεια και να κάνει κάποιον αποφασισμένο να διορθώσει λαθεμένες συμπεριφορές και κοινωνικές αδικίες ή να διαδώσει αρνητικά συναισθήματα για συγκεκριμένες καταστάσεις.
Επομένως, σε ορισμένα πλαίσια έχει επιβιωτική αξία. Μπορεί όμως να γίνει καταστροφικός όταν δεν μπορεί να εκφραστεί με το σωστό τρόπο. Στη δυνατή του μορφή ο θυμός μάς κάνει να χάνουμε την ικανότητα για επεξεργασία πληροφοριών και γνωσιακού ελέγχου της συμπεριφοράς.
Ο θυμωμένος χάνει την αντικειμενικότητά του, ενσυναίσθηση (empathy), τη σύνεση και την ικανότητά του να σκέφτεται τους άλλους. Το εύρος του κυμαίνεται από απλή ενόχληση μέχρι την οργή, που μπορεί να θολώσει τη σκέψη και την ευθυκρισία και μπορεί να οδηγήσει σε παράλογες πράξεις. Ο θυμός μπορεί να εξελιχθεί σε επιθετικότητα που εκφράζεται σωματικά, ηθικά ή συναισθηματικά στον εαυτό ή στους άλλους με λεκτική ή μη λεκτική μορφή.
Μερικές φορές ο θυμός κατευθύνεται προς τον εαυτό π.χ. αυτοτραυματισμοί (κοψίματα) ή χτυπάω το κεφάλι μου στον τοίχο.
Μπορεί να είναι παθητικός ή επιθετικός. Στην πρώτη περίπτωση μπορεί να κάνω κακοπροαίρετα σχόλια, να αποφεύγω τη βλεμματική επαφή, να υποτιμώ τους άλλους ή να σιωπώ επιδεικτικά. Στην επιθετική μορφή του ο θυμωμένος μπορεί να εκφράζει απειλές με χειρονομίες ή πράξεις π.χ χτυπάω πόρτες, κορνάρω με μανία και σε μερικές περιπτώσεις φτάνει μέχρι την πρόκληση βλάβης σε αντικείμενα ή πρόσωπα.
Στη σύγχρονη εποχή θεωρείται ανώριμος και απολίτιστος τρόπος αντίδρασης στη ματαίωση, απειλή, βία ή απώλεια. Αντιθέτως, το να κρατά κανείς την ψυχραιμία του υπό πίεση, θεωρείται αξιοθαύμαστη ιδιότητα.

2. Πώς συνδέεται ο θυμός με παρελθοντικές αρνητικές εμπειρίες;
Ο θυμός μπορεί να είναι δευτερεύον συναίσθημα μετά το φόβο, τη στενοχώρια ή τη μοναξιά. Είναι πολύ συχνό οι άνθρωποι να εγκλωβιζόμαστε σε καταστάσεις τις οποίες έχουμε εισπράξει ως αδικίες εναντίον μας είτε από την τύχη είτε από κάποιους άλλους ανθρώπους, οι οποίες πυροδοτούν έντονο θυμό. Αν ο θυμός δεν εκφραστεί με λειτουργικό τρόπο, τότε μπορεί να εκφράζεται με παθητικό ή επιθετικό τρόπο, ακόμη και πολύ καιρό μετά το συγκεκριμένο γεγονός ή κατάσταση που τον προκάλεσε, δεδομένου ότι τόσο η επιθετικότητα όσο και η παθητικότητα ανακυκλώνουν αντί να επιλύουν τα προβλήματα που υπάρχουν. Σε τέτοιες καταστάσεις αισθανόμαστε σα να έχουμε υποστεί μια απώλεια που αφορά την ίδια την υπόστασή μας. Για να γίνει αποδεκτή η οποιαδήποτε νέα κατάσταση έχει διαμορφωθεί, πρέπει να περάσουμε μέσα από διάφορα στάδια που συνήθως είναι μια μακρά διαδρομή με τέρμα την συγχώρεση. Αυτό απαιτεί μεγάλη ωριμότητα, γιατί χρειάζεται να είναι κάποιος σε θέση να κοιτάξει μέσα στον εαυτό του για να μπορέσει να ανακαλύψει ίσως και τη δική του συμμετοχή.

3. Πρακτικά, ποιες είναι οι διεργασίες που θα βοηθήσουν ένα άτομο να διαχειριστεί το θυμό του και σε ποιες περιπτώσεις είναι καλό να απευθυνθεί σε έναν ειδικό προκειμένου να βοηθηθεί;
Ένα από τα σημαντικότερα βήματα είναι να καταφέρει να εκφράσει τα συναισθήματά του με θετικό τρόπο, αποφεύγοντας τον παθητικό ή επιθετικό. Πρακτικά αυτό σημαίνει ότι είναι ξεκάθαρος με τα συναισθήματά και τις ανάγκες του. Αυτό απαιτεί αυτοπεποίθηση και ανοιχτή γλώσσα του σώματος όπως επίσης και την ικανότητα επικοινωνίας χωρίς εντάσεις. Είναι κάτι που διδάσκεται ή μπορεί κάποιος να εκπαιδευτεί σ’ αυτό. Στις περιπτώσεις που δεν έχει μάθει να συμπεριφέρεται κάποιος με θετικό τρόπο θα βρίσκει τον εαυτό του συχνά σε καταστάσεις στις οποίες ο θυμός που θα εκλύεται θα τον κάνει είτε να «πνίγεται» είτε να «ξεσπάει», απομακρύνοντας τον από την επίλυση της διαφοράς ή της διαφωνίας.

4. Με ποιες συμπεριφορές διαφαίνεται ο θυμός στη σχέση μας με κάποιον σύντροφο, τι προβλήματα μπορεί να δημιουργήσει και πώς μπορούμε να τον διαχειριστούμε καλύτερα ώστε να μην λειτουργήσει τοξικά στη σχέση;
Μια από τις σημαντικότερες αλληλεπιδράσεις που έχουμε ως άνθρωποι είναι στο επίπεδο των προσωπικών μας σχέσεων με έναν σύντροφο. Αν οι δύο εμπλεκόμενοι στο σύστημα που ονομάζεται «ζευγάρι» δεν έχουν μάθει να έχουν θετική συμπεριφορά και να ακολουθούν σωστούς κανόνες επικοινωνίας, τότε πολλές φορές προκαλούνται ρήγματα στη σχέση που συχνά είναι μη αναστρέψιμα. Δρώντας θετικά οι σύντροφοι δεν βάζουν τον έτερο σε κατάσταση απειλής, αλλά και δεν καταπιέζουν τον εαυτό τους στην έκφραση των αναγκών και των επιθυμιών τους.
Αν παρόλ’ αυτά προκληθεί κατάσταση στην οποία μέσα στο ζευγάρι κάποιος από τους δύο αισθανθεί θυμό, καλό θα ήταν να περιγράψει τα συναισθήματά του στον άλλον για να τον προσανατολίσει, να αναλάβει το μέρος της ευθύνης που του αναλογεί, πριν ζητήσει κάτι και να ανταποκριθεί σ’ αυτό που έχει να απαντήσει ο σύντροφος ακόμη κι αν δεν συμφωνεί. Κάποια από τα «χειρότερα, απαγορευμένα όπλα» είναι να αποχωρεί κάποιος από τη σκηνή του καυγά με επιδεικτικό τρόπο, να επιτίθεται στο χαρακτήρα, τα κίνητρα ή την προσωπική αξία του συντρόφου, να επιτίθεται στην πατρική οικογένεια του, να μετατοπίζεται το κέντρο του καυγά ή να αναμιγνύονται και άλλοι στη διένεξη. Σε κάθε περίπτωση, δεν είναι υγιεινό να αναβάλλουμε να μιλήσουμε για κάτι που έχει προκαλέσει θυμό, γιατί όταν ο θυμός συσσωρεύεται μπορεί να πάρει τρομακτικές διαστάσεις.

5. Με ποιους τρόπους οι γονείς μπορούν να επηρεάσουν την εκδήλωση θυμού στο παιδί τους στην ενήλικη ζωή;
Οπωσδήποτε οι εμπειρίες μας, όχι όμως, μόνον αυτές που έχουμε στην πρώιμη ζωή μας αλλά σε όλο το μήκος της, επηρεάζουν τον τρόπο που κάποιος «διαβάζει» την πραγματικότητα. Μέσα σ’ αυτές συγκαταλέγονται και οι σχέσεις με τους γονείς μας, όπως επίσης και οι οδηγίες που έχουμε πάρει από αυτούς. Το πώς διαμορφώνεται ο εαυτός μας επηρεάζεται άμεσα από το πώς ζήσαμε στην πρώτη κοινωνική ομάδα που είναι η οικογένεια. Ο τρόπος με τον οποίο μεγαλώνουμε είναι πολύ σημαντικός για τις αντιδράσεις μας στο μέλλον σε σημαντικούς τομείς.
Το στενό οικογενειακό περιβάλλον είναι η πρώτη κοινωνική ομάδα στην οποία συμμετέχουμε. Αν ένα παιδί βιώνει απόρριψη από τους γονείς του σε προσπάθειες να κάνει οτιδήποτε, μέσω απαξιωτικών σχολίων, τότε δεν μαθαίνει να είναι αυτόνομο και να εξερευνά ή να δοκιμάζει καινούργια πράγματα. Η συσσώρευση τέτοιων σχολίων οδηγεί είτε στην παραίτηση είτε στην εναντίωση. Και τα δύο μπορούν να ιδωθούν ως έκφραση θυμού. Στην πρώτη περίπτωση ενάντια στον εαυτό και στη δεύτερη ενάντια στους άλλους. Οι γονείς οφείλουν να παρέχουν ασφάλεια μέσα στην οποία το παιδί θα καταφέρει να εξελιχθεί και να αναπτύξει τις ικανότητες του, έτσι ώστε να μην δημιουργηθεί ένας «θυμωμένος» ενήλικας.
Οι βασικές συνιστώσες για τη δημιουργία αυτού του κλίματος ασφάλειας είναι η σταθερότητα, η συνέπεια και η ενημέρωση του παιδιού για αυτά που πρόκειται να συμβούν και το αφορούν, έτσι ώστε να μην βρίσκει τον εαυτό του μπροστά σε εκπλήξεις στις οποίες χρειάζεται να προσαρμοστεί και άρα να αφήσει σημαντικούς τομείς της ωρίμανσής του σε εκκρεμότητα ή σε αναμονή.

Πηγή: www.thesy.gr - Βιβή Σωτηροπούλου, Ψυχολόγος, Δρ ψυχολογίας, Πάντειο Παν/μιο Διαβάστε περισσότερα για αυτό το θέμα....

Εκπαιδευτική επανάσταση στη Φινλανδία

Χώρα-πρότυπο στον χώρο της Εκπαίδευσης παγκοσμίως, με μαθητές «σαΐνια» που παραδοσιακά διαπρέπουν στους διεθνείς διαγωνισμούς, η Φινλανδία προετοιμάζει το έδαφος για μια... πραγματικά ριζοσπαστική μεταρρύθμιση που θα αλλάξει συθέμελα το πρόγραμμα, τον τρόπο αλλά και την ίδια την ουσία της διδασκαλίας στα σχολεία της πρωτοβάθμιας και δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης.

Εκπαιδευτική επανάσταση στη Φινλανδία
Τα παραδοσιακά μαθήματα-γνωστικά αντικείμενα (όπως είναι για παράδειγμα τα Μαθηματικά, η Ιστορία, η Γεωγραφία, οι ξένες γλώσσες κλπ.) παραμερίζονται, και στη θέση τους μπαίνει η διδασκαλία διαθεματικών (cross-subject) «φαινομένων» που απαιτούν συνδυαστικές γνώσεις και συνδέονται πιο άμεσα με την καθημερινότητα των παιδιών.
Για παράδειγμα, οι λίγο πιο μεγάλοι σε ηλικία μαθητές θα μπορούν να διδάσκονται το «φαινόμενο» της Ευρωπαϊκής Ενωσης στο πλαίσιο ενός μαθήματος που θα περιλαμβάνει γνώσεις ευρωπαϊκής Ιστορίας, γνώσεις Γεωγραφίας, γνώσεις ξένων γλωσσών αλλά και οικονομικών (για τους πιο προχωρημένους). Παιδιά πιο μικρά σε ηλικία από την άλλη θα μπορούν για παράδειγμα να συμμετέχουν σε «φαινόμενα» όπως είναι οι «υπηρεσίες καφετέριας» στο πλαίσιο των οποίων θα καλούνται να λειτουργούν ως «υπάλληλοι» και να «ακονίζουν» τις δεξιότητές τους στα Μαθηματικά, στην επικοινωνία με τους άλλους, στις ξένες γλώσσες (εάν το σενάριο προβλέπει την εξυπηρέτηση ενός πελάτη από το εξωτερικό) κ.ά.
Ολα αυτά βέβαια προϋποθέτουν παράλληλα σημαντικές αλλαγές και στον τρόπο διάρθρωσης της αίθουσας διδασκαλίας, ανοίγοντας έτσι τον δρόμο για τη δημιουργία ολιγάριθμων τμημάτων με μαθητές που δεν θα κάθονται πια σε θρανία μπροστά στον δάσκαλο-καθηγητή αλλά που θα αλληλεπιδρούν μαζί του και μεταξύ τους, με στόχο την επίλυση ενός προβλήματος ή τη λύση ενός γρίφου.
Τα παραδοσιακά μαθήματα-γνωστικά αντικείμενα (όπως είναι για παράδειγμα τα Μαθηματικά, η Ιστορία, η Γεωγραφία, οι ξένες γλώσσες κλπ.) παραμερίζονται και στη θέση τους μπαίνει η διδασκαλία διαθεματικών (cross-subject) «φαινομένων» που απαιτούν συνδυαστικές γνώσεις και συνδέονται πιο άμεσα με την καθημερινότητα των παιδιών
Σχολεία στο Ελσίνκι έχουν ήδη εισαγάγει δοκιμαστικά στο πρόγραμμά τους τη διδασκαλία διαθεματικών «φαινομένων» στα οποία αφιερώνουν ορισμένες χρονικές περιόδους μία ή δύο φορές κάθε σχολικό έτος.
Το εν λόγω «πείραμα» πρωτοξεκίνησε πριν από περίπου δύο χρόνια και πλέον μπαίνει σε εθνική τροχιά στο πλαίσιο ενός μακροπρόθεσμου κεντρικού σχεδιασμού, με τις αρχές της χώρας να ετοιμάζονται να ανακοινώσουν συγκεκριμένα πλάνα και οδηγίες μέσα στον Μάρτιο. Ο στόχος είναι, όπως έγινε γνωστό, η συγκεκριμένη μεταρρύθμιση να εφαρμόζεται σε όλα τα σχολεία της χώρας (στην πρωτοβάθμια και δευτεροβάθμια εκπαίδευση) ως το έτος 2020. Περίπου το 70% των καθηγητών που εργάζονται στα γυμνάσια και τα λύκεια του Ελσίνκι έχουν ήδη λάβει σχετική εκπαίδευση για να μπορούν να ανταποκριθούν στις ανάγκες του ανανεωμένου προγράμματος, ενώ υπάρχουν και οικονομικά οφέλη (υπό μορφή μπόνους ή αυξήσεων στον μισθό) για όσους εκπαιδευτικούς δείχνουν μεγαλύτερη προθυμία να υιοθετήσουν τη νέα προσέγγιση.
«Υπάρχουν σχολεία στα οποία η διδασκαλία γίνεται με τον παλαιομοδίτικο τρόπο που ήταν ωφέλιμος στις αρχές του 1900 - αλλά οι ανάγκες σήμερα δεν είναι οι ίδιες. Χρειαζόμαστε κάτι που θα ταιριάζει στον 21ο αιώνα. Εχουμε πραγματικά ανάγκη από έναν ανασχεδιασμό του εκπαιδευτικού μας συστήματος, που θα προετοιμάζει τα παιδιά μας για το μέλλον», σημειώνει χαρακτηριστικά η Μάριο Κιλόνεν, διευθύντρια των προγραμμάτων εκπαίδευσης στο Ελσίνκι.

Ο ΣΤΟΧΟΣ
Σύνδεση των γνώσεων με την πράξη
Το νέο «διαθεματικό» σύστημα διδασκαλίας που δοκιμάζεται στη Φινλανδία έρχεται να δώσει βάρος στη συνδυαστική σκέψη και να συνδέσει τη γνώση που παρέχει το σχολείο με πρακτικά ζητήματα βγαλμένα από την ίδια την καθημερινότητα των παιδιών. Στο πλαίσιο της διδασκαλίας ενός «φαινομένου» όπως είναι η «Ευρωπαϊκή Ενωση» για παράδειγμα, οι Φινλανδοί μαθητές θα μαθαίνουν να συνδυάζουν γνώσεις Ιστορίας, Γεωγραφίας, γλώσσας, Μαθηματικών κ.ά. μέσα από το πρίσμα της ίδιας της ευρωπαϊκής πραγματικότητας. Οι μαθητές της βρίσκονται πάντα στην κορυφή της παγκόσμιας κατάταξης Η Φινλανδία ξεχωρίζει ως μια από τις χώρες που παραδοσιακά φιγουράρουν στις κορυφαίες θέσεις της παγκόσμιας κατάταξης του ΟΟΣΑ με τους καλύτερους 15χρονους μαθητές της υφηλίου.
Γνωστό και με τα αρχικά «PISA», το Διεθνές Πρόγραμμα για την Αξιολόγηση των Μαθητών (Programme for International Student Assessment) είναι μία εκπαιδευτική έρευνα που διεξάγεται κάθε τρία χρόνια από τον ΟΟΣΑ.

Ερευνα
Ξεκινώντας από το 2000, η συγκεκριμένη έρευνα έρχεται ανά τριετία και αξιολογεί το εύρος των γνώσεων και των δεξιοτήτων των μαθητών που βρίσκονται στο τέλος της υποχρεωτικής τους εκπαίδευσης, εστιάζοντας συγκεκριμένα σε τρεις τομείς: στην κατανόηση κειμένου, στα μαθηματικά και στις φυσικές επιστήμες. Η Φινλανδία έχει επανειλημμένως βρεθεί στην πρώτη θέση της κατάταξης, ενώ η χαμηλότερη θέση στην οποία έχει ποτέ πέσει είναι η θέση νούμερο 12 (συγκριτικά, η Ελλάδα βρισκόταν το 2012 στις θέσεις 39 και 42). Γι' αυτόν ακριβώς τον λόγο, λοιπόν, ο υπόλοιπος κόσμος στέλνει τα τελευταία χρόνια εκπαιδευτικούς στη Φινλανδία ώστε να δουν από κοντά πώς λειτουργεί το σύστημα και να μάθουν τα μυστικά της επιτυχίας του φινλανδικού μοντέλου. Είναι ενδεικτικό για παράδειγμα ότι μόνο το 2009 είχαν επισκεφτεί τη χώρα περισσότερες από 100 ξένες αποστολές εκπαιδευτικών, ενώ σχετικό ενδιαφέρον είχαν δείξει τα προηγούμενα χρόνια και οι ελληνικές Αρχές.
Κι όμως, παρά τις επιτυχίες τους, οι Φινλανδοί δεν επαναπαύονται. Αντιθέτως, δρομολογούν μεταρρυθμίσεις, υποστηρίζοντας πως ένα εκπαιδευτικό σύστημα που ήταν ωφέλιμο πριν από 100 χρόνια, δεν μπορεί να είναι το ίδιο ωφέλιμο και σήμερα.

Πηγή: Εφημερίδα Έθνος - ΓΙΩΡΓΟΣ ΣΚΑΦΙΔΑΣ Διαβάστε περισσότερα για αυτό το θέμα....

Προτιμούν την ανεργία παρά την κατάρτιση - Ουραγός η Ελλάδα στα προγράμματα δια βίου μάθησης

Oυραγός είναι η Eλλάδα σε ό,τι αφορά τη συμμετοχή ενηλίκων σε προγράμματα Διά Bίου Mάθησης, παρότι αυτά θα μπορούσαν να αποτελέσουν «αντίδοτο» στη διαρκώς αυξανόμενη ανεργία.
Eίναι ενδεικτικό ότι μόλις το 11,7% των ατόμων 25-64 ετών συμμετέχει σε σχετικά προγράμματα εκπαίδευσης και κατάρτισης, ποσοστό το οποίο απέχει σημαντικά από τον ευρωπαϊκό μέσο όρο, που αγγίζει το 40,3%, και κατατάσσει τη χώρα μας στην προτελευταία θέση στην Eυρώπη των «28».
Tα παραπάνω στοιχεία περιλαμβάνονται, μεταξύ άλλων, στην τελευταία έκθεση του Eυρωπαϊκού Δικτύου «Eυρυδίκη» για τη Διά Bίου Mάθηση.
H εικόνα διαφοροποιείται σημαντικά ανάμεσα στις χώρες-μέλη της E.E.: τα χαμηλότερα ποσοστά συμμετοχής καταγράφονται στη Pουμανία (8%) και στην Eλλάδα (11,7%), ενώ, αντίθετα, τα υψηλότερα στη Σουηδία (71,8%) και στο Λουξεμβούργο (70,1%).
Σχεδόν ο ένας στους δύο ενήλικες (ποσοστά από 50% έως 60%) παρακολουθεί προγράμματα Διά Bίου Eκπαίδευσης στη Δανία, τη Γερμανία, τη Γαλλία, την Oλλανδία, τη Φινλανδία και τη Nορβηγία.
H έκθεση του Eυρωπαϊκού Δικτύου «Eυρυδίκη» καταδεικνύει ακόμη ότι σημαντικό ποσοστό των Eυρωπαίων πολιτών έχει χαμηλά εκπαιδευτικά προσόντα και δεξιότητες, με αποτέλεσμα να δυσκολεύεται να εισέλθει στην αγορά εργασίας: ο ένας στους τέσσερις (ποσοστό 25%) ενήλικες 25-64 ετών διαθέτει μόνο απολυτήριο γυμνασίου, ενώ επιπλέον 6,5% των ενηλίκων (ποσοστό που αντιστοιχεί σε περίπου 20 εκατομμύρια πολίτες) έχει ολοκληρώσει μόνο το δημοτικό σχολείο.
Tο ποσοστό αυτό κυμαίνεται από 10% στο Bέλγιο και 11% στην Kύπρο μέχρι 14,4% στην Iσπανία, 15,6% στην Iσλανδία, 19,4% στην Eλλάδα, 38,9% στην Πορτογαλία και 56,9% στην Tουρκία.
Mάλιστα, σε περίπου δέκα ευρωπαϊκές χώρες, μεταξύ των οποίων είναι και η Eλλάδα, η πλειονότητα των πολιτών με χαμηλά εκπαιδευτικά προσόντα δεν επιδεικνύουν ενδιαφέρον να ενισχύσουν τις γνώσεις και τις δεξιότητές τους. Eίναι ενδεικτικό ότι το 90% αυτών δεν αναζητά καν πληροφορίες για τα προγράμματα εκπαίδευσης και κατάρτισης που «τρέχουν». Tην ίδια ώρα, σε χώρες όπως είναι η Eλλάδα, η Iταλία και η Eσθονία, για το 20% των ενηλίκων το οικονομικό κόστος αποτελεί εμπόδιο για τη συμμετοχή τους σε προγράμματα Διά Bίου Mάθησης. Πόσοι, όμως, γνωρίζουν ότι στη χώρα μας υπάρχουν προγράμματα που προσφέρουν ΔΩΡΕΆΝ επιμόρφωση;
Tα Kέντρα Διά Bίου Mάθησης, τα σχολεία δεύτερης ευκαιρίας, αλλά και οι σχολές γονέων είναι μερικές από τις δράσεις που εντάσσονται στο Eπιχειρησιακό Πρόγραμμα «Eκπαίδευση και Διά Bίου Mάθηση» του υπουργείου Παιδείας, το οποίο συγχρηματοδοτείται από την E.E. και από εθνικούς πόρους.

Για άνεργους και εργαζόμενους
Aρμόδιος φορέας για την υλοποίηση προγραμμάτων που αφορούν στη Διά Bίου Mάθηση είναι το Ίδρυμα Nεολαίας και Διά Bίου Mάθησης (INEΔIBIM) του υπουργείου Παιδείας. Στο επίκεντρο των δράσεών του βρίσκονται τα Kέντρα Διά Bίου Mάθησης τα οποία απευθύνονται σε όλους τους ενήλικες, άνεργους και εργαζόμενους, ανεξάρτητα από φύλο, μορφωτικό επίπεδο, χώρα καταγωγής ή θρησκεία. Λειτουργούν σε όλους τους δήμους της Eλλάδας με περισσότερα από εκατό προγράμματα με θεματικές ενότητες όπως οικονομία - επιχειρηματικότητα, ποιότητα ζωής - περιβάλλον, νέες τεχνολογίες, γλώσσα και επικοινωνία πολιτισμός και τέχνη.
Σύμφωνα με στοιχεία του INEΔIBIM, στα Kέντρα Διά Bίου Mάθησης έχουν εκπαιδευτεί, μέχρι σήμερα, 194.623 πολίτες, εκ των οποίων η πλειονότητα (74%) είναι γυναίκες. Σε ό,τι αφορά τις ηλικιακές ομάδες των συμμετεχόντων, το 72% είναι 25-54 ετών, ενώ το 20,6% είναι άνω των 55 ετών. Mόλις 7,5% είναι το ποσοστό των συμμετεχόντων ηλικίας 15-24 ετών. Tο ενδιαφέρον των εκπαιδευόμενων εστιάζεται στα προγράμματα εκμάθησης ξένων γλωσσών και στην πληροφορική.
Eιδικά κατά το τελευταίο έτος (1-3-2014 έως 28-2-2015) στα Kέντρα Διά Bίου Mάθησης εκπαιδεύτηκαν 107.621 πολίτες, εκ των οποίων οι 79.950 ήταν γυναίκες. Tο ποσοστό αυτό σχεδόν διπλασιάστηκε σε σχέση με το προηγούμενο έτος (1-3-2013 έως 28-2-2014) όταν είχαν εκπαιδευτεί 58.224 ενήλικες.
Aπό το σύνολο των συμμετεχόντων, οι 43.062 ήταν εργαζόμενοι, π.χ. δημόσιοι υπάλληλοι (8.817) και εκπαιδευτικοί (4.789), ενώ οι 9.598 ήταν αυτοαπασχολούμενοι. Άνεργοι ήταν 31.660, μακροχρόνια άνεργοι 16.167, ενώ 32.899 ήταν ανενεργοί (χωρίς συγκεκριμένα στοιχεία).

Δεύτερη ευκαιρία για απολυτήριο γυμνασίου
Tο Σχολείο Δεύτερης Eυκαιρίας απευθύνεται σε πολίτες ηλικίας άνω των 18 ετών οι οποίοι δεν έχουν ολοκληρώσει την υποχρεωτική δευτεροβάθμια εκπαίδευση. Έχει συνολική διάρκεια φοίτησης δύο εκπαιδευτικά έτη και με την επιτυχή ολοκλήρωσή της παρέχεται τίτλος ισότιμος του γυμνασίου.
Mαζί με την απόκτηση βασικών προσόντων, έμφαση δίνεται στη χρήση των νέων τεχνολογιών, την εκμάθηση ξένης γλώσσας και σε θέματα επαγγελματικού προσανατολισμού. Tο 2014 στα σχολεία δεύτερης ευκαιρίας φοίτησαν 3.600 άτομα, εκ των οποίων οι 2.010 ήταν γυναίκες και οι 1.590 άντρες. Eπίσης, οι 1.400 ήταν έως 24 ετών και οι 2.200 έως 65 ετών.

Kαι Σχολές Γονέων
Tην εκπαίδευση γονέων και εκπαιδευτικών σε θέματα όπως είναι ο σχολικός εκφοβισμός, το διαδίκτυο, η πρόληψη εξαρτήσεων, η διατροφή των παιδιών κ.ά. έχουν ως σκοπό οι Σχολές Γονέων που λειτουργούν σε όλους τους νομούς της χώρας και στελεχώνονται από εξειδικευμένους επιστήμονες.
Aπό το 2008 έως και τον Nοέμβριο του 2014 έχουν δημιουργηθεί συνολικά 5.654 τμήματα με 94.000 εκπαιδευόμενους, εκ των οποίων το 89% ήταν γυναίκες. Tο 49% ήταν απασχολούμενοι, το 19% άνεργοι και το 32% ανενεργοί.
Σε ό,τι αφορά το μορφωτικό τους επίπεδο, το 29% ήταν απόφοιτοι Πανεπιστημίου ή TEI, το 13% ήταν απόφοιτοι IEK, το 28% έχει ολοκληρώσει το λύκειο, το 26% το δημοτικό ή το γυμνάσιο, ενώ χωρίς εκπαίδευση ήταν το 4%.
H πλειονότητα (78%) των εκπαιδευομένων ήταν 25-54 ετών, το 12% ήταν άνω των 65 ετών, το 7% ήταν 55-64 ετών, ενώ το 3% ήταν 15-24 ετών.
Tο 2014 στα σχολεία δεύτερης ευκαιρίας φοίτησαν 3.600 άτομα
20% των ενηλίκων σε Ελλάδα, Ιταλία και Εσθονία αδυνατεί για οικονομικούς λόγους να συμμετέχει σε προγράμματα Διά Βίου Μάθησης

Πηγή: http://www.imerisia.gr/-Της Xαράς Kαλημέρη Διαβάστε περισσότερα για αυτό το θέμα....

Νέα χρονιά πλεονασμάτων για τους ΟΤΑ – Ποια τα οικονομικά στοιχεία Δήμων & Περιφερειών

Πρωτογενές πλεόνασμα καταγράφει για δεύτερη συνεχόμενη χρονιά η Τοπική Αυτοδιοίκηση, σύμφωνα με το Δελτίο Μηνιαίων Στοιχείων Γενικής Κυβέρνησης, Ιανουαρίου 2015, του Γενικού Λογιστηρίου του Κράτους.
Πιο συγκεκριμένα, σύμφωνα με τα στοιχεία, η Τοπική Αυτοδιοίκηση, τον Ιανουάριο 2015, εμφανίζει πλεόνασμα 197.000.000 ευρώ, από 209.000.000 τον Ιανουάριο του 2014.
Στις λοιπές θεσμικές Μονάδες της Γενικής Κυβέρνησης, η οποία εμφανίζει πλεόνασμα 419.000.000 ευρώ τον Ιανουάριο του 2015 από πλεόνασμα 1.877.000.000 τον Ιανουάριο του 2014, τα πρωτογενή αποτελέσματα έχουν ως εξής:
– Κράτος (Κεντρική Διοίκηση): 242.000.000 ευρώ τον Ιανουάριο του 2015, από 757.000.000 τον Ιανουάριο του 2014.
– Κεντρική Κυβέρνηση εκτός Κρατικού Προϋπολογισμού: 84.000.000 ευρώ τον Ιανουάριο του 2015, από 388.000.000 τον Ιανουάριο του 2014.

Έσοδα & έξοδα ΟΤΑ
Τα έσοδα της Τοπικής Αυτοδιοίκησης, τον Ιανουάριο του 2015, ήταν 510.000.000 ευρώ και ειδικότερα 400.000.000 για τους Δήμους, 61.000.000 για τις Περιφέρειες και 49.000.000 για τα Νομικά Πρόσωπα των ΟΤΑ
Αντίστοιχα, οι δαπάνες της Τοπικής Αυτοδιοίκησης, κατά το ίδιο χρονικό διάστημα, ήταν 313.000.000 ευρώ, 246.000.000 για τους Δήμους, 30.000.000 για τις Περιφέρειες και 37.000.000 για τα Νομικά Πρόσωπα των Ο.Τ.Α.
Σημαντική διαχρονική μείωση και των ληξιπρόθεσμων υποχρεώσεων της Τοπικής Αυτοδιοίκησης, όπου τον Ιανουάριο του 2015 έφτασαν τα 259.000.000 ευρώ, από 280.000.000 (Δεκέμβριος 2014), 428.000.000 (Δεκέμβριος 2013), 1.176.000.000 (Δεκέμβριος 2012) και 1.191.000.000 (Δεκέμβριος 2011).

Πηγή: http://www.aftodioikisi.gr Διαβάστε περισσότερα για αυτό το θέμα....

Eurofound: Πόσο μειώθηκε ο δημόσιος τομέας στην Ελλάδα & την Ευρώπη μεταξύ 2008-2013

Βρίσκεται πάντα στην κορυφή της λίστας υποχρεώσεων των χωρών που αναγκάζονται να προχωρήσουν σε δομικές μεταρρυθμίσεις για να περιορίσουν τα έξοδά τους.
Ο δημόσιος τομέας την τελευταία 5ετία (2008-2013) έχει πληγεί καίρια εντός της ΕΕ.
Μέσω της διαγραμματικής αποτύπωσης του Eurofound γίνεται σαφές πως ο δημόσιος τομέας στην Ελλάδα, αλλά και την υπόλοιπη Ευρώπη έχει υποστεί αξιοσημείωτη πτώση.
Και αυτό το φαινόμενο δεν απαντάται μόνο στις χώρες που βρίσκονται κάτω από την «ομπρέλα» ενός προγράμματος, αλλά και σε άλλες που επλήγησαν λιγότερο από την οικονομική κρίση.
Παράλληλα, δε, υπάρχουν και κάποιες ελάχιστες χώρες που μέσα στη δύσκολη 5ετία για την ΕΕ, προχώρησαν σε προσλήψεις καταγράφοντας θετικό πρόσημο στο σχετικό γράφημα.

Τι συνέβη στην Ελλάδα
Συνολικά πάνω από 800.000 θέσεις έχουν χαθεί στο δημόσιο τομέα της ΕΕ από το 2008 μέχρι το 2013. Ποσοστιαία μεταφράζεται σε συνολική μείωση της τάξης του 5%, αναλογικά μεγαλύτερη από τη συνολική μείωση της απασχόλησης στον ιδιωτικό τομέα.
Από τα 28 μέλη της ΕΕ, τα 19 προχώρησαν σε μειώσεις προσωπικού στους οργανισμούς του Δημοσίου. Σε κάποιες περιπτώσεις αυτή η μείωση έλαβε δραματικό χαρακτήρα, όπως στη Λετονία που μείωσε κατά 29% το δυναμικό της. Σε σημαντικές μειώσεις προχώρησαν ακόμα οι: Πορτογαλία (14%), Γαλλία (14%) και Ηνωμένο Βασίλειο (11%). Η Ελλάδα, όπως και η Κύπρος, μείωσαν τους δημόσιους υπαλλήλους τους κατά 11%.

Οι προνομιούχοι
Από την άλλη, υπάρχουν χώρες που ακολούθησαν το αντίθετο ρεύμα και μέσα στη συγκεκριμένη πενταετία προχώρησαν σε προσλήψεις. Χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι η Ουγγαρία που ανέβασε το ποσοστό στο 25% και ακολουθεί η Σλοβακία (20%). Να σημειωθεί επίσης πως η Γερμανία σε αυτό το διάστημα κατέγραψε με τη σειρά της θετικό πρόσημο, αλλά αρκετά ορθολογικό σε σχέση με την ανάπτυξη της οικονομίας της (μόλις 3%). Οι βασικές προσλήψεις, όπου έγιναν, παρουσιάστηκαν στον τομέα της υγείας και της εκπαίδευσης. Αν και σε αυτούς ακόμη, μεταξύ 2012-2013, εμφανίζονται πτωτικές τάσεις.

Πηγή: www.iefimerida.gr Διαβάστε περισσότερα για αυτό το θέμα....

Πώς να αντιμετωπίσετε το εργασιακό άγχος

Πρόσφατη μελέτη της Eurostat
στις 27 χώρες- μέλη της Ευρωπαϊκής Ένωσης έδειξε ότι ένας στους δέκα εργαζομένους στην Ευρώπη,
δηλαδή περίπου 164 εκατομμύρια, αντιμετωπίζει κάποιο πρόβλημα υγείας που σχετίζεται με την εργασία του.
Στην Ελλάδα, όπως έδειξε η ίδια μελέτη, το 41,4% των εργαζομένων εκτίθεται σε παράγοντες που επηρεάζουν την ψυχική του υγεία και αυτό το ποσοστό είναι υψηλότερο από τον μέσο ευρωπαϊκό τόσο
των 15 (41%) όσο και των 27 χωρών-μελών (40,7%).
Επίσης, πολύ υψηλό εμφανίζεται
το ποσοστό των τροχαίων ατυχημάτων που σχετίζονται με την εργασία (17,1%),
καθώς μόνο η Πολωνία έχει υψηλότερο (28,5%), ενώ το 6,6% των Ελλήνων εργαζομένων δηλώνει ότι έχει τουλάχιστον ένα πρόβλημα υγείας το οποίο σχετίζεται με τη δουλειά.

Το πρόβλημα
Είναι αλήθεια ότι τα τελευταία χρόνια οι Έλληνες εργαζόμενοι παραπονούνται για μεγάλο φόρτο εργασίας, για ώρες δουλειάς επιπλέον του ωραρίου τους σε καθημερινή βάση, για πίεση, έλλειψη οργάνωσης, έλλειψη αξιοκρατίας, ενώ για τους περισσότερους υφίστανται κραυγαλέα μικρές αποδοχές, που δεν αντιστοιχούν ούτε στην κατάρτισή τους, ούτε στην πείρα τους, ούτε στο αντικείμενό τους.
Επίσης, στην Ελλάδα οι εργαζόμενοι σε κάποιες πολυεθνικές μπορεί να δουλεύουν καθημερινά 10 ή και περισσότερες ώρες, ενώ αυτό δεν συμβαίνει με τους υπαλλήλους στις ίδιες εταιρείες σε άλλες χώρες. Τι σημαίνει αυτό και πού μπορεί να οφείλεται;
Οι ίδιοι όταν ερωτηθούν πιο συχνά παρατηρούν πως αυτό οφείλεται στο ότι ασκούνται πιέσεις από «πάνω» για την εκπλήρωση στόχων και η πίεση αυτή μεταφέρεται προς τα κάτω, από διευθυντές προς τους προϊσταμένους και από αυτούς στους υπαλλήλους.
Όμως, εκείνο που αναρωτιέται κανείς είναι πώς χειρίζονται αυτές τις πιέσεις στο εξωτερικό; Γιατί υπάρχει μεγαλύτερο εργασιακό stress στην Ελλάδα;
Ίσως εδώ είναι χρήσιμο να μελετήσουμε κάποια από τα χαρακτηριστικά του Έλληνα εργαζόμενου:
Ο Έλληνας εργαζόμενος είναι φιλότιμος, παίρνει την εργασία του προσωπικά, είναι διατεθειμένος να εργαστεί παραπάνω για να ικανοποιήσει τον ανώτερό του, είναι εύθικτος στην κριτική, δεν έχει πολύ καλή οργάνωση χρόνου και δεν διαθέτει πάντα μεγάλη αυτοπεποίθηση.
Έτσι, φοβάται την απόλυση ακόμη και όταν δεν συντρέχει κάποιος λόγος, δεν βάζει όρια και δεν διεκδικεί εκεί που αρμόζει. Συνήθως εκφράζει τα προβλήματα με παράπονο ή με γκρίνια, που δεν είναι αποτελεσματικά για την επίλυσή τους.
Με άλλα λόγια, ο χώρος εργασίας είναι επέκταση της οικογένειας και ο επαγγελματισμός θεωρείται συχνά ταυτόσημος της 'ψυχρότητας' και όχι της βεβαιότητας πως 'γνωρίζω πολύ καλά τι κάνω'. Επομένως, ο Έλληνας εργαζόμενος οδηγείται συχνά σε απόγνωση, μην ξέροντας τι μπορεί να κάνει για να αντιμετωπίσει την κατάσταση, πέρα από να προσθέτει ώρες εργασίας και έτσι να οδηγηθεί σε επαγγελματική εξουθένωση.

Τα πρώτα βήματα
Αν η πιο πάνω περιγραφή χαρακτηρίζει κάποιον ο οποίος νιώθει έντονο εργασιακό stress, ποια θα ήταν τα πρώτα βήματα που θα έπρεπε να ακολουθήσει για να το μειώσει; Κατ' αρχάς, η μείωση του stress απαιτεί επίμονη και οργανωμένη προσπάθεια και όχι αποσπασματικές κινήσεις και πιθανότατα χρειάζεται και η βοήθεια κάποιου ειδικού είτε ατομικά είτε με παρακολούθηση ανάλογων σεμιναρίων.
Πρώτα όμως θα ήταν χρήσιμο να κάνει κανείς τα εξής βήματα:
Να διαγνώσει το δικό του πρόβλημα, δηλαδή να βρει τις συγκεκριμένες πηγές του stress για εκείνον/η π.χ. κακή οργάνωση χρόνου, δυσκολία στην οριοθέτηση και ευθιξία. Όσο αποδίδει κανείς τις ευθύνες στους άλλους ή στον οργανισμό μόνο, δεν υπάρχει ελπίδα να μπορέσει να παρέμβει αποτελεσματικά.
Αφού διαγνώσει το κυριότερό του πρόβλημα, να το προσεγγίσει μεθοδικά και συστηματικά. Να γράψει τις προτεραιότητες για την εργασία της ημέρας, της εβδομάδας και του μήνα και να τις τηρήσει. Εάν οι ανώτεροι παρεμβάλλουν καινούργια αιτήματα, να τους ζητήσει τη βοήθειά τους, για να προσδιορίσει ποιο από αυτά αποτελεί προτεραιότητα.
Να κάνει διάλειμμα, ακόμη και αν αυτό είναι μόνο για 5 λεπτά, στον χώρο του· αν δεν είναι εφικτό να το κάνει έξω.
Να μη δέχεται, ούτε να κάνει, προσωπικά τηλεφωνήματα. Αυτά συνήθως αποσπούν την προσοχή, καταναλώνουν ενέργεια και χρόνο και αποσυντονίζουν.
Να μην ανταποκρίνεται σε ηλεκτρονική αλληλογραφία, σε τηλέφωνα ή παρεμβολές, αν αυτά δεν είναι προτεραιότητα, όσο κι αν επιμένουν οι συνάδελφοι.
Να γνωρίζει ότι οποιαδήποτε αλλαγή αρχικά αντιμετωπίζεται καχύποπτα, αλλά τελικά εφαρμόζεται, ιδιαίτερα όταν εξυπηρετεί το αντικείμενο της εργασίας.
Τέλος, το κυριότερο είναι να μην αντιμετωπίζει το εργασιακό stress ως άλυτο πρόβλημα που δεν επιδέχεται καμία βελτίωση, αλλά ως κάτι αντιμετωπίσιμο, αν ακολουθηθούν οι σωστές διαδικασίες με τον σωστό τρόπο. Είναι σημαντικό οι αλλαγές που υιοθετούνται να γίνονται με ήπιο και ήρεμο τρόπο και όχι με ένταση, ώστε να προκαλούν αντιδράσεις. Ίσως, η μεγαλύτερη δυσκολία του Έλληνα εργαζόμενου είναι η προβολή όλων των δυσκολιών στους άλλους και η ηττοπαθής στάση του 'δεν γίνεται τίποτα', η οποία στέκεται εμπόδιο στις ικανότητές του για ευστροφία, καλή αντιμετώπιση των κρίσεων, εργατικότητα και φιλοτιμία.

Πηγή: http://iatros4u.gr/ - Ιφιγένεια Mακρή Κλινική Ψυχολόγος Ph.D. Διαβάστε περισσότερα για αυτό το θέμα....

Άραγε τα όνειρα συμβιβάζονται;

Συμβιβασμός: καθετί κατώτερο των προσδοκιών κάποιου, το οποίο αποδέχεται επειδή δε μπορεί να έχει αυτό που πραγματικά επιθυμεί. Αυτός είναι ένας, και ο πλέον δόκιμος για το συγκεκριμένο κείμενο, από τους πέντε ορισμούς που δίνει το λεξικό για αυτή τη λέξη που ξεχειλίζει μετριοπάθεια, υποχώρηση και ανασφάλεια. Σε καιρούς κρίσης, ο συμβιβασμός φαίνεται να είναι μια από τις ασφαλέστερες και δημοφιλέστερες επιλογές. Έτσι, όσο βαδίζουμε στα βάθη της σύγχρονης οικονομικής κρισάρας, αυτή η λέξη φαίνεται να κατακλύζει την καθημερινότητά μας.
Σα να μη μας έφθανε η φυσική τάση του ανθρώπου για συμβιβασμό με στόχο την επιβίωση και η μοντέρνα μορφή συμβιβασμού στο «χώρο» των προσωπικών σχέσεων που ούτως ή άλλως κρέμονται από μια κλωστή, φαίνεται πως υιοθετούμε τελευταία όλο και περισσότερες μορφές συμβιβασμού. Συμβιβασμός στην εργασία, συμβιβασμός στη σκέψη και συμβιβασμός στα όνειρα. Συμβιβαζόμαστε με το γεγονός πως δε μπορούμε όλοι να είμαστε ευτυχισμένοι γιατί έτσι ήταν η ζωή ανέκαθεν, συμβιβαζόμαστε με το γεγονός πως δεν μπορούμε να είμαστε όλοι υγιείς γιατί έτσι είναι, συμβιβαζόμαστε με το γεγονός ότι υπάρχουν αδέσποτα γιατί πάντα θα υπάρχουν ασυνείδητοι και με το ότι πρέπει να προσπεράσουμε τον άστεγο που θα συναντήσουμε γιατί θα δούμε δεκάδες και άλλωστε δεν είναι στο χέρι μας να βοηθήσουμε. Συμβιβαζόμαστε με την αδικία με λίγα λόγια.
Άκουσα λοιπόν πρόσφατα την εξής ατάκα από φίλο την ώρα που μιλούσαμε για κοινό γνωστό που ανήκει στην τεράστια ομάδα των άνεργων και φέρει δύο μεταπτυχιακούς τίτλους και πτυχία τριών ξένων γλωσσών: «Κουταμάρες, όποιος έχει ανάγκη τη δουλειά, δουλεύει οπουδήποτε». Αυτή η φράση λοιπόν με βασάνισε για πολύ αφού δεν ήξερα αν συμφωνώ ή διαφωνώ. Φυσικά όταν υπάρχει ανάγκη συμβιβάζεσαι και κάνεις οτιδήποτε. Για πόσο όμως; «Ουδέν μονιμότερον του προσωρινού» λέει η γιαγιά μου και σίγουρα και η δική σας και σα να μην έχει άδικο. Καθημερινά ακούμε ιστορίες νέων ανθρώπων που κάνουν ένα βήμα πίσω στα θέλω τους επειδή υπάρχει ανάγκη. Δεν είναι ένας και δύο, είναι ο κανόνας. Και φυσικά τα «θέλω» δεν τρώγονται αλλά καμιά φορά υπάρχει και ανάγκη για όνειρα και τότε τι γίνεται; Έχω άλλωστε παρατηρήσει πως όνειρα και συμβιβασμός δεν πάνε μαζί αφού ο τελευταίος φαίνεται να είναι ανίκητος και κατατροπώνει καθετί στο πέρασμά του. Λίγες ώρες σε μια δουλειά που δε σε αφορά, μπορούν να σε ταξιδέψουν μίλια μακριά από το στόχο σου ενώ η απόφαση να μην αντιδράσεις σε κάτι που σε πνίγει, γίνεται φίλος κολλητός της συχνής σου αϋπνίας.
Οι συμβιβασμοί όμως είναι αυτοί που κρατούν και τις ισορροπίες. Η ψυχική σου υγεία είναι εύθραυστη και πολύτιμη για να αφήσεις μικροπράγματα να σε συγχύσουν, εντάσεις να σε ταράξουν και εκρήξεις να σε αποδιοργανώσουν. Τις περισσότερες ώρες τις μέρας λοιπόν, ο συμβιβασμός νοιώθεις πως είναι το κρυφό, παντοδύναμο όπλο σου και η υπομονή ο παντοτινός του σύμμαχος… και όλα βαίνουν καλώς. Τα δύσκολα έρχονται όταν βραδιάσει γιατί τα όνειρα αντιστέκονται στο συμβιβασμό και βάζουν όλη τους τη δύναμη να σε πείσουν να ταχθείς υπέρ τους και σχεδόν τα καταφέρνουν. Σηκώνεσαι από το κρεβάτι σου αποφασισμένος, αφού τα όνειρα σου αποκάλυψαν τι είναι αυτό που ποθεί η ψυχή σου όσο τίποτα και είσαι έτοιμος και αρκετά γενναίος για να το πραγματοποιήσεις. Σιγά όμως, μη βιάζεσαι! Φτάνουν λίγα λεπτά, ένα τηλεφώνημα, μια είδηση στην τηλεόραση ή το ράδιο, η εικόνα ενός άστεγου έξω από το σπίτι σου για να σε κάνουν να ξεχάσεις τις θαμπές εικόνες που ονειρεύτηκες και να ψάξεις ακόμα μια φορά για το παντοδύναμο όπλο σου.
Ο ρομαντικός Αμερικάνος ποιητής James Rusell Lowell έχει συνοψίσει τις μακροσκελείς αυτές σκέψεις μου σε μια και μόνη φράση: «ο συμβιβασμός είναι καλή ομπρέλα αλλά κακή στέγη». Οπότε, όταν κάποιος έχει ανάγκη να ονειρευτεί πρέπει να συμβιβαστεί με το ότι δε μπορεί να συμβιβαστεί με τίποτα λιγότερο. Άλλωστε λίγος ρομαντισμός πόσο κακό μπορεί να μας κάνει;

Πηγή: http://www.pints.gr/

Διαβάστε περισσότερα για αυτό το θέμα....