Το τέλος της Ιδιωτικότητας

Με το που γεννηθήκατε, πριν κάνετε τα πρώτα σας βήματα, σας είχαν ήδη στρώσει το χαλί στο μονοπάτι παρακολούθησης των δεδομένων σας.
Σας δόθηκε ένα όνομα, καταγράφηκαν το ύψος και το βάρος σας και, πιθανότατα, σας τράβηξαν και κάποιες φωτογραφίες. Λίγα χρόνια αργότερα γραφτήκατε στον παιδικό σταθμό. Όταν έγινε η απογραφή, σας κατέγραψαν για ακόμα μία φορά.
Σήμερα, έχετε κάποιον αριθμό Κοινωνικής Ασφάλισης (όταν παίρνεις για ραντεβού με γιατρό, δεν σε ρωτάνε καν το όνομά σου, το ΑΜΚΑ σου χρειάζονται· ένας αριθμός είσαι), κάποιον αριθμό ταυτότητας, ίσως τίποτε τραπεζικούς λογαριασμούς και πιστωτικές κάρτες αλλά και ένα έξυπνο τηλέφωνο που (ως έξυπνο που είναι) γνωρίζει πάντα πού βρίσκεστε.
Ίσως και να είστε από αυτούς τους “δεν έχω τίποτε να κρύψω” και να δημοσιεύετε οικογενειακές φωτογραφίες στο Facebook. Άλλοι πάλι πιθανότατα να μαλώνετε, ουπς... μιλάτε ήθελα να πω, για την πολιτική. Να αποκαλύπτετε (άραγε, εν γνώσει σας;) τα ενδιαφέροντά σας -που φυσικό είναι να αλλάζουν με την πάροδο των χρόνων, τα ενδιαφέροντά σας, τις ανησυχίες αλλά και τις επιθυμίες σας.
Αν κάνετε μία αναζήτηση με το όνομά σας στην αναζήτηση της Google, για παράδειγμα, ίσως και εσείς οι ίδιοι να εκπλαγείτε μαθαίνοντας τόσα πράγματα για... τον εαυτό σας. Άλλες φορές, πάλι, μπορεί σκοπίμως να μοιράζεστε κάποια δεδομένα σκόπιμα (χειραφέτηση γαρ), με τους φίλους σας, με τους “φίλους” (των σόσιαλζ, για παράδειγμα), με κάποιους παντελώς ξένους, με εταιρείες αλλά και με κυβερνήσεις.
Το μεγαλύτερο, πάντως, μέρος των πληροφοριών -για εσάς- συλλέγονται χωρίς να έχετε δώσει ούτε καν την συναίνεσή σας -ή έστω, να την δώσατε μερικώς (πιθανότατα και επιπόλαια να πατήσατε ένα κλικ, μετά άλλο και μπήκατε στον “χορό”, με κάποιους να χτυπάνε παλαμάκια -ίσως τα μόνα παλαμάκια που εσείς μπορεί και να μην ακούσετε ποτέ).
Και έρχεται η μέρα που, ίσως, την αλληλουχία όλων των γονιδιωατικών σας πληροφοριών (ολόκληρο το γονιδίωμά σας) να την έχετε από κοινού με τους ερευνητές ανά τον κόσμο, μαζί με τον ιατρικό σας φάκελο. Ιπτάμενες κάμερες να σας φωτογραφίζουν εν αγνοία σας ακόμα και την ώρα που είστε χαλαροί μέσα στο σπίτι. Πιθανότατα, κάποιο εξελιγμένο λογισμικό να μπορεί να αναγνωρίσει το πρόσωπό σας την στιγμή που πατάτε το πόδι σας στο αεροδρόμιο ή ακόμα και σε κάποιο κατάστημα.
Για τους επιστήμονες, αυτός ο τεράστιος αριθμός δεδομένων που οι άνθρωποι άλλοτε βγάζουν οι ίδιοι στην φόρα και άλλοτε συλλέγονται εν αγνοία τους, σημαίνει νέες ευκαιρίες αλλά και καινούρια διλήμματα. Νέες υπολογιστικές τεχνικές μπορούν να εντοπίσουν τα άτομα ή ακόμα και να ιχνηλατήσουν την συμπεριφορά τους. Το μόνο που χρειάζεται, είναι ένας συνδυασμός κάποιων μόνο -και αποσπασματικών μάλιστα, δεν χρειάζονται καν ολόκληρη την γκάμα- δεδομένων σας.
Βέβαια, υπάρχουν τρόποι να προστατεύσετε τις ιδιωτικές σας πληροφορίες. Αυτό, από την άλλη, χαλάει τα σχέδια των επιστημόνων. Πρέπει, όμως, να επιτευχθεί κάποια ισορροπία. Υπάρχουν ιατρικοί ερευνητές που αναγνωρίζουν ότι είναι πλέον σχεδόν αδύνατη η διατήρηση των ιδιωτικών δεδομένων των ασθενών. Αντ' αυτού, δοκιμάζουν νέους τρόπους για να κερδίσουν την εμπιστοσύνη και την συνεργασία των ασθενών.
Στο μεταξύ, βέβαια, τίποτε δεν είναι στατικό· ούτε καν το πώς σκεφτόμαστε και αισθανόμαστε για την ιδιωτική μας ζωή. Ήδη, τα νέα παιδιά αποκαλύπτουν πολύ περισσότερα, για την ζωή τους, στο διαδίκτυο από ό,τι οι μεγαλύτεροι σε ηλικία.
Αυτό όμως που δεν πρέπει ποτέ να ξεχνάμε -ασχέτου ηλικίας- είναι πως (αφού τίποτε δεν μένει στατικό) μπορεί να αλλάξουν και οι συνήθειές μας και αυτό που σήμερα δεν μας νοιάζει αν θα το βγάλουμε φάτσα φόρα στο διαδίκτυο, αύριο να αισθανόμαστε άσχημα για αυτό.
Η προστασία των προσωπικών μας δεδομένων, τελειώνει· και μόλις έχουμε αρχίσει να διανοούμαστε τις συνέπειες.

Πηγή: http://www.sciencemag.org