Όταν φεύγει ένα παιδί που το λέγανε Βαγγέλη...

«Θέλω το πόνο ολόκληρο όρθιο τον πόνο πέτρινο όρθιο κι ακέραιο. Μη φύγεις».
Γιάννης Ρίτσος

Όταν φεύγει ένα παιδί, ο κόσμος είναι πιο βαρύς. Λες και κάποιος τον φόρτωσε με πέτρες.
Όταν φεύγει ένα παιδί, η ημέρα δεν φέρνει περιστέρια, ούτε φουστάνια να ανεμίζουν, μήτε και χέρια να υψώνονται με στοργή.
Όταν φεύγει ένα παιδί, μια φούγκα σέρνεται στις γειτονιές, ένα τραγούδι άηχο.
Ένας αποχαιρετισμός που κόπηκε στη μέση πριν ανθίσει.
Όταν φεύγει ένα παιδί, στα μπαλκόνια κρέμονται μάτια κρέπια και τίποτα δεν τα στεγνώνει.
Όταν φεύγει ένα παιδί, οι κουρτίνες γίνονται σεντόνι, ένα χέρι τις τραβάει γιατί το φως δεν το χρειάζεται – δεν είναι αδελφός.
Όταν φεύγει ένα παιδί, καρφιά σου λένε καληνύχτα, όχι στόματα.
Όταν φεύγει ένα παιδί, τα σπίτια γερνάνε απότομα, τα ρούχα παλιώνουν πριν την ώρα τους, τα ρολόγια δείχνουν άλλη ώρα.
Όταν φεύγει ένα παιδί, φεύγουν και τα βήματά του στα λιθάρια και τους δρόμους που περπάτησε.
Όταν φεύγει ένα παιδί, θυμός ανεβαίνει από το νερό, καίει τα χόρτα. Όταν φεύγει ένα παιδί, άλλη δικαιοσύνη από την ανάσταση δεν υπάρχει.
Όταν φεύγει ένα παιδί, τα μάτια λαχανιάζουν, τα χέρια εκδικούνται την αφή τους.
Όταν φεύγει ένα παιδί, κάτι δεν έκανες καλά, κάτι μας πήγε λάθος.
Όταν φεύγει ένα παιδί, τα άλλα παιδιά κρυώνουν. Όταν φεύγει ένα παιδί, να ζεις γι' αυτό είναι το μόνο χρέος - να το θυμάσαι.
Όταν φεύγει ένα παιδί, να ξέρεις φεύγει κάτι από αυτό που είσαι.
Όταν φεύγει ένα παιδί που το λέγανε Βαγγέλη και ήταν Κυριακή, αυτή η ημέρα ποτέ δεν θα τελειώσει. Θα είναι πάντα η δική του Κυριακή.

Πηγή: http://www.iefimerida.gr - Διονύσης Μαρίνος