Κάθετες μειώσεις καταγράφονται στους μισθούς των υπαλλήλων του Δημοσίου την πενταετία της κρίσης και συγκεκριμένα ανάμεσα στα έτη 2009 – 2013.Σύμφωνα με αποκλειστικό δημοσίευμα της «Εφημερίδας των Συντακτών», οι υπάλληλοι του Δημοσίου από την αρχή της κρίσης ήρθαν αντιμέτωποι με μειώσεις αποδοχών από 25% έως 38%, σύμφωνα με τα στοιχεία που απέστειλε στην τρόικα το Γενικό Λογιστήριο του Κράτους επί θητείας της προηγούμενης κυβέρνησης, όπως αναφέρει η εφημερίδα στο πρωτοσέλιδό της.
Συγκεκριμένα, σύμφωνα με το δημοσίευμα της εφημερίδας, μεγαλύτερες μειώσεις υπέστησαν υπάλληλοι μικρής προϋπηρεσίας και χαμηλότερης βαθμίδας εκπαίδευσης.
Στο υπουργείο Διοικητικής Μεταρρύθμισης, ενας εργαζόμενος ΔΕ με 5 χρόνια απασχόλησης υπέστη περικοπές ύψους 38%. Αντίστοιχου ύψους ήταν και οι περικοπές σε υπαλλήλους ΠΕ ίδιας προϋπηρεσίας, αλλά και σε έναν υπάλληλο ΔΕ με 17 έτη εργασίας. Εξίσου σημαντικές ήταν οι περικοπές που υπέστη ένας συνάδελφός τους ΠΕ, στο ίδιο υπουργείο, με 29 έτη απασχόλησης. Συγκεκριμένα στο 24%.
Περίπου στην ίδια αντιστοιχία κατανέμονται και οι περικοπές των υπαλλήλων του Δημοσίου στο υπουργείο Πολιτισμού. Ένας εργαζόμενος ΔΕ με 5 έτη απασχόλησης είδε από την αρχή της κρίσης τις αποδοχές του να συρρικνώνονται κατά 35%. Μείωση 33% υπέστη το εισόδημα ενός συναδέλφου του ΔΕ με 17 έτη, 24% ενός υπαλλήλου ΔΕ με 29 έτη, 29% ενός υπαλλήλου ΠΕ με 5 έτη, 19% ενός υπαλλήλου ΠΕ με 17 έτη και 13% ήταν η μείωση των αποδοχών ενός υπαλλήλου ΠΕ με 29 έτη εργασίας.
Στην Παιδεία, οι μισθοί μειώθηκαν στους εκπαιδευτικούς του υπουργείου από 34% έως 18%. Στους υπαλλήλους του υπουργείου Οικονομικών, σε όλες τις περιπτώσεις ανά εκπαιδευτική βαθμίδα και έτη απασχόλησης, οι περικοπές δεν πέφτουν κάτω από το 38%.
Αντίστροφη ακολουθία παρατηρείται στα ειδικά μισθολόγια. Μικρότερη μείωση αποδοχών διαπιστώνεται σε έναν λέκτορα ΑΕΙ (27%) από έναν καθηγητή Πανεπιστημίου με 29 έτη (33%), σε έναν ειδικευόμενο γιατρό (27%) από ό,τι σε έναν διευθυντή με 29 έτη (42%), καθώς και στους ενστόλους. Από την αρχή της κρίσης, ένας λοχίας υπέστη περικοπές ύψους 18%, ενώ ένας συνταγματάρχης 30%. Περικοπές 15% υπέστη ένας αστυφύλακας και 28% ένας αστυνομικός διευθυντής.
Υπενθυμίζεται ότι από το 2009 έως το 2013, η μισθολογική δαπάνη στο Δημόσιο έπεσε από τα 24,5 δισ. ευρώ στα 15,8 δισ. Βέβαια, αυτή η μείωση συνδέεται άμεσα και με την «αιμορραγία» του Δημοσίου σε προσωπικό στη συγκεκριμένη χρονική διάρκεια. Το 2009 εργάζονταν στο Δημόσιο (με οποιαδήποτε σχέση εργασίας) 952.625 υπάλληλοι. Σήμερα εργάζονται 576.865 υπάλληλοι. Βασικός μοχλός αυτής της μείωσης ήταν, πρακτικά, η πλήρης κατάργηση των συμβασιούχων ορισμένου χρόνου και όσων, μέσα σε ένα κλίμα κυνηγιού μαγισσών σε βάρος του δημόσιου τομέα, προχώρησαν σε πρόωρες συνταξιοδοτήσεις.
Στα κεντρικά αιτήματα της ΑΔΕΔΥ παραμένει η κατάρτιση ενός νέου μισθολογίου, με στόχο την αποκατάσταση μισθολογικών απωλειών των τελευταίων χρόνων και το οποίο «είναι προφανές ότι δεν πρέπει να συνδέεται με οποιοδήποτε σύστημα αξιολόγησης». Παράλληλα, το δημοσιοϋπαλληλικό κίνημα διεκδικεί το «ξεπάγωμα» της μισθολογικής ωρίμανσης ως ένα πρώτο βήμα αποκατάστασης μισθολογικών αδικιών. Εκτιμάται ότι με αυτήν την επιλογή θα αποκατασταθούν απώλειες ύψους 30 εκατ. ευρώ στο σύνολο των εργαζομένων στο Δημόσιο.
Να σημειωθεί ότι η μείωση των αποδοχών των δημοσίων υπαλλήλων του Δημοσίου, πέρα από την οικονομική συμπίεση και την καταστροφή που υπέστησαν 600.000 άνθρωποι, αποδιοργάνωσε πλήρως τους οικογενειακούς προϋπολογισμούς, με πολλαπλό αντίκτυπο. Σύμφωνα με τον Γιώργο Πετρόπουλο, μέλος της Εκτελεστικής Επιτροπής της ΑΔΕΔΥ, «αν στο μεσοσταθμικό ποσοστό μείωσης 38% συνυπολογίσουμε και φορολογικές επιβαρύνσεις -αύξηση φορολογικών συντελεστών, κατάργηση αφορολογήτων, ΕΝΦΙΑ- όλα αυτά, μαζί με την αύξηση τιμών βασικών προϊόντων, οδηγούν σε μια απώλεια εισοδήματος που υπερβαίνει το 50%. Εξαιτίας της παραγωγικής ιδιομορφίας της ελληνικής οικονομίας, αυτή η μείωση ζήτησης που επήλθε από τις περικοπές των εισοδημάτων των δημοσίων υπαλλήλων τροφοδότησε έναν φαύλο κύκλο που οδήγησε σε μειώσεις εισοδημάτων και σε χιλιάδες απολύσεις και στον ιδιωτικό τομέα».
Τι συνεπάγεται μια πολιτική αυξήσεων των μισθών στο Δημόσιο; «Υπάρχουν μελέτες, παραπέμπουμε χαρακτηριστικά σε ενδεικτικές μελέτες του ΙΝΕ – ΓΣΕΕ, όπου οι αυξήσεις μισθών των υπαλλήλων Δημοσίου, ακριβώς επειδή θα διατεθούν στην εσωτερική ζήτηση, μπορούν να συνεισφέρουν στην αύξηση του ΑΕΠ σε πολύ μεγάλο ποσοστό, ειδικά σε οικονομίες όπως η ελληνική. Και τελικά, μέσω αυτής της μεθόδου, να οδηγηθεί η οικονομία σε ανάκαμψη, να αυξηθούν οι θέσεις εργασίας και οι μισθοί και στον ιδιωτικό τομέα, σχηματίζοντας αυτή τη φορά ένα αντίστροφο ανοδικό σπιράλ», εξηγεί ο κ. Πετρόπουλος.
Πηγή:«Εφημερίδα των Συντακτών»
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου